Weinig productiviteit bij ADO tegen DFC

Dit elftal was vooral in het veld heel aardig op dreef, het plaatsen was goed verzorgd en er zit wat meer fighting spirit in de ploeg dan vroeger. Of het door het zware veld kwam dat er geen schot in de voorhoede zat, dan wel door een te "breede" opvatting van het spel, een feit is. dat voor doel alle vastberadenheid verdween, hoewel toch Westhoven zijn uiterste best deed de ditmaal niet sterke verdediging van A.D.O. te passeeren. Het veld was zoo zwaar, dat de Hagenaars er zelf den grootsten last van hadden en den bal met moeite van zich af konden krijgen, waarbij ze hem meestal nog naar een tegenstander plaatsten ook. 

 

Nu zat het in zooverre tegen, dat Choufour na een half uur moest uitvallen, waardoor Schurink linksback en de jeugdige Van Kampen die wat al te traag bleek middenvoor ging spelen, maar van het eens zoo vlotte ploegverband viel bitter weinig meer te bespeuren. Desondanks zou A.D.O. nog wel hebben kunnen doelpunten, wanneer niet Litz en in niet mindere mate Punt een zoo brillante partij hadden gebackt, ook al weer de terreinsomstandigheden in aanmerking genomen.

 

Doelman Kasteel was niet erg gelukkig doch kwam er zonder kleerschuren af, terwijl zijn collega, die herhaalde malen den bal wegtrapte als hij hem gemakkelijk had kunnen opnemen, éénmaal onhoudbaar gepasseerd werd en vlak voor tijd door onoordeelkundig uitloopen den tweeden male. De wedstrijd maakte een langzamen indruk, doordat de spelers den bal niet spoedig onder controle konden krijgen en door de gladheid niet behoorlijk konden starten. 

 

 

A.D.O. begon goed, vooral over rechts, waar Ben Tap goed werk deed, maar na een minuut of tien is de D.F.C.-voorhoede ingespeeld. Choufour miste erbarmelijk, en vergat bovendien den Dordtschen rechtsbuiten af te houden, die kalm scoorde (0-1). De Korte kreeg enkele kansen, evenals Clavan en v. d. Beukel, hun schoten waren slap of hoog of naast. Het veldspel van A.D.O. werd, nadat Choufour was uitgevallen, erg slordig, vooral de middenlinie presteerde weinig en het was dan ook aan de geringe doortastendheid van D.F.C.’s binnentrio te danken, dat de vele kansen onbenut bleven. Op den rechtervleugel had Vos na rust een walk-over, tallooze voorzetten kwamen voor doel. Eindelijk gaf Ruisch een juweel van een pass aan Westhoven, de A.D.O.-backs gingen naar voren en natuurlijk slipte de middenvoor precies tusschen hen door, om Koek, die te laat uitliep, weinig kans te geven.