Bron van dit artikel


Datum plaatsing: 02-12-2003 22:45:00

Tommie van der Leegte werd geen grote voetballer

"Ik heb een paar hele slechte trainers gehad"
Tommie van der Leegte was ooit een enorm talent; op z"n 17e debuteerde hij bij PSV én in Jong Oranje. Maar een voetbalcarrière kan curieuze wendingen krijgen. Ruzie bij FC Twente, nu speler van ADO Den Haag, teruggekeerd in Eindhoven.

Door HENRI VAN DER STEEN

Hij komt ineens met een bekentenisje. "We hebben veel gelachen bij FC Twente, maar misschien was dat toch niet zo goed voor het voetballen." Voor het goede begrip: lachen is drinken, in het jargon van Tommie van der Leegte, of beter: veel drinken en veel lachen. Af en toe natuurlijk.

De 25-jarige middenvelder van ADO Den Haag woont net drie weken samen met Barbara (22), in een stijlvol ingericht appartement, hartje-Eindhoven, dat eigendom was van Arthur Numan.

"Die heeft dit appartement vier jaar lang aangehouden. Ik heb hem steeds gezegd: "Als je het verkoopt, wil ik het". Nu wilde hij verkopen, maar hij deed nogal moeilijk, kon het voor een goeie prijs aan een hele serie mensen verkopen. Ik dacht: die kan het wel missen, maar zo werkt het dus niet. Ik kreeg het uiteindelijk, hij deed er nog een heel klein beetje af, maar het viel me wel tegen."

Tommie is wel meer tegengevallen, de laatste jaren. "Op m"n zeventiende was ik het grootste talent van PSV. Dan start je in de top en kan het dus alleen nog maar minder worden. Zo is het ook gegaan. Jaap Stam speelde op z"n 20e nog in de eerste divisie. Zoals met mij is gebeurd, zie je er veel mislukken. Bij een topclub wordt heel veel van je verwacht, bij een kleinere club heb je daarna weer problemen vanwege de mindere spelers om je heen."

Waar is het precies mis gegaan met Van der Leegte, in aanleg toch zo"n begaafde, mooie speler? Het scala redenen is veelomvattend: waardeloze trainers, blessures, botte pech en een beetje Tommie zelf. Een beetje veel? Op de schaal die loopt van lui tot bezeten kwalificeert Van der Leegte zichzelf immers toch ook eerder in de richting van lui. Maar: "Het is lullig om te zeggen, maar ik heb ook een paar hele slechte trainers gehad. Boeve en Vandereijcken voorop. Boeve had wel goeie trainingen, maar hij kon de groep niet aan, durfde geen beslissingen te nemen. Op de televisie werd hij vorig jaar nog belachelijk gemaakt na een persconferentie; zo was hij bij RKC ook. Te soft. Vandereijcken heb ik vanaf de eerste dag niet zien zitten. Nee, ik had nooit van hem gehoord. Ik zat in de spelersraad, wij hadden een lijstje gemaakt met onze voorkeur. Rutten bovenaan, Westerhof stond erop. Het bestuur wilde Adriaanse, maar mijn eerste reactie was: nee! We hadden die verhalen gehoord over straftrainingen bij Willem II.

Die werd het dus niet. Tja, als je ziet waar AZ nu staat. Onder Adriaanse had ik nu misschien niet bij ADO Den Haag gevoetbald. Je moet ook wel geluk hebben met je trainers."

Wat hem betreft had hij dat niet met Vandereijcken. "Hoe hij over voetbal praatte, hoe hij trainde. Zijn trainingen waren echt waardeloos. Als we een ander trainingspak aan hadden gehad, zou je denken dat het vierde van Nuenen op het veld stond. Soms stonden we met z"n allen te lachen om zijn oefenstof."

Het lachen verging hem, toen Van der Leegte uit de gunst van Vandereijcken raakte. Een bizarre periode begon. De jongen die als duurste aankoop uit de clubhistorie (1,8 miljoen euro) was gearriveerd, door Van t Schip aanvoerder was gemaakt en met FC Twente de beker won, werd een wedstrijdje geschorst omdat hij na een nachtelijk drankgelag met zijn voetbal- en feestvrienden De Gier en Van der Doelen met dikke ogen op de training was verschenen en de oefeningen had lopen verklooien.

Hij werd één wedstrijdje geschorst, maar bleek uiteindelijk voor eeuwig uit de selectie te zijn gegooid. Daar heeft Vandereijcken inmiddels spijt van, aldus Van der Leegte. "Hij vertelde vorige week dat hij spijt heeft dat hij mij heeft weggedaan. Hij vond dat hij mij aan het voetballen had moeten krijgen. Een beetje laat."

Wie zal er geen spijt hebben van de hele transactie? Uiteindelijk leverde Van der Leegte vorig seizoen zijn contract maar in, om zich vervolgens als amateur weer bij RKC te melden. Wat een ellende! FC Twente ging aldus voor miljoenen het schip in, Van der Leegte zag zijn opzetje (via FC Twente naar een club uit de top-drie) mislukken, zelfs RKC blijkt niet de gedroomde slag te hebben geslagen. Van der Leegte zelf trouwens wel.

"Financieel liep het voor mij even ideaal. Ik kwam van PSV naar RKC en tekende er eerst een driejarig contract, dat na twee jaar werd opgebroken. Weer een jaar later werd ik verkocht aan FC Twente; drie transacties, drie keer tekengeld. In het contract bij RKC kwam de clausule te staan dat ik voor vier miljoen gulden weg mocht. Toen verscheen Real Sociedad, die wilden wel vier miljoen betalen. RKC bedacht toen het plan om acht miljoen te vragen, vier miljoen meer: twee voor RKC, twee voor mij. Maar ik had helemaal geen zin in Real Sociedad. Dus werd het FC Twente. Ook goed, want van die vier miljoen transfergeld was een groot deel ook voor mij. De helft? Iets minder dan de helft."

Relatief

Geld is overigens van relatief belang voor Van der Leegte. Hij is niet voor niets van de Eindhovense VDL-familie, het enorme bedrijf, waarvan oom Wim directeur-eigenaar is en broer Bas, die pal boven hem woont, sinds drie weken directeur. Ome Wim is Tommie"s tweede vader. Zijn echte vader overleed toen Tommie zes was; Piet van der Leegte was 31, toen hij dodelijk verongelukte. Het enige dat Tommie zich vaag herinnert van zijn vader was de indrukwekkende, door 1000 man bezochte begrafenis.

Hij had ook te maken met assistent-bondscoach Bert van Lingen. "Dat was echt de slechtste die ik in Zeist heb meegemaakt; alsof-ie alles uit boeken had. Een schoolmeester." In dat opzicht komt John van t Schip er nog genadig af. "Schip was beste een aardige vent. Wel te lief. Hij hield de boel scherp, maar hij was nog te veel speler."

Maar ja, zelfs Dick Advocaat komt niet helemaal onbekrast uit de kritische analyse van Van der Leegte. "Ik had onder Rijvers m"n debuut gemaakt bij PSV. Toen kwam Advocaat. Daar was ik blij mee, want onder hem was ik aanvoerder van het Nederlands elftal onder 18, Advocaat zag het echt in mij zitten. Maar toen kwam ik linksback te spelen bij hem en daar werd ik op afgerekend. Plus dat PSV in een slechte periode zat en dat betekende aankopen. Uiteindelijk wilde Advocaat alleen maar kampioen worden, het was hem een rotzorg hoe hij de club achterliet."