Bron van dit artikel
Datum plaatsing: 25-04-2003 21:40:00
En opeens is daar Michael Ros..
door Jos Pak
EMMEN | Hij had nog nooit een minuut in het eerste van ADO Den Haag gespeeld. Uitgerekend in de topper tegen Emmen mocht hij debuteren: Michael Ros.
Hoewel pas drie weken bij de selectie, aarzelde trainer Lex Schoenmaker geen moment om hem in te brengen. In de 76ste minuut maakte Ros zijn entree. Hij mocht de mandekking van Emmen-spits Donny de Groot - toch niet niet de minste in de eerste divisie – overnemen.
Van plankenkoorts had hij geen last. "Bij het warmlopen was ik wel even zenuwachtig, maar zodra ik er in mocht was ik alles kwijt. De trainers zeiden dat ik er voor moest zorgen dat die 1-1 op het bord bleef. Dat lukte. Het ging wel lekker ja."
Ros werd bij de groep gehaald toen Jan Paul Saeijs begin april geblesseerd afhaakte en onder het mes moest. Tot dan werkte Ros zijn partijtjes in het tweede af, centraal achterin. Dat Ros het hele seizoen al goed draaide was het trainersduo niet ontgaan. "Dat ik bij de groep werd gehaald was mijn beloning", glunderde Ros. "Ik had alleen nooit durven dromen dat ik dit seizoen ook nog in het eerste zou spelen. Vorige week tegen Helmond Sport mocht ik al warmlopen en nu dit." SV'35
Het gebeurde allemaal op een mooi moment voor de in Duindorp geboren 21-jarige verdediger. "Mijn contract loopt af. Ik hoop dat ik deze weken een nieuw contract kan verdienen."
Ros begon als voetballertje bij SV'35. Na vijf jaar werd hij gescout door Sparta, waar hij vijf seizoenen bleef. "Op m'n veertiende keerde ik terug in Den Haag, bij de jeugd van ADO. Drie jaar later kreeg ik m'n eerste contract." Plannen voor de toekomst heeft hij niet echt. "Ik wil graag blijven, zeker nu ADO Den Haag naar de eredivisie gaat. Hopelijk willen ze me houden." Waar Ros de avond van z'n leven had, pakten zich sombere wolken samen boven het hoofd van Maurice Verberne. De Brabander zat dit seizoen lang op de bank, kreeg eindelijk z'n kans door het wegvallen van Saeijs maar beleeft tot nu toe weinig plezier aan z'n rentree. Hij speelde de afgelopen weken erg onzeker en daar kwam als klap op de vuurpijl tegen Emmen dus ook nog eens een rode (twee keer geel) kaart overheen. "Ik kon niet goed bij die bal en De Groot en ik zaten eigenlijk een beetje aan elkaar, waarop hij over me heen viel. Ik dacht alleen maar aan een vrije trap." Het huilen stond Verberne na afloop nader dan het lachen. "Ik heb in de
kleedkamer als een kind staan brullen. Ik voelde me zo klein. Ik had nota bene nog nooit rood gehad in een competitiewedstrijd en dan dit. Ik zal nog wel even nodig hebben om me weer te herpakken."
