Aaron Meijers: 'Ik ga mijn eigen gang'

door Mayke Wijnen

 

 

De lucht is grauw en de wind koel. Aaron Meijers (29) heeft zijn vest tot boven dichtgeritst op het strand van Bloemendaal en zijn handen in de zakken gestoken. Net terug uit Curacao is de overgang groot op die ene frisse dag tussen alle mooie dagen in de rest van de week. Eigenlijk komt hij hier alleen als de de lucht blauw is en de zon fel. "Mijn ideale dag is op het strand, tot 's avonds laat", zegt de linksback van ADO Den Haag. "Hier verderop heeft de vader van mijn viendin in de zomer een campingplek. Na een stranddag gaan we daar barbecuen of blijven we een nachtje kamperen. In de wintermaanden kom ik hier vrijwel nooit. Ik ben niet iemand die in de kou hier komt uitwaaien."

 

 

Meijers groeide dicht bij het water op. Eerst in Delft, maar vooral in het Noord-Hollandse Andijk waar hij vanaf zijn zesde woonde. "Zaten we in de zomermaanden vaak bij ons achter de dijk aan het water. Daar was een strandje, in de rust. Of we voetbalden daar. Ik van het water, van de sfeer. Daar krijg ik altijd een lekker gevoel van, als het lekker weer is dan."

 

 

Nu dreigen de wolken met een bui en staat hij op verzoek van de fotograaf met de gebruinde voeten in het water, dat onrustig opspart en zijn jeans doorweekt. Niet veel later zit hij aan een warme koffie in een strandtent. Zijn jeugd was rustig, onbezorgd vertelt hij. Uren was hij buiten aan het spelen en dan vooral aan het voetballen. "Mijn ouders lieten me heel vrij. Het enige waar ze streng in waren, was dat ik voor een wedstrijd op tijd thuis moest zijn en dat ik mijn vwo afmaakte. Daar heb ik nooit moeite mee gehad. Ik wilde dat zelf ook. Als ik ergens met mijn vrienden was, gingen zij nog op stap en ik naar huis. Maar na een wedstrijd ging ik wél vaak mee. Ik heb nooit het gevoel gehad dat ik door het voetbal iets heb gemist in mijn jeugd."

 

 

Meijers woont inmiddels in Hoofddorp. Zijn ouders en twee oudere zussen ziet hij nu niet meer zo vaak. "Mijn ouders komen wel alle wedstrijden kijken, uit en thuis. Ze hebben me altijd gesteund in mijn keuze voor het voetbal. Na mijn vwo mocht ik zelf kiezen of ik nog iets ging studeren of dat ik zou stoppen met school. Ik vond het belangrijk om nog iets te doen. Dat voelde toen gewoon zo. Ik heb gekeken voor een opleiding op de universiteit, maar daar sprak niks me echt aan. Toen heb ik voor de hbo commerciële sporteconomie gekozen, maar eigenlijk had ik geen idee wat ik wilde. Nu nog niet. Als ik geen voetballer was geworden..."Hij lacht. "Ik zou niet weten wat ik was gaan doen."

 

 

Nul-komma-nul vertrouwen

Volgend seizoen begint Meijers - zoals het er nu naar uitziet- alweer aan zijn zesde jaar bij ADO Den Haag. De vakantie is net een paar weken oud, maar de voorbreiding lonkt alweer. "Ik heb twee weken helemaal niks gedaan. Die tijd heb ik ook nodig om fysiek tot rust te komen. Maar die eerste twee weken zijn misschien de enige in een jaar dat ik helemaal niks doe. Daarna ga ik rustig aan weer wat trainen. Een week voor de voorbereiding wordt dat wat fanatieker. Ik wil er altijd graag fit aan beginnen. Eigenllijk ben je zo altijd bezig met voetbal."

 

 

Met Tom Beugelsdijk en Thomas Meissner ging Meijers voor 11 dagen naar Curacao. Het is een lang seizoen geweest, een zware ook met alle onrust bij zijn club: de perikelen rondom eigenaar Hui Wang, de lange strijd tegen degradatie die pas na de trainerswissel werd ontlopen. "Na de laatste wedstrijd waren we meteen die maandag klaar. Gelukkig. Veel clubs trainen nog door, maar in mijn ogen is dat gewoon bezigheidstherapie. Echt niemand zit daarop te wachten. Onze trainer, Groenendijk, houdt daar gelukkig ook niet van."

