Gehrt na 7 maanden rugpijn: 'Ik hoop dat ik nu 10 jaar blessurevrij blijf'

door Dennis Jansen

 

 

Zie hem trainen, kijk naar zijn invalbeurt in het oefenduel met FC Volendam laatst. Naar zijn eerste officiële minuten bij de beloften maandagavond tegen VVV. De ogen twinkelen, het plezier spat ervan af. Mathias Gehrt straalt. "Je wilt niet weten hoe fijn het is om zonder pijn te voetballen", zo glimlacht de Deense vormgever. 

 

 

Het zijn barre tijden bij ADO Den Haag, dat maar niet kan winnen. Van Excelsior niet, van NEC niet en afgelopen zondag ook niet van laagvlieger De Graafschap. Een succesreeks tegen de, op papier, mindere goden van eredivisie is uitgebleven. De Haags profs wachten al zeven duels op een overwinning. De fans foeteren. Toch schittert in deze donkere periode een kleine lichtstraal van hoop, luisterend naar de naam Mathias Gehrt. Meer dan een half jaar bivakkeerde de 23-jarige Deen in de ziekenboeg, worstelend met een hardnekkige rugblessure. Nu is hij terug. Pijnvrij, fit en gretig. "Ik kan eindelijk doen waar ik voor ben gekomen: voetballen. Een enorme opluchting."

 

 

Oh, wat had hij in de piepzak gezeten. Na zijn invalbeurt tegen Heracles op 15 maart van dit jaar kreeg Gehrt last van steken onder in de rug. Onderzoek wees uit dat het een ontstekening betrof. Daarmee was hij er echter niet. "De eerste drie, viermaanden wisten ze niet hoe ze het moesten behandelen", vertelt Gehrt. 

 

 

Medicatie kreeg hij voorgeschreven en fysiotherapie, hij sprak met diverse neurologen, fietste, rustte, bezocht de sportschool, keer op keer. "Maar wat we ook probeerden, de pijn ging niet weg. Ik werd gek van die onzekerheid, maakte me grote zorgen en heb zelfs even getwijfeld aan mijn toekomst als voetballer." Het was niet de eerste blessure van Gehrt sinds hij in 2013 overkwam van Bröndby IF. "In mijn jeugd heb ik nooit last gehad van blessures. Ik heb één keer mijn been gebroken, maar dat was het wel", adus Gehrt, die bij ADO Den Haag vaker dan hem lief was in de lappenmand terecht kwam. 

De Deen brak zijn vinger, zijn sleutelbeen en begon vorig seizoen met een achterstand vanwege een pittige liesblessure. "Ik heb in anderhalf jaar tijd zoveel pech gehad. Ik ga ervan uit dat ik alles nu wel gehad heb", zo zegt hij met een kleine glimlach. 

 

 

Gehrt kan weer vooruit kijken. Dankzij een nieuw medicijn uit Duitsland. Een beetje sceptisch startte hij - samen met de doktoren van het medisch Centrum Haaglanden - met injecties begin september. "Dat was best een gekke gewaarwording, zo'n spuit, maar uiteindelijk begon het te werken. De pijn werd steeds minder." Gehrt fleurde op en met hem zijn omgeving. "Ik was zo gefrustreerd. Ben maanden niet te genieten geweest. Lag lusteloos op de bank. Er kwam niets uit mijn handen. Ik had niet eens zin om naar de supermarkt te gaan. Mijn vriendin had niets aan me. Voor haar was het ook een moeilijke tijd. Voor mij waren we immers naar Nederland gekomen. Mijn motivatie was tot het nulpunt gedaald. Ik ben zo blij geweest met haar steun."

Ook in dat opzicht is hij weer terug. "Ik doe weer van alles", grijnst Gehrt. "Schoonmaken en zo. Ik ben veel vrolijker. Ik hoop dat ik nu voor tien jaar blessurevrij ben. 

 

 

De Deen kijkt uit naar zijn rentree. "Dat geluid van de fans in het stadion...Elke keer was dat zo moeilijk om te horen. Je wilt erbij zijn. Een rol van betekenis spelen, zeker nu ADO in een mindere periode zit."

 

 

Mathias Gehrt pakt zijn (voetbal)leven weer op. De technicus staat na dit seizoen nog een jaar onder contract, maar kijkt eerst naar de korte termijn. Eerst weer spelen, minuten maken, belangrijk worden. "Ik ben gekomen voor het offensieve voetbal in Nederland. Hier wil ik me verder ontwikkelen", zegt de Deen, die het - woonachtig in Voorburg - buiten de lijnen prima naar zijn zin heeft. 

"Denemarken en Nederland lijken op elkaar. De mensen, het klimaat, de gewoontes. Wat dan wél de verschillen zijn? Ik denk dat er in Denemarken gezonder wordt gegeten. Een voorbeeld: witbrood, wat bij ADO Den Haag ook wordt gegeten, zul je bij clubs in Denemarken niet gauw aantreffen."