Ervaring rijker, illusie armer

tekst: Klaas-Jan Droppert

 

 

Romy Speelman (20) heeft op het middenveld van ADO Den Haag Vrouwen haar vertrouwde positie weer ingenomen. Na twee moeilijke jaren bij kampioen FC Twente, zondag in het Cars Jeans Stadion de tegenstander, is de Rijswijkse terug op het oude nest. "Uiteindelijk paste ik niet bij FC Twente en de club niet bij mij."

 

Een ervaring rijker, maar een illusie armer. Zo kunnen haar jaren in Enschede het best omschreven worden. De middenveldster vertrok op achttienjarige leeftijd van ADO Den Haag naar FC Twente, maar kwam nauwelijks aan spelen toe. "Natuurlijk is het balen dat ik bijna niks heb gespeeld, maar toch heb ik geen spijt van mijn overstap gehad. Destijds was ik eraan toe. Ik heb veel geleerd over kracht

training en voeding, want daarin is FC Twente verder dan ADO. En op de trainingen vind ik dat ik ook een betere speelster ben geworden."

 

 

Maar waarom kreeg ze dan geen kans? "In het begin had ik moeite om me aan te passen. Ik ben vanuit ADO gewend om direct te zijn, te zeggen waarop het staat. Dat was in Enschede iets minder gebruikelijk. Toen ik wel mocht spelen, was ik heel moe. Bleek dat ik de ziekte van Pfeiffer had. Eenmaal hersteld werd het seizoen vanwege corona afgebroken. In het tweede seizoen was ik er klaar voor, maar maakte de trainer andere keuzes. Ook al liet ik op trainingen zien dat ik een kans verdiende."

 

 

Voor Speelman, die dit seizoen niet altijd een basisplaats heeft, een teken om haar heil ergens anders te zoeken. "Kampioen worden, de Eredivisie Cup winnen en in de Champions League uitkomen is leuk, maar niet als je alleen maar op de bank zit. Dan wil ik veel liever spelen bij een andere club. Eenzaam heb ik me daar niet gevoeld, maar ongelukkig omdat je niet aan spelen toekomt wel. Uiteindelijk paste ik niet bij FC Twente en de club niet bij mij. Er was interesse van clubs uit België en Nederland, maar het contact met ADO is altijd goed gebleven. Ik ken ADO, ADO kent mij. Moet ik na twee jaar onzekerheid dan kiezen voor een club met een trainer die me niet kent? Dan is ADO, een stabiele omgeving, gewoon het beste voor me."

 

 

En nu is de voormalig speelster van DHC terug bij de club waar ze in de jeugdopleiding speelde en waarvoor ze twee seizoenen in de eredivisie uitkwam. "Op Barbara Lorsheyd, Amber Verspaget, Shanique Dessing en Maartje Looijen na is er niemand meer van toen in de selectie. Net als toen staat er een goede groep, maar er is wel een verschil. Dit is nog meer een team, toen hadden we met speelsters als Victoria Pelova en Pia Rijsdijk meer blikvangers. Zij konden met individuele kwaliteiten wedstrijden beslissen. Nu hebben we een team waarbij iedereen voor elkaar vecht en we het samen doen."

 

 

Dezelfde trap

In dat team heeft de studente toegepaste psychologie als verdedigende middenveldster een belangrijke rol. Spelend op dezelfde positie als twee jaar geleden lijkt het wel alsof ze nooit is weggeweest. Dezelfde goede trap, niet bang in de duels en van achteruit de lijnen uitzetten. "Ik ben nog niet waar ik moet zijn, want ik merk dat ik wedstrijdritme mis. Soms gaan simpele ballen nog verkeerd, dat moet eruit. Bij ADO wil ik weer de oude Romy worden. Even was ik bang dat ik het voetballen niet meer leuk zou vinden, maar sinds ik terug ben merk ik dat het plezier terug is. Of ik na mijn ervaring bij FC Twente nog een keer voor een avontuur kies? Ik ben nog jong, dus wie weet. Voorlopig heb ik voor een jaar bij ADO getekend, maar dat wil niet zeggen dat ik daarna weer vertrek. Eerst maar eens kijken hoe dat gaat."