Van Oosten: 'Ik ben geen schopper'

Door Wim de Lange

 

 

"Als ik een echte schopper zou zijn", zegt FC Den Haag verdediger Albert van Oosten, "dan had ik zelf al de conclusie getrokken om een punt achter mijn voetbal-loopbaan te zetten. Maar geloof me, dat was ik nooit, dan ben ik niet en dat zal ik nooit worden ook. Goed, vier rode kaarten in nog geen twee seizoenen is niet best, maar ik sta er nu vier wedstrijden naast, omdat die meneer van de tuchtcommissie in Zeist dooldleuk tegen me zei dat ik m'n straflijst nu eenmaal tegen had...Want geloof me of niet, die laatste rode prent in de uitwedstrijd tegen MVV was volkomen onterecht. Ik heb de videobeelden wel twintig keer bekeken: ik kreeg een elleboogstoot in m'n gezicht en was daardoor meteen groggy. Wist van de hele wereld niets meer af. Ik kán domweg nadien geen 'schoppende beweging' hebben gemaakt. Ik rolde door en raakte ee speler. Maar dat kán nou eenmaal gebeuren. Direct na afloop van die wedstrijd had ik een goed gesprek met de waarnemer. Hij gaf me zelfs gelijk. Maar tijdens de behandeling van de zaak in Zeist zei hij doodleuk dat ik een schoppende beweging maakte. Tja.."

 

 

Albert van Oosten, pas 23 geworden, hikt desondanks danig tegen het regelmatig terugkerende rood aan. In de voorbreiding van het seizoen '88-'89 kon Van Oosten tijdens een oefenduel in en tegen Gent met twee gele kaaren (dus rood) voortijdig vertrekken, nadien haalde hij tijdens de uitwedstrijden tegen Wageningen (wegens het weggooien van een bal) en Telstar ('trappende beweging') het einde niet. En dit seizoen dus kwam de affaire in Maastricht er bij.

 

 

"Ik zit er al met al best mee", zegt de buiten het veld uiterst beheerste Albert van Oosten, "vier wedstrijden er naast is niet niks. Het vreemde is dat ik me momenteel wezenloos train. Ja, harder dan normaal. Ik moet mijn agressie, in de positieve zin dan, toch ergens kwijt. Ja, dat imago, daar wil ik vanaf. Al is het niet zo dat ik straks voorzichtiger ga spelen. In het vuur van het spel doe je dingen die je normaal ook doet. Aan inhouden denk je dan niet en dat is natuurlijk ook een normale zaak."

 

 

De bescheidenheid, die de in de Schilderswijk opgegroeide en ooit bij Maasstraat,het latere VVM, begonnen Albert van Oosten buiten de grasmat aan de dag legt, is opvallend. Hij zegt niet het type te zijn dat snel op de voorgrond wil treden. Van Oosten: "Laat ik het zo zeggen: op een verjaardag zal ik nooit de eerste zijn die een mop vertelt. Ik wacht altijd eerst af. Op het veld speel ik in dienst van het elftal. Spelers als Cor Lems en Frans Danen staan meer in het nieuws, omdat ze een beslissende actie kunnen maken. Bij een verdediger ligt dat anders. Laatst scoorde ik, via een kopbal, tegen IJsselmeervogels. Ja, dat doet me goed. Ik heb trouwens zélf aan de trainer gevraagd of ik bij corners mee naar voren mag. Ik vind namelijk dat ik goed kan koppen. Het mocht. De trainer waardeert dat wel. Dat laat hij ook steeds blijken. Onder elke trainer, van Adriaanse via Van de Meent tot De Zoete, werd ik trouwens opgesteld. Dat is volgens mij toch een teken dat je het niet slecht doet."

 

 

Vader Tinus

De meest kritische supporter van Albert van Oosten is vader Tinus. De pas op z'n 21e met de voetbalsport begonnen Tinus van Oosten speelde drie jaar geleden in het tweede elftal van ADO, terwijl zoon Albert in die periode al regelmatig voor de basiself werd opgeroepen. "Dat was natuurlijk een leuke situatie", zegt Albert van Oosten. "In campingelftallen heb ik vaak met m'n vader gespeeld. Ja, ik heb bewondering voor hem. Hij heeft de kinderen, we hadden er thuis vier, altijd voorrang gegeven. We kregen bijvoorbeeld altijd de duurste voetbalschoenen. M'n broer René heeft nog een tijd in het eerste van RVC gespeeld. 

Bij ADO heb ik de leukste tijd gehad in de regionale klasse. Cees Tempelaar was trainer en ik speelde toen met onder anderen Eki Kort, Marco Jansen en Wim Bordewijk."

 

 

Albert van Oosten wil zich dit seizoen, wanneer zijn contract met FC Den Haag afloopt, in de kijker spelen. Als schade-correspondent in (halve dagen)-dienst van een groot verzekeringbedrijf bevalt het leventje, in combinatie met het voetbal, hem wel. Van Oosten: "Ik relativeer soms wel. Thuis vind ik in mijn vriendin Jacqueline mijn rustpunt. Zij geeft niets om voetbal en er zijn natuurlijk nog een hoop andere dingen in de wereld. Toch wil ik als het even kan, op het hoogste niveau blijven spelen. Leo Steegman wilde me al meenemen naar Volendam. Dat neem ik trouwens de heer Stoop nog steeds kwalijk: hij beloofde me dat ik transfervrij kon vertrekken, maar toen het puntje bij paaltje kwam vroeg Stoop twee ton. Dat vond ik niet eerlijk. Maar goed, ik heb nog ambities genoeg. Op die rode kaarten na vind ik niet dat het slecht gaat. En ik zal daar dus tóch iets aan moeten veranderen."