Bron van dit artikel


Datum plaatsing: 14-06-2025 23:57:00

Sexy Lexie in de USA

Hij heeft dankzij Viola Holt niet alleen de mooiste bijnaam van alle voetballers. Maar Lex Schoenmaker is bovenal één van de grootste clubiconen van FC Den Haag en eeuwig Europees topscorer van Feyenoord.

tekst: Valentijn Driessen en Steven Kooijman

 

Hij heeft dankzij Viola Holt niet alleen de mooiste bijnaam van alle voetballers. Maar Lex Schoenmaker is bovenal één van de grootste clubiconen van FC Den Haag en eeuwig Europees topscorer van Feyenoord.

'Sexy Lexie' speelde echter óók in de VS. In de maand dat het WK voor clubteams aan de Amerikaanse oostkust wordt gespeeld en de Gold Cup aan de westkust, kijkt Schoenmaker (77) op verzoek terug op die onvergetelijke tijd.

 

 

 

Het is een foto die, zo bekent Lex Schoenmaker, zonder enige gene, ook op de fotorol van zijn mobiele telefoon staat. Een foto waarop Schoenmaker samen met George Best in een stadion poseert voor een naamloze fotograaf. In fraaie tenues uit lang vervlogen tijden.

Zie ze staan, de twee dertigers. 'Sexy Lexie' in het shirt van de Fort Lauerdale Strikers, George Best als speler van de San Jose Earthquakes. Best had de status van een popster, de 'vijfde Beatle' werd hij genoemd. De Noord-Ierse rokkenjager met de dromerige blik werd door miljoenen vrouwen aanbeden. Zijn aantrekkingskracht en arrogantie stak hij niet onder stoelen of banken: "Men zegt dat ik met zeven Miss Worlds het bed heb gedeeld, maar dat is niet waar. Het waren er vier; bij de andere drie kwam ik niet opdagen."

Met deze George Best staat Schoenmaker op de foto. "Een geweldenaar", zegt hij met een licht nostalgische ondertoon. Wie Schoenmaker hoort praten, waant zich in een stripalbum van Marnix Ruebs Haagse Harry. Afijn: "Het mooie was: George speelde eigenlijk ook voor Fort Lauerdale, maar ineens was hij door één of ander akkefietje voor onbepaalde tijd geschorst. Stond hij uit het niets met San Jose tegenover ons. Maar goed, door die schorsing heb ik hem via de bar beter leren kennen. Als we in een hotelletje zaten, zei hij: kom we gaan even wat drinken. Nam hij een sixpack bier mee en gingen we naar de jacuzzi, terwijl het buiten snikheet was."

Best, één van de meest bewierookte dribbelaars, was niet alleen een zeer begenadigde voetballer. "Goh, wat kon die man drinken, grinnikt Schoenmaker. "Dat kartonnetje met bier bleek nog kinderspel vergeleken bij zijn nachtelijke dranksessies. Ik ben één keer met hem mee geweest. 'Darten', zegt 'ie nog. Maar dan moest je écht oppassen, wat dat drinken ging me toch in een moordend tempo. Ik had  hem overigens één keer eerder gezien, tijdens een vakantie op Mallorca. Ik was daar met mijn maat en ploeggenoot Harrie Vos. Wij kenden hém wel, want hij was op zijn negentiende al een grootheid. Een speler van Manchester United, weet je wel. Maar hij kende ons niet. Die George was net een vliegenvanger, zoveel meiden hingen om hem heen. Maar wat een aardige jongen."

Het bleef wat zuipen betreft voor Schoenmaker bij die ene avond. "Ik kon niet de hele tijd dat soort dingen uithalen, joh. We waren met Fort Lauerdale namelijk goed bezig. We bereikten in 1980 onder Cor van der Hart de Soccer Bowel, de finale van de North American Soccer League die een paar jaar later een stille dood stierf. We hadden Cruijff en Wim Jansen van de Washington Diplomats nog uitgeschakeld, ja overal speelden grootheden. New York Cosmos was in de finale de tegenstander. Zij speelden met Beckenbauer, Johan Neeskens, Wimpie Rijsbergen, Chinaglia en Carlos Alberto, wij met Jan van Beveren, Gerd Müller, Teofilo Curbillas en Marinho Chagas. Die laatste, een Braziliaan, was knettergek. Hij zei gewoon tegen Van der Hart: "Als je mij niet opstelt, vermoord ik je'. Afijn, Marinho stond dus in de basis. Jammer trouwens dat we de finale verloren."Het moet een aardig spitsenduo zijn geweest: Schoenmaker en Gerd Müller, de Duitse 'Bomber der Nation' die qua statistieken en prijzen doorgaat als de beste centrumspits aller tijden. Maar net als Best had Müller een grote voorliefde voor drank. "Gerd zei op de hotelkamer altijd tegen mij: Lexie, gehst runter! Dan moest ik voor hem een paar flessen Chablis gaan halen in de baar. Nou ja, dan ging ik maar weer. Later heeft hij mij nog eens opgebeld toen de legends van Bayern München hierzo in Leidschendam een showwedstrijdje speelden. Toen hebben we gezellig bijgepraat."

Zelf was Lex Schoenmaker ook geen misselijke voetballer. Wat heet. Als junior van VDS, dat voetbalde op de hoek van de Benoordenhoutseweg en de Waalsdorperlaan, werd hij gescout door ADO Den Haag. "Ik had eerst een jaartje meegetraind met het betaalde jeugdelftal", haalt hij nóg oudere herinneringen op. "Toen ik eindelijk speelgerechtigd was, mocht ik van trainer Bert Jacobs gelijk meedoen. We versloegen Liverpool onder 19 met 7-1 en ik scoorde er twee. Ik mocht blijven."

Op zijn achttiende gaat het ineens razendsnel. Schoenmaker: Via de A1 kwam ik al snel bij de reserves terecht en mocht ik met het eerste meetrainen. Dankzij een ongevalletje van Aad Mansels liet Ernst Happel mij debuteren. Aad had in de ochtend als verwarmingsmonteur een paar brandwonden opgelopen. Zelf werkte ik voor dag en dauw op de groente- en fruitveiling." Drie jaar na zijn debuut vergaart Schoenmaker met een doelpunt en een assist eeuwige Haagse heldenstatus in de met 2-1 gewonnen bekerfinale tegen Ajax. De kiem voor de teamgeest en verbroedering van een team vol Haagse schoeffies was gelegd in de Verenigde Staten, in Californië om precies te zijn. Schoenmaker knikt, de lach op zijn gezicht spreekt boekdelen. Zegt: "Joh, dát was me toch een trip..." 

Een jaar voor de bewierookte cupzege was uitgerekend ADO Den Haag de eerste Nederlande club die in 1967 bijkans in vermomming meedeed aan een nieuwe Amerikaanse profcompetitie: de United Soccer Association. "de United Soccer Association. "Omdat ook een andere, concurrerende competitie werd opgestart, was er geen tijd om teams samen te stellen", vertelt Schoenmaker. "Overal in de wereld werden bestaande clubs geritseld die onder een Amerikaanse naam deelnamen. Wij kwamen in San Fransico terecht, als de Golden Gate Gales." Ze kregen voor een zomer voetballen duizend dollar de man.  Schoenmaker: "Dat was omgerekend drieduizend gulden, want de dollar stond hartstikke hoog. Dick Advocaat en ik waren de broekies van het team. We hebben er zes weken rondgetoerd. We speelden in omgebouwde honkbalstadions, de werpheuvel lag soms middenin het veld."

Avonturen buiten het voetbal
De avonturen buiten het voetbal waren spraakmakender dan de resultaten op het veld. ,,We sliepen aanvankelijk in een soort school, maar dat zinde Ernst Happel niet. Dus na een hoop stampij, Happel dreigde dat we het eerste de beste vliegtuig terug naar huis zouden nemen, werden we overgeplaatst naar een hotel in Geary Street. Nou, dat was in hartje San Francisco. Ge-wel-dig! Daar gebeurde écht van alles.”

Jagen op lp’s van de Rolling Stones
Een kleine zestig jaar later schudt Schoenmaker nog altijd vol ongeloof zijn hoofd. ,,Ik keek mijn ogen uit. Op een middag was er links een overval, terwijl rechts een gozer met een dubbelloops jachtgeweer uit het raam klom. Het kaartclubje met Aad Mansveld, René Pas, Theo van der Burch en Ton Thie nam het voor kennisgeving aan en kaartte gewoon door. Echt, ongelogen. Ik weet ook nog dat we ons in ieder café moesten legitimeren, omdat er overal topless werd bediend. Jongens, het was middenin in de flowerpower-tijd. Toch was ik vaker in grammofoonwinkels te vinden, op jacht naar lp’s van de Rolling Stones. Die heb ik nu nog. In 1976 hebben ze nog in het Zuiderpark opgetreden. Zelf heb ik die gasten toen niet ontmoet, onze heilgymnast, zo heette de fysiotherapeut vroeger, wel. Hij moest Mick Jagger intapen, die was door zijn enkel gegaan. Die ouwe had geen idee wie Jagger en de Stones waren."

Schoenmaker is dan al vertrokken naar Feyenoord. Hij wint met de Rotterdammers in 1974 de UEFA Cup en maakt in vier jaar tijd negentien Europese treffers, een record dat nog steeds stand houdt in Rotterdam-Zuid. Schoenmaker: "Ach ja, ik ben ook de Europese topscorer van ADO. Dat record blijft vast ook nog wel een tijdje staan."

In de nadagen van zijn carrière, in de zomers van 1979 en 1980, keert Schoenmaker zoals gezegd terug naar de VS. Een avontuur dat begon bij de Edmonton Drillers. "Coach Hans Kraay sr. had mij overgehaald. Ik was net hersteld van een herniaoperatie en zag het als een stuk revalidatie. De club huurde mij voor een paar maanden van FC Den Haag, de competities overlapten elkaar net. Hans Kraay jr, een broekie nog, speelde er ook. Hansie werd door zijn vader als eerste op het wedstrijdformulier gezet. Dan zei die ouwe: ’We start with Hens Kraay junior’. Och jongens, het waren mooie tijden."

 

Over einde ambassadeurschap: "Ik snap niet waarom"
Twee jaar geleden begon het geharrewar. Schoenmaker: "Ze wilden de duur van mijn contract halveren. Daarna moest ik wel aanblijven als vrijwilliger. Ik zei: dt doe ik niet, contract is contract. Toen heb ik wel al wat ingeleverd, zodat ik in mijn autootje kon blijven rijden."

Om na dit seizoen bij ADO te kunnen blijven werken, kwam Schoenmaker met een gulle geste: "Ik had best nog wat van dat kleine beetje willen inleveren, maar daar hebben ze het bij gelaten. Ik ook. Ik mocht nog gratis ambassadeur blijven, maar dat bepaal ik zelf wel."

Zijn ADO-hart huilt: "Het zijn niet de mooiste dingen, het blijft jammer dat het na al die jaren op zo'n manier tot een einde komt. Ik snap eigenlijk niet waarom? Ik vind het al heel wat dat een vrouw over een man moet beslissen, dat gebeurt namelijk thuis al. Dit is de voetbalwereld. Maar ja."

En dan te bedenken dat Schoenmaker er voor heeft gezorgd dat de gewonnen bekers van 1968 en 1975 naar huis terugkeerden. "Niemand wist waar ze waren gebleven. Dus heb ik de KNVB gebeld. Eerst voor d ebeker van 1968. We konden een officciële replica bestellen. Daar heb ik toen een sponsor voor gevonden. Later vroeg die directrice of ik ook een replica van de cup van 1975 kon regelen? Ze wilde er alleen niet voor betalen. Toen ben ik met de pet en een boodschappenkarretje met daarin de beker van '68 rondgegaan. Binnen anderhalf uur was het geregeld."