 

 

Meijers is blij dat Alfons Groenendijk ook volgend seizoen voor de groep staat. "Maar ik ga Petrovic niet afvallen. Dat zal ik nooit doen. Ik heb er ook geen reden voor. Petrovic gaf me veel vertrouwen. Maakte me aanvoerder. Ik had een goede band met hem. En het ging ook allemaal goed, tot die verschrikkelijke reeks (ADO pakte drie punten in tien wedstrijden. red.) 

Natuurlijk hebben we het niet goed gedaan en daar was hij ook onderdeel van. Hij heeft fouten gemaakt, wij als spelersgroep hebben fouten gemaakt. Er is al genoeg gesproken over de spelers die niet beschikbaar waren bij Petrovic en die onder Groenendijk terugkwamen. 

Maar Groenendijk heeft ook wat andere keuzes gemaakt. Toen hij kwam, heeft heeft hij meteen met de spelersraad gesproken. Hij wilde echt weten wat er leefde in de groep. Wij hadden nul-komma-nul vertrouwen."

 

 

Zeljko Petrovic verliet ADO Den Haag na het verlies bij Vitesse. Na de komst van Groenendijk speelde de ploeg zich binnen enkele weken veilig en mocht het zelfs nog met een schuin oog naar de play-offs om Europees voetbal kijken. Ächteraf kun je gemakkelijk zeggen dat het de juiste keuze is geweest om afscheid te nemen van Petrovic. En Groenendijk heeft het inderdaad goed gedaan, maar ik denk ook dat de omstandigheden meehielpen. Na zijn eerste wedstrijd tegen Go Ahead Eagles, die we kansloos verloren, was hij geschrokken: dat we zo weinig vertrouwen hadden. Maar daarna kwam het duel met Feyenoord. Dat is in Den Haag altijd een leuke wedstrijd waarin je kans maakt. We verloren, maar we speelden gewoon wél goed. Daar hebben we echt vertrouwen uit gehaald. Daarna moesten we tegen Twente, die we ook niet wonnen, maar toen ontstond er een gevoel in de groep van: We kunnen het.

 

In mijn ogen zijn die goede resultaten een combinatie geweest van de juiste wedstrijd tegen Feyenoord op het juiste moment, een veranderde aanpak, nieuwe trainer, fris elan van nieuwe spelers in de winterstop en geblesseerden die terugkwamen. Er kwam weer wat lucht in de groep. Toen het slecht ging dit jaar, was het niet bepaald gezellig. Het is ook wel wat, hoor, zo'n kleedkamer als het tegenzit. je zit met 25, 26 gasten, het zijn allemaal mannetjes, iedereen heeft zijn sores en is anders. Als de resultaten slecht zijn, gaat iedereen zeuren; de sfeer wordt gewoon minder. Op het einde was alles weer leuk en ging iedereen weer goed met elkaar om. Dan is het meteen een stuk drukker in de kleedkamer, terwijl je in de winter niemand hoorde. Ikzelf laat me altijd wel gelden, maar ben geen sfeermaker. Dat is altijd zo geweest, als jongen was ik al rustig. Op school, bij het voetbal, thuis."

 

 

Stress

Hij lijkt wat dat betreft op zijn vader, zegt Meijers. Of dat hoort hij althans van zijn moeder. "Mijn moeder zegt altijd dat je alles uit me moet trekken. dat zei ze vroeger al, toen ik klein was. En mijn vriendin zegt dat nu ook weleens. Ik ben ook best wel gesloten, een binnenvetter. Als er iets is, zal ik dat niet zomaar open gooien, me meteen openstellen. Maar van binnen gebeurt er dan wel wat, ik denk veel na over dingen. Misschien wel te veel. Als er iets gebeurt, ga ik dat analyseren. Dan praat ik daar uitendelijk wel over, binnen mijn persoonlijke kring, maar daarbuiten zal ik niet zomaar iets vertellen."

