ADO bezorgt Amsterdam een lelijke tegenvaller

Het verbluffende spelinzicht van Timmermans en de gedegen voetbalcapaciteiten van Rhijnvis hebben Amsterdams kansen voor een plaats onder Nederlands toekomstige voetbalelite sterk verminderd.

Met deze twee kostbare speerpunten in een dit keer verrassende goede Haagse voorhoede, was A.D.O. zondagmiddag in het Olympisch stadion ontegenzeglijk de sterkste. Tegenover het hardnekkige individualisme — dat bij de Amsterdammers nog steeds favoriet blijft — plaatste A.D.O. een fris open aanvalsspel, waarop de hoofdstedelijke defensie maar liefst vijf keer het antwoord schuldig bleef. Met drie tegentreffers heeft Amsterdam de strijd tot ver in de tweede helft vol kunnen houden, maar ofschoon een radicale omzetting in de voorhoede de aanval zeker ten goede kwam, konden de Zwarte Schapen de moed. om voor de derde maal een achterstand in te lopen, toch echt niet meer opbrengen.

 

 Het werd van den beginne af duidelijk, dat het die Haagse voorhoede wel eens voor de wind zou kunnen gaan. Steeds weer priemde Timmermans haar. zuivere passes in de talrijke openingen en de gretigheid waarmede zijn teamgenoten op die kansen ingingen, oetekende voor de Amsterdamse defensie al direct groot alarm. Kon Mesman na amper zes minuten het gevaaT nog keren, twee minuten later bleef ook maar een schijn van repliek achterwege, toen Timmermans een gave voorzet van Rhijnvis schitterend over de vallende Van Kaalte heen Joeg (0-1). ADO kwam op een voorsprong van 2-0 te staan, toen de kundige linksbinnen Schuurman al zijn maatgevoel legde in een pass voor de vrijstaande Rhijnvis, die met een klassiek schot zelfs de handen van de meest chauvinistische Amsterdammers op elkaar bracht. Tolmeyer deed kort hierop hetzelfde uit een voorzet van Vonhoff (1-2). 

 

 

Met Amsterdam scheen het nu iets beter te gaan vlotten, maar met het uitvallen van Wiertz — wegens een armblessure — verdween voorlopig ook dit goede voornemen. ADO nam het heft weer volledig in handen en toen Schuurman een misverstand tussen Van Kaalte en invaller-spil Van Houten afstrafte (1-3), had het moreel van de Zwarte Schapen toch wel een geduchte knauw gekregen. Het was dan ook maar goed, dat Geel vlak voor de rust met een onberispelijke treffer de hoofdstedelingen weer wat moed inblies. 

 

 

Amsterdam had na de hervatting de kaarten in de voorhoede nog eens flink geschud. Met Geel als aanvalsleider en de snelle Gallis op de rechtervleugel, ging het inderdaad beter te meer daar Vonhoff op de hem vertrouwde rechtsbinnenplaats beter aan zijn trekken kwam. Na twee minuten was het al raak, zij het dan via een penalty, die de Hagenaar Kleindijk — invaller voor Jansen — met de hard schot veroorzaakte. Voor schutter Geel leverde dit niet de minste moeite op (3—3). Een verschrikkelijk harde kogel van Vonhoff, die doelman Kok in volle lengte naar de hoek wrong, scheen de overwinning te moeten inluiden, maar in werkelijkheid bleek het de laatste stuiptrekking van het Amsterdamse geschut. 

 

Het was nu juist ADO, dat de beslissing forceerde, een beslissing, waarin Rh'jnvis de grote man was. De vierde treffer nam hij zelf voor zijn rekening en bij het vijfde doelpunt schoof deze pittige linksbuiten de bal zo zuiver voor de voeten van midvoor Verhoek, dat deze maar behoefde in te kogelen (5—3). Onbedreigd stevende ADO nu naar een verdiende overwinning, een overwinning. die, gezien de wijze waarop ze tot stand kwam, de Haagse illusies voor de rest van de competitie wat meer reliëf heeft gegeven.