Bron van dit artikel


Datum plaatsing: 28-03-2015 14:42:00

Dick Advocaat (67) is nog lang niet klaar

"Ik oud en versleten? Wie weegt mij dan?"

Een mooi artikel in het AD vandaag. Kees Jansma op bezoek bij Dick Advocaat. Twee oerhagenezen. Een paar mooie citaten!

 

Dicky uit de Majubastraat. Van Celeritas naar ADO, van voetballer tot trainer en globetrotter. Dick uit Transvaal. De familie advocaat telde vier zoons en een dochter. Pa overleed op zijn 57ste. Inmiddels zijn ook al twee broers overleden. "Ik was 17 toen mijn vader overleed. Daar heb ik lang last van gehad, al ben ik een moederskind. Ik heb zoveel respect voor haar, 30 jaar werkte ze bij een mevrouw thuis als hulp. Ik zie haar nog gaan, op haar fietsje naar de Laan van Meerdervoort. Op een gegeven moment zei ik: "Ma, je hoeft niet meer". Maar ze bleef gaan, dat was haar leven, plichtsgetrouw als ze was."

 

Dick voetbalde op straat, met Harrie Vos en Aadje Kila, die onder het portiek bij de familie Advocaat woonde. Zijn vader was administratief medewerker en kluste nog wat bij. Hij stookte de verwarming op, bij buurtbewoners. "Gewoon, kolen opscheppen. Mocht ik achterop de bromfiets mee."Hij klinkt trots. Schetst het beeld van het Haagse gezin, waarin veel mocht, veel niet kon, maar van alles gebeurde. Alles deden we op straat. Iedereen was gelijk.

Komt daar die drive vandaan ? "Nee joh,"doet Dick driftig. "Dat had ik altijd al."

 

Dick was goed in Honkbal en in voetbal. : "ik vond honkbal leuker dan voetbal. Op mijn vijftiende stond ik in het eerste honkbalelftal van ADO als catcher, maar van Eddy Hartmann, de manager van ADO, moest ik al vroeg kiezen".
Voetbal dus. Dick werd aanvoerder vam Oranje onder 18 en werd vlot basisspeler in het eerste van ADO en voetbalde als prof tot zijn 36e. "Ik moest als jonge knul in die tijd mijn vader wel eens uit het cafe halen. 'Mot je mij weer hebben, kleine dondersteen' , zei hij dan. En : 'Hij is de kleinste, maar wel de beste".

 

Op zijn 16e werd Dicky voor 200 gulden per maand jeugdcontractspeler bij ADO, op zijn 18e wilde ADO serieus verlengen. Precies in die tijd ging ADO, Nederlandse topclub toen, een lange reis maken door Amerika. "Ik wilde mee. Ik zei tegen meneer Hartmann dat ik niet zou tekenen als ik niet meemocht."

Met coach Happel en zijn assistent Rinus Loof en gekende spelers als Harrie Vos, , Jan Villerius, Theo van der Burgh, Harrie Heijnen en de jonge Lex Schoenmaker trok Advocaat door diverse staten.
"We kregen 1000 dollar zakgeld. Iedereen gaf dat geld uit. Maar toen ik thuis kwam had ik nog 950 dollar over. Meer dan 3000 gulden. Daar konden we lang mee door."
Onderweg kreeg Dick plots heimwee. Vreselijk, 18 jaar, zes weken onderweg. Ik wilde terug naar Den Haag. Bij winst tijdens een toernooi in Dallas zou ADO nog een paar wedstrijden doormoeten. "Bij rust stonden we 1-0 voor. Toen staken de ouderen de koppen bij elkaar." ADO verloor met 2-1.

 

Vanwege dat Rusland verhaal word jij vaak met passie voor poen in verband gebracht.
"Maar ik vraag nooit om een aanbieding en om een hoog salaris, ik krijg het. En ik probeer er wat voor terug te geven. Wat vaak gelukt is. En ik ben een liefhebber. Ik hou verschrikkelijk veel van mijn werk." En, na enig stilzwijgen: "Ik vergeet nooit waar ik vandaan kom. Trots? Nee, te zwaar uitgedrukt, tevreden klinkt beter. "

"Maar ik was ook tevreden toen ik bij ADO mocht voetballen. Toen moest je daar nog door de ballotage. Ik maakte de dag voor de wedstrijd mijn schoenen wel drie keer schoon. Daar maakte ik mijn doelpuntjes mee, zaterdags. Er was een man bij de club die mij een talentje vond. Als ik een doelpunt maakte, kreeg ik een gulden. Je dacht toch zeker niet dat dat verleden niet bij mij meespeelt?"