 

 

Een van zijn beste vrienden, Hamit Yildiz, kent hij al zijn hele leven. Samen doorliepen ze de jeugdopleiding van FC Volendam waar ze nog 3 jaar samenspeelden in het eerste. Waar Meijers daarna een carriere opbouwde in Nederland, trok Yildiz al op zijn 22ste naar Turkije. "We hebben altijd contact gehouden. Terwijl ik andere jongens met wie ik opgroeide, minder spreek. Ik heb niet één vriendengroep. Bij ADO ga ik bijvoorbeeld heel goed met Tommie (Beugelsdijk, red.) om, ook buiten het voetbal. En Michiel Kramer is ook een goede vriend van me. Met hem heb ik vaak echt mooie discussies. Laatst hadden we het over de mentale belastbaarheid. Dat was de enige keer dat we het eens werden, haha...

Hij speelde voor het kampioenschap, wij tegen degradatie. Ik denk dat de druk van degradatie groter is dan die om kampioen te worden. Bij ons kan de club na degradatie gewoon naar de klote gaan; de gevolgen zijn desastreus. Dan moet je mentaal gewoon wel in orde zijn: die stress niet meenemen in het veld, dat je van de spanning pap in je benen krijgt. Dat lukt mij goed, van tevoren en achteraf denk ik aan wat als. Maar tijdens de wedstrijd kan ik dat goed loslaten.

 

 

Teleurgesteld

Bij ADO loopt Meijers'contract volgend jaar af. Hij heeft nog niet met de club gesproken over een eventuele verlenging. "Laat ze eerst maar eens met de jongens praten die nu al een aflopend contract hebben. Ik zie het wel. Ik maak me er ook niet druk om. ADO is altijd wat laat. Er is altijd wel iets binnen de club waardoor die gesprekken later komen. Ik heb geen vastigheid nodig. Ik leef bij de dag, ben geen planner. Dat heeft juist iets, dat ik wel zie wat er gebeurt. Misschien ga ik deze zomer voor een avontuur in het buitenland, of speel ik nog een jaar bij ADO. Dan ben ik transfervrij. Maar als ze willen verlengen sta ik daar zeker ook voor open."

 

 

Dat deed hij 2 jaar geleden al eens. De vooruitizchten waren rooskleurig met de kosmt van ene Chinees Wang, en dan vooral van zijn miljoenen. Meijers verkoos toen een langer verblijf boven een overstap naar Vitesse, waar een contract voor hem klaarlag. "ADO wilde met Wang omhoog, een grotere club worden. Ze hebben toen ook Edouard Duplan, Mike Havenaar en Ruben Schaken aangetrokken. Ik dacht: Goed verhaal, zie ik wel zitten. uiteindelijk ben ik wel teleurgesteld in hoe dat heeft uitgepakt. Afgelopen seizoen vond ik het op een gegeven moment ook echt irritant worden. Terwijl ik lang dacht: Het komt wel goed. Ik maak me niet zo snel druk. Maar nu was er echt alleen maar gezeik op de club en als je dan hoort hoe penibel de situatie is: Wang die niet over de brug komt en het woord failliet valt. Toen begon ik me wel zorgen te maken. Maar gelukkig is het op alle fronten goed gekomen."

 

 

Meijers houdt de mogelijkheden voor een transfer open. Inmiddels ziet hij een nieuwe omgeving als een uitdagning, maar als zijn eerste overstap naar een andere club ter sprake komt, moet hij lachen. Net twintig jaar ging de linksback van het veilige Volendam naar het verre en vooral onbekende RKC Waalwijk. Ik ging voor het eerst op mezelf wonen. Mijn ouders brachten me weg en toen ze vertrokken, zat ik daar, in mijn eentje in mijn appartement. Nog zonder tv en internet. Toen dacht ik wel even: Wat heb ik nu gedaan? 

Het blijft toch altijd het lekkerst dat bij moeders het eten klaar staat en alles wordt gedaan. Gelukkig woonden veel teamgenoten ook in Waalwijk. Die konden mooi voor me koken. Ik kocht alleen maar kant-en-klaarmaaltijden van de slager. Nog steeds kan ik niet koken, haha..Meestal doet mijn vriendin dat."

