Eljero Elia: Niemand kan me meer gek maken

Op 36-jarige leeftijd en meerdere levenslessen verder is Eljero Elia ervan overtuigd: hij is 'ready voor de wereld'. De inmiddels ex-prof focust zich alleen nog op wat hij belangrijk vindt, zoals zijn gezin en vrienden, dementerende vader en muziekcarrière.

 

 

tekst: Stan Wagtman

 

 

Eljero Elia zag zichzelf al op het verlaten eiland van Expeditie Robinson zitten. Honger lijden. Proeven doen. Tot hij van het programma recent de boodschap kreeg dat zijn deelname niet doorging. "Meedoen was een droom voor me. Maar ze hebben wat gegoogeld en gelezen dat ik in het verleden iemand zou hebben mishandeld. Ik heb het niet gedaan en ben er nooit voor veroordeeld. Maar oké, succes met je programma dan'', vertelt Elia.

 

 

Vroeger zou hij naar eigen zeggen 'als een beest' zijn uitgebarsten. Elia doet het met twee harde grommen voor. Onrecht? Daar kon hij niet tegen. "Ik werd dan zo boos. Bijvoorbeeld toen er een transfer van HSV naar Bayern München werd tegengehouden, terwijl de club had toegezegd mee te werken. Het klopte gewoon niet. En er zijn tijdens mijn voetbalcarrière nog meer dingen gebeurd die onterecht waren.

 

 

"Ik bleef altijd maar vechten en doorgaan om mijn stem en mijn gelijk te laten horen, schoot in de verdedigingsmodus. Maar nu laat ik de dingen waarop ik geen invloed heb los. Vind ik het eerlijk dat Expeditie Robinson me hierom weigert? Nee. Maar ik kan het naast me neerleggen, ben rustiger. Daarin ben ik gegroeid als mens. Hoe hard ik ook schreeuw, ik kan het toch niet veranderen, dat besef daalde de laatste jaren in het voetbal wel in.'' Natuurlijk, als Elia terugdenkt aan zijn loopbaan koestert hij zeker ook fraaie herinneringen. Aan zijn tijd bij onder meer ADO Den Haag, Feyenoord en HSV en het spelen in de Premier League. En wat te denken van zijn bijna vijftig minuten in de WK-finale van 2010 tegen Spanje. Maar gedurende die jaren had de 30-voudig international, die vorige week zijn voetbalpensioen aankondigde, ook het gevoel 'anders' te worden behandeld dan anderen.

 

 

"Werd ik aangereden, stond er in de media dat ik een ongeluk had veroorzaakt. Rende ik na een wedstrijd naar binnen omdat mijn dochtertje op de intensive care lag, zeiden de media dat ik ze ontweek. En om in Oranje te komen, had ik altijd het idee dat ik een actie dertig keer moest laten zien, terwijl anderen aan vijf keer genoeg hadden. Dat deed me pijn. Maar de wereld is gewoon niet altijd eerlijk. Daar kan ik niks aan veranderen.''

 

Even had Elia de hoop er na zijn switch naar de muziekindustrie vanaf te zijn. Maar de Leidschendammer maakte het naar eigen zeggen ook in de muziekwereld - 'een nog lastigere dan de voetbalwereld' - mee. Bijvoorbeeld rond zijn eigen platenlabel The Culture Entertainment, waarmee hij als producer jonge muzikale talenten begeleidt. Het leverde uiteraard mooie momenten, maar vooral ook kosten en teleurstellingen in bepaalde mensen op.

 

 

"Ik deed voor sommige jongens alles, steunde ze financieel. Maar eenmaal doorgebroken behandelden ze me als een stuk stront. Of ze stopten met hard werken, terwijl ik ze betaalde. Ik kijk het nu veel langer aan voor ik talenten binnenhaal. Het kwam tijdens mijn voetballoopbaan al zo vaak voor dat mensen met me wilden chillen, puur hopend dat we uit zouden gaan en ik zou betalen. Profiteurs, ja. Ik was Robin Hood die maar voor iedereen betaalde. Dat ben ik niet meer.''

 

Door al die ervaringen ging Elia anders in het leven staan. Praten met een sportpsycholoog gaf het laatste zetje om zich alleen nog te richten op wat hij belangrijk vindt. Van dure kleding en auto's blijft hij naar eigen zeggen houden, omdat het zijn smaak is. Maar zijn vrienden zijn nog maar op één hand te tellen. Elia focust zich nog meer op zijn gezin. En de zorg voor zijn 76-jarige vader speelt een belangrijke rol in zijn leven.

 

"Hij is dementerend en woont in een verpleeghuis. Ik ga zo vaak mogelijk langs. Dan neem ik een Berlinerbol voor hem mee en wat fruit. Hij zit nu op het punt dat hij me soms niet meer herkent. Dat is moeilijk. Hij heeft een monsterlijk lichaam, maar in de hersenen zit het niet meer goed. Het minste wat ik kan doen, is er voor hem zijn.''

 

 

Housemuziek

Precies dat, er zijn voor de mensen dicht bij hem, is hoe Elia de rest van zijn leven voor zich ziet. Met daarnaast de focus op het trainerschap en muziek. Dat laatste blijft in zijn leven hoe dan ook een hoofdrol spelen. "Maar ook daarin heb ik een keuze gemaakt. Ik houd van rap, maar op dat soort feestjes loopt iedereen met spanning rond en kan het snel escaleren. Geen zin in. Nu richt ik me op housemuziek. Als ik op die feesten optreed, is iedereen blij, inclusief ikzelf.''

 

Recent kwam zijn eerste eigen housenummer uit, genaamd Love Comes Down. Elia's droom? Als dj op een groot festival staan. "Maar als dat niet lukt, is het ook cool. Ik wil alleen nog dingen doen die ik leuk vind. Of ik het voetbal ga missen? Ik had er de laatste jaren al geen plezier meer in. Ik ben een nieuwe weg ingeslagen en heb mijn levenslessen geleerd. Niemand kan me meer gek maken. Niet Expeditie Robinson of wie dan ook. Ik ben ready voor de wereld.''

 

 

 

Elia over loopbaan als trainer: 'Zou goede derde assistent zijn'

Eljero Elia hoopt aan het einde van dit seizoen zijn UEFA C-diploma te halen. Daarom loopt hij de komende maanden stage bij Feyenoord Onder 15. 

"Ik geniet ervan. De spelers hebben veel vragen, bellen me. Dat is goed, ik ken de valkuilen, heb ook fouten gemaakt. Met mijn verhaal denk ik dat ik de perfecte persoon ben om alles uit een kind te halen. Te ver vooruitkijken wat betreft zijn trainerscarriere, wil de oudprof niet. "Omdat ik ook mijn muziek heb. Ik zie mezelf geen hoofdtrainer worden. Wel zou ik een goede derde assistent zijn, die de link kan zijn tussen spelers en staf. Bij Feyenoord? Sat speelt nu niet, maar wie weet ooit."