Ernst Happel nam nooit gebak

Wiener Konditorei aan de Korte Poten: Heilige Voetbalgrond.

Door Martin van Zaanen

 

Er zijn ontelbare historische voetbalplekken in Den Haag. Alleen hebben ze meestal niet meer dezelfde functie of staat er inmiddels een ander gebouw.  De Wiener Konditorei is nog springlevend. Oké, de voetbaliconen zijn er niet meer, maar de sfeer van toen hangt er nog altijd.

 

 

Het is kantelweer deze zaterdag. Soms schijnt de zon, dan weer regent het. En tussendoor sloft over de klinkers van de Korte Poten een slaperige studente, die vannacht een uitwedstrijd heft gespeeld, richting het Plein. alverwege de Korte Poten, op de hoek met de Apendans, passeert ze nummer 24. Ze heeft geen oog voor de etalageruit met daarachter een imposante toren met gebak, dat door de eigen banketbakkerij op de eerste verdieping wordt gemaakt.

 

 

Er zijn ontelbaar historische voetbalplekken in Den Haag. Alleen hebben ze meestal niet meer dezelfde functie of staat er inmiddels een ander gebouw. De Wiener is nog springlevend. Hier moet iedere Haagse voetballiefhebber minstens een keer geweest zijn. Zeg tegen zo'n Haagse voetballiefhebber 'de Wiener' en hij antwoordt: 'Ernst Happel'. De mysterieuze Oostenrijker, ADO's beste coach ooit die later de Europa Cup 1 met Feyenoord zou winnen en Oranje naar de WK-finale van 1978 leiden, zat hier vaak.

 

 

Maar dat is niet het hele verhaal van de Wiener als heilige Haagse voetbalgrond. Want al voordat Happel in 1962 zijn Citroën om de hoek op het Plein parkeerde (kon toen nog gewoon) was dit de hang-out van bondscoach Elek Schwartz. 'Ome Elek', van Roemeens/Hongaarse en Joodse afkomst, was vanaf 1957 de eerste die van de KNVB de opstelling van Oranje mocht samenstellen, daarvóór bepaalde de Keuzecommissie die.

 

In 1964, na 49 interlands, nam Schwartz ontslag en tekende bij het Benfica van Eusébio. Bij Oranje had hij krachtpatsers als Roel Wiersma en Jan Klaassens onder zijn hoede en virtuozen als Coen Moulijn, Faas Wilkes en Abe Lenstra. Piet Keizer debuteerde onder hem, Sjaak Swart. Net als Haagse helden Guus Haak en Carol Schuurman.

 

 

Veel van deze verhalen komen uit de bron Roland Toorenburg, kleinzoon van Willy Prager, stichter van de Wiener. Toorenburg is geen groot voetballiefhebber, maar houdt wel erg van die oude verhalen. Deze ochtend is ook zijn tante Loes van de partij. Voordat ze met haar man veertig jaar Vienna op De Plaats runde, werkte ze hier. Ze weet alles nog. Zoals wat het favoriete gebak van Happel was. Tante Loes: "Uh..die nam nooit gebak. Hij had ernstige maagproblemen. Wel dronk hij koffie. Sloten koffie. En roken maar."

 

 

Ondertussen presenteert Roland trots een zwart-wit foto van een aantal mannen in pak, waaruit blijkt dat het interieur van de Wiener in zestig jaar tijd amper is veranderd. Van een handgeschreven briefje aan de achterkant leest hij op: Franz Fuchs (de Oostenrijker die in 1952/'53 ADO en later Holland Sport trainde), Friedrich Donenfeld (oud-bondscoach - drie wedstrijden), Elek Schwartz...jammer, Happel was die dag blijkbaar niet aanwezig.

 

"Dat weet je niet", zegt tante Loes. "Voor hetzelfde geld zei hij vlak voor de foto werd genomen: 'Jongens, laat mij er lekker buiten.' Want zo was hij, he. Verlegen. Wel een deugniet. Vaak aan het dollen en het pesten. Toch zei hij van alle trainers het minst. Met al die trainers onder elkaar ging het over drie dingen: voetbal, voetbal en nog eens voetbal. Dat kwekte zo door elkaar heen; soms kon je jezelf niet meer horen denken."