'Wat een stel zeikerds'

door Martin van Zaanen

 

 

Om de vergelijking tussen de twee speeldagen wetenschappelijk zuiver te krijgen, was het eerst zaak te kijken wat er bij een bezoek aan het Kyocera Stadion allemaal hetzelfde was gebleven. De laatste wedstrijd van vorig seizoen en de eerste van deze jaargang hadden tenminste al één grote gemene deler: PSV als tegenstander.

 

 

Dan was er nog de traditionele spelersopkomst op de tonen van Oh Oh Den Haag; niets veranderd. En zodra de wedstrijd van start ging begon dezelfde zeemeeuw als altijd zijn hoge rondes door het stadion te maken. Waarbij ook deze keer niet was vast te