Geel-groen zal zijn hart voor eeuwig blijven, bezweert Tom Beugelsdijk. Maar vanaf nu is de ADO-icoon Spartaan. Gisteren maakte hij zijn eerste trainings-meters."Ik ben klaar om te gaan knallen."

 

 

 

door Dennis van Bergen

 

 

Tom Beugelsdijk (30) heeft net zijn eerste training als Sparta-speler achter de rug, als er meteen al een stevige dosis Haagse humor door Het Kasteel waait. Dat is als het ADO-boegbeeld de vraag krijgt of het hem eigenlijk een beetje staat, zo'n rood-wit gestreept shirt. "Ik heb één groot probleem", zegt de verdediger. "Mij staat helemaal niets, joh. Ik vrees dat ik daar voor eeuwig mee zal moeten leven."

 

Zijn vertrek naar Sparta leidde de afgelopen dagen tot nogal wat verbazing. Hij, Beugelsdijk, zo'n beetje de verpersoonlijking van de kleurrijke Haagse volksclub die hij 17 jaar diende. De man die al heimwee voelt als hij in Delft naar de tandarts moet. Uitgerekend die speler maakt de overstap naar een club die normaal gesproken als concurrent geldt in het rechterrijtje van de eredivisie? "Het kan raar lopen, hè", stelt Beugelsdijk. "Maar voor mij voelt het nu echt zo dat ik graag eens wat anders wil dan ADO. En Rotterdam-West is dicht bij huis, hè. Negentien minuutjes rijden, dan sta ik weer lekker in Den Haag."

 

 

Het is een mooi gezicht om de opvallend fitte Beugelsdijk (vetpercentage 6 procent) vandaag aan het werk te zien in het Rotterdamse stadion. Met een hoofd zo rood als een vleestomaat coacht, motiveert en complimenteert hij zijn ploeggenoten aanhoudend en geduldig. Het is een entree die een stuk gemoedelijker verloopt dan die bij FSV Frankfurt in 2014, het enige jaar in zijn leven dat Beugelsdijk de stad achter de duinen moest missen. Nadat de aanvoerder van de Duitse club het vertikte om de blonde nieuweling een hand te geven, vond hij zich even later tijdens de training met een pijnlijke ribbenkast terug op het trainingsveld. "Dat was toen effies nodig, zo'n kekie", zegt Beugelsdijk nu. "Als je niet met respect welkom wordt geheten, moet je terugbijten. Anders ben je het hele seizoen de lul."

 

 

Sympathie

Een 'nette, mooie, traditionele club'; zo betitelt Beugelsdijk Sparta. Een club ook waar hij, zegt hij, 'altijd al sympathie voor heeft gehad'. En een club waar hij zich snel in de harten van de aanhang wil spelen. "De Sparta-supporters kunnen op me rekenen." En toch: het wordt een cultuurshock. Sparta, daar waar businessclubleden zich in driedelig grijs hullen - en niet in trainingspakken. Waar voor wedstrijden de Sparta Marsch klinkt, in plaats van de zoetgevooisde stem van volkszanger John Medley. En waar doorgaans rust heerst. Beugelsdijk, geconfronteerd met zijn ADO-dna: "Ik krijg kippenvel als je het zegt, hou enorm van de club. Alleen: nu begint mijn avontuur bij Sparta. En daar heb ik onwijs veel zin in. Ik ben klaar om te gaan knallen."

 

 

Dat straalt hij voortdurend uit. Wanneer hij na de training lol trapt met Sparta-doelman Benjamin van Leer. Wanneer hij later vrolijk het voor Sparta-begrippen forse perslegertje te woord staat. En wanneer hem gevraagd wordt of hij, net als kersvers ploeggenoot Bart Vriends, mee gaat doen aan De Slimste Mens. Lachend: "Alleen als het multiple choice-vragen zijn."

 

 

Smeerlap. Sloopkogel. De stereotyperingen vallen ook deze tropische vrijdagochtend in Het Kasteel. Passend bij het beeld dat van Beugelsdijk bestaat. Hij is geen voetballer die Sparta per se technische finesse zal brengen, wel een flinke dosis strijd en passie. Er is, zo grapt technisch manager Henk van Stee, maar één minpuntje aan de verdediger met het ongepolijste voorkomen. Op de elftalposter van Sparta zal hij uit de toon vallen, tussen al die keurige jongens met hun scheidingen. "Ik ken Henk alleen maar gelijk geven", zegt Beugelsdijk. "Gelukkig heb ik al een vriendin en een kleine. Ik hoef de vrouwenmarkt niet meer op."