ADO heeft haar kansen behouden

De vorige week, in een vriendschappelijken wedstrijd tegen V.U.C., heeft A.D.O. een nieuwe opstelling geprobeerd en... met succes, want de wedstrijd werd met 5-2 gewonnen, mede doordat Roosenburg, op de midvoorplaats opgesteld, vijf doelpunten maakte. Edoch, vriendschappelijk voetbal is heel iets anders dan competitievoetbal, dat werd weer eens bewezen. Wel meenen wij een verbetering, vergeleken met de laatste wedstrijden, te bespeuren, en wel werd een behoorlijke 3-0 zege op Stormvogels behaald, maar overtuigend was het spel, was speciaal het aanvalsspel nog niet. Niettemin kan deze opstelling met vertrouwen voor den noodigen beslissingswedstrijd tegen Hermes-D.V.S. worden gehandhaafd. Op achterhoede en middenlinie kan men n.l. volledig steunen en dat is waarschijnlijk wel de groote winst van deze opstelling: de "ontdekking” van Joop Eversteyn als linkshalf. Deze speler, die als voorspeler dikwijls slap en te weinig actief was, speelde in de middenlinie een keurige partij en deed aldus Loof nagenoeg vergeten. Wat plaatsen betreft, was hij de beste van de middenlinie; juist op dit punt schoot b.v. Van Kampen vaak te kort. Ben Tap speelde z’n gewone betrouwbare spel en De Jong en Choufoer beheerschten achter de. situatie dermate, dat Niezen die ons overigens wel op dreef leek weinig gevaarlijks te verwerken kreeg. Waarbij aangeteekend dient, dat het zeer zwakke voorhoedespel van Stormvogels wel het meest opvallende verschijnsel in dezen speltechnisch heel matigen kamp was.

 

 

Zwak voorhoedespel, och, feitelijk geldt deze qualificatie ook voor dat van A.D.O., afgezien van de beginperiode, toen er, goed combineerend en goed gesteund door de middenlinie, levendige aanvallen werden opgezet. Gevolg: een vrij snel verkregen 2-0 voorsprong door twee schoten van zóó voortreffelijk gehalte als wij dit seizoen, en in het bijzonder bij A.D.O., maar weinig gezien hebben. Twee voltreffers van den rand van het strafschopgebied, zóó hard, dat zelfs Kraak er machteloos tegenover stond. Daarna echter scheen A.D.O.’s voorhoede het welletjes te vinden; feit is trouwens, dat de verdediging van Stormvogels zich kranig weerde en dat het terughalen van Schoor! naar de spilplaats voor de verdediging wel een versterking beteekende. De aanvalslinie van de roodgroenen kreeg nu tenminste niet zoo heel veel kansen meer; zij miste de snelheid en doortastendheid om zich de Ikansen te scheppen. Doortastend was Roosenburg wel, maar z’n spel is niet soepel genoeg en hij mist vooralsnog de snelle start, die een midvoor tegen een fel op den bal zittende achterhoede als die van Stormvogels noodig heeft. Wij moeten tenminste nog even afwachten alvorens wij ons oordeel over dezen stoeren A.D.O.-er op zijn nieuwe plaats geven. Piet Eversteyn als rechtsbinnen, kan een aardig verbindingsspeler zijn, maar er ging te weinig van hem uit, evenmin als yan Vreken, wiens soepelheid zienderoogen achteruit gaat. Ook Neuteboom had z’n dag niet, al vertoonde hij veel verdienstelijke moment. Over het geheel vonden wij Clavan, die zeer actief was en goed plaatste, den besten speler van de voorhoede; veel minder dan De Heer is hij o.i. al niet meer.

 

 

De beste speler van de nagenoeg volledige Stormvogels was Schoor!, de eenige eigenlijk, die wat met een bal kon doen en die goed plaatste ook, zoodat hij in feite de ziel van het elftal was. Verder heeft Kraak zijn doel goed verdedigd, terwijl de achterspelers Schippers en Visser veel werk hebben verzet, het Opbouwende element in het spel was echter zoek, wat al bij de kanthalfs Zwemmer en Goedhart bleek, doch in de voorhoede nog meer tot uiting kwam. Van Dongen, aanvankelijk spil, was als rechtsbinnen heel zwak. Van Kempen was voor rust als rechtsbuiten wel bevredigend, evenals Opbergen na rust op dezelfde plaats, maar beiden voldeden als linksbuiten niet erg. Van der Linden had in de eerste helft de allure van een gevaarlijken midvoor, maar zijn spel werd geleidelijk minder en de vurige Meijer miste ook al te veel beheersching om iets bijzonders te presteeren. Dat de IJmuidenaren het grootste deel van den strijd nog zoo goed partij gegeven hebben, danken zij aan hun ongebreideld enthousiasme, dat hen althans tot nuttig af brekend spel in staat stelde. Spel, dat herhaaldelijk tot stevige botsingen en vinnige momenten leidde, aan weerskanten overigens, want spelers als Van Kampen en Roosenburg zijn in dit opzicht ook niet gemakkelijk. het Was dus voor dhr. Ausem een vrij lastige wedstriid, want hij moest terdege uitkijken. Hij hield de zaak goed in handen en de enkele foutieve beslissingen, die hij na rust nam, waren van weinig of geen invloed. Roosenburg maakte het eerste doelpunt met een onverwacht schot en even later deed Clavan hem dat kunstje onberispelijk na, waardoor de aanvankelijke technische meerderheid al na ruim een kwartier in een 2-0 voorsprong werd uitgedrukt.

 

 

Tot rust bleef A.D.O. vrij veel sterker, maar de gasten, bij wie Schoorl nu spil ging spelen, gaven nu verder goed partij en in de 2e helft waren er zelfs perioden, waarin zij sterker waren. De eenige gevaarlijke schoten kwamen echter van Schoor!, behalve één keer, toen Opbergen’s schot Niezen te machtig was; De Jong werkte den bal evenwel op miraculeuze wijze uit zijn doel. Na een aanval van rechts liet Koosenburg de pass van Piet Eversteyn voor den linkervleugel loopen en met een vrij slap schot, dat echter via den uitloopenden Kraak doel trof, bracht Neuteboom den stand 3-0 Stormvogels bleef zich tot het eimie dapper weren, maar alle moeite bleef onbeloond.