Bron van dit artikel


Datum plaatsing: 08-04-2023 20:03:00

Van ADO naar Noorwegen en Amerika: Speelde tegen Haaland, die gek maakte er vier

In een nieuwe rubriek genaamd VP’s Avonturiers spreekt VoetbalPrimeur met een in Nederland bekende voetballer die buiten de landsgrenzen actief is.

tekst: Dennie van Laar

 Hoe gaat het er in verschillende uithoeken van de wereld aan toe, zowel op voetballend als menselijk vlak? Het komt allemaal voorbij. Met in deze episode: Vito Wormgoor, speler van het Noorse IK Start.

De 34-jarige Wormgoor heeft al veel meegemaakt in zijn carrière. De stopper speelde in Nederland tot de zomer van 2016, toen hij de overstap maakte van ADO Den Haag naar Aalesunds FK uit Noorwegen. De Nederlander voelde zich al snel thuis in het Scandinavische land. Wormgoor maakte tussen 2020 en 2022 ook nog een bijzonder uitstapje naar de Verenigde Staten, maar inmiddels is hij weer teruggekeerd in Noorwegen. Met IK Start jaagt hij nu op promotie naar het hoogste niveau.

'Je kunt hier niet kapot veel geld aan de kant zetten'
De voormalig jeugdinternational geeft toe dat zijn huidige thuisland een speciaal plekje in zijn hart heeft gekregen. "Het is prachtig. Om de honderd meter kun je hier een schilderij maken, bij wijze van spreken. Dingen gaan hier wel heel anders. In Nederland lijkt iedereen zich te haasten en een routine te hebben van slapen, werken, eten en weer slapen. Hier zijn de mensen wat vrijer. De natuur speelt daar ook een rol in. Dat had ik snel in de gaten en dat beviel me. Als je in Noorwegen aankomt en uit het vliegtuig stapt, hangt er meteen een bepaalde rust. Ik raad heel veel voetballers aan om het avontuur hier Noorwegen aan te gaan en te genieten van het land."

Het is algemeen bekend dat het leven in Noorwegen duur is. Dat ervaarde Wormgoor ook. "Je kunt hier niet even lekker kapot veel geld aan de kant zetten. Zeker door de oorlog in Oekraïne zijn de prijzen in Noorwegen hoog. Groente verbouwen ze in Noorwegen bijvoorbeeld ook niet zelf. Als je hier naar de supermarkt gaat, staat op alle groenteproducten: Made in Holland."

American Dream met opvallende Disney-twist
In zijn loopbaan kreeg Wormgoor ook nog andere buitenlandse aanbiedingen. Toen hij drie jaar geleden naar de Verenigde Staten trok, was een move naar Zuid-Korea ook een optie. "Dat was zeker niet verkeerd. Dat ging om bizarre bedragen. Maar toen ging ik sparren met mijn vrouw en kids, die thuis in Nederland zaten. Ik moest binnen twee dagen reageren bij mijn agent en op een gegeven moment barstte ik op de bank in tranen uit. Ik dacht: wat moet ik nou doen, joh? Het aanbod was goed, maar kunnen de kids daar wel aarden? De overgang naar die taal en cultuur leek me een te grote stap. Dit kan ik ze niet aandoen, dacht ik. Gelukkig kwam Columbus Crew toen. Dat was echt een droom die uitkwam voor mij, terwijl mijn vrouw het ook helemaal zag zitten."

"Amerika is natuurlijk ook niet naast de deur, maar eerlijk gezegd voelde het wel zo. Alles gaat natuurlijk in het Engels en we werden erg goed opgevangen. We hebben daar zoveel mooie mensen ontmoet, ook naast het voetbal. Dat is ongelooflijk. We hebben daar vrienden voor het leven gemaakt." Vlak na de transfer van de in Leersum geboren verdediger werd de wereld echter geteisterd door het coronavirus. De MLS werd daardoor even stilgelegd, waarna de competitie werd hervat op een zeer opvallende locatie: Disney World, waar het ESPN Wide World of Sports Complex zich ook bevindt.

"We moesten daar een maand blijven", zegt Wormgoor, die het daar niet echt naar zijn zin had. "Met de spelersraad van de MLS moesten we ook meerdere keren stemmen: wil je doorgaan met het toernooi bij Disney? Ik heb vier keer op nee gestemd. Het leek wel op een gevangenis daar. Daarnaast had ik zelf ook pech: de eerste wedstrijd die we daar speelden werd uren uitgesteld door een flinke storm en toen we eenmaal begonnen, brak ik na dertien minuten alles wat ik kon breken. Het kan nooit normaal bij mij, er gebeurt altijd wel wat. Nu loop ik bijvoorbeeld weer met een gebroken neus rond."

Toen Wormgoor na twee jaar weer terugkeerde in Noorwegen, moest hij de knop wel weer even omzetten. In het Scandinavische land gaat het leven er logischerwijs heel anders aan toe dan in de VS. "Het is niet zo dat de Noorse mensen heel nors zijn, maar ze zijn meer op zichzelf. In Amerika heb ik dus veel mooie mensen ontmoet, maar daar spreken onbekenden je ook aan alsof je hun vriend bent, terwijl je gewoon even naar de supermarkt gaat. Toen ik dat meemaakte, dacht ik wel: ho, wat is dit nou? Het had ook zijn charme, maar op een gegeven moment was het wel mooi geweest. Laat mij maar gewoon lekker mijn melkje kopen."

Duels uitvechten met Haaland, Higuaín, Nani en Pato
Door zijn voetbalreis is de stopper uit Leersum met heel wat grote namen in aanraking gekomen. "De tegenstanders die in de MLS voorbijkwamen waren niet normaal. Ik speelde tegen Higuaín, Nani en Alexandre Pato. Zelf deelde ik de kleedkamer met spelers als Lucas Zelarayan, Gyasi Zardes en Eloy Room. We hadden echt een goed team en zijn dat jaar ook niet voor niets kampioen geworden."

Als Wormgoor praat over spelers tegen wie hij in Noorwegen heeft gespeeld, valt de naam van Erling Haaland al snel. "Toen ik bij Brann speelde, moesten we thuis tegen Molde voetballen. Daar stond een zeventienjarige Haaland toen in de spits. Die mooie gek scoorde vier keer in twintig minuten tijd... We gingen er uiteindelijk vanaf met 0-5. Mijn vader zei na de wedstrijd tegen me: een zeventienjarige spits scoort vier keer tegen je, Vito. Je kunt beter stoppen. Toen zei ik: pa, luister, deze jongen gaat de beste spits van de wereld worden."

'Ik zou graag terug willen gaan naar Nederland'
De routinier bevindt zich nu in de herfst van zijn loopbaan. "Maar ik ben nog een twintiger qua fitheid", zegt hij lachend. "Ik heb soms een breukje hier en daar, maar ik voel me hartstikke goed. Ik begin nu bijna aan mijn laatste jaar bij IK Start. Het is een project en we zijn hier op de goede weg. Nu moeten we promotie gaan afdwingen. Op die manier hoop ik mooi afscheid te kunnen nemen van Noorwegen. Een terugkeer naar Nederland ligt dan misschien wel in het verschiet. Dat zou ik graag willen, omdat de kinderen ook groter worden. De oudste is elf en moet volgend jaar naar de middelbare school."

"Ik denk dat ik na dit jaar sowieso nog twee jaar door wil gaan met voetballen. Ik denk dat ik met mijn leiderschapskwaliteiten en ervaring voor veel Eredivisie-ploegen van waarde zijn. En als ik dan stop met voetballen, denk ik dat ik trainer wil worden. Ik wil jongens beter maken en jonge talenten helpen. Dat lijkt mij fantastisch om na mijn carrière te doen. Anders ga ik het wereldje missen", besluit Wormgoor.