 

 

Hij kent zijn vriendin Michelle nu vier jaar. Het stel woont samen. "Ik was ook dat jaar op vakantie in Curacao en zij liep daar stage. Ze reist graag, zoekt graag het avondtuur op. Ze heeft ook altijd gezegd dat ze meegaat als ik naar het buitenland zou vertrekken. Ik denk dat zij bij zo'n stap ook echt niet meer terug wil."

 

 

PVV-stemmers

Als Meijers voor een andere club dan ADO kiest, gaat hij zelf ook het liefst naar het buitenland. "Naar Amerika of Australië. Los van alle landen waar je enorm veel geld kunt pakken dan. Als ik die kans krijg...Maar daar denk ik niet aan. Zo'n Oekraine of Rusland. Ik zie mezelf daar niet snel zitten met het geld dat ik gezien mijn kwaliteiten daar zou verdienen. Het kan dan denk ik alleen maar heel erg tegenvallen. Meestal klinkt het allemaal mooi, het buitenland, maar jongens keren vaak gedesillusioneerd terug. Dan blijkt Nederland zo slecht nog niet. Ik kies eerder voor een avontuur in Amerika of Australie of voor een mooie sportieve stap: de Tweede Bundesliga of het Championship lijken me ook mooi. Al zou mijn vriendin daar minder blij mee zijn. Zij wil nog liever vandaag dan morgen naar het buitenland, maar ze zou  mijn carriere het lilefst richting Australie sturen. Haar tweelingzus woont daar."

 

 

In Australië is Meijers zelf nog nooit geweest. In Amerika was hij eens in Miami. "Ik hoor weleens verhalen van Roland Alberg (oud-ploeggenoot nu spelen bij Philadelphia Union, red.) en ik heb een plaatje in mijn hoofd van Amerika. Vanuit series en films misschien wel. Dat land trekt me gewoon. Ik kan het niet echt uitleggen. Er is veel veranderd nu, dat wel. Ik volg de politiek daar wel, zijdelings. Ik had Trump liever niet gehad als president. Maar ik was ook geen voorstander van Clinton."

 

 

Ik ben redelijk breed geinteresseerd, volg al het nieuws, maar na de verkiezingen in Nederland heb ik de politiek ook weer losgelaten. Voor de verkiezingen vind ik het interessant en volg ik het intensief. Ook om een beeld te krijgen van alle politieke partijen en hun punten, zodat ik weet op wie ik ga stemmen. Daar hebben we het dan ook over in de kleedkamer. Dat leidt tot de nodige discussies. Dat vind ik mooi, al die verschillende meningen. Sommige jongens weten helemaal niet wat er speelt, wat de standpunten zijn, anderen heben een heel duidelijk beeld van welke partij hen het meest aanstaat en natuurlijk gaat het ook over de PVV-stemmers. Die discussie wordt af en toe expres aangewakkerd en dollen we wat. Ikzelf had niet duidelijk met één partij binding. Uit de stemwijzer kwamen er punten van verschillende partijen naar voren. uiteindelijk heb ik op de de VVD gestemd, met de lagere belastingen als doorslaggevend punt."

 

 

Wat Meijers na zijn carriere wil doen, weet hij nog niet. "Ik ben daar ook totaal niet mee bezig. Misschien blijf ik in het voetbal, misschien niet. Het is een wat achterbaks wereldje soms, maar dat is de zakenwereld ook, denk ik. Al vergis ik me daar ook nu nog weleens in. Ik kan wat naief zijn. Ik ga altijd uit van de eerliljkheid van de mens en daar word je weleens in teleurgesteld. Ik vind het gevaarlijk over mezelf te zeggen dat ik wel eerlijk ben, want dat zegt iedereen natuurlijk. Ik kan mezelf wél recht in de spiegel aankijken. Ik ben niet achterbaks. En dat ik in die omgeving zit...Tja, ik stoor me daar niet aan. Ik ga mijn eigen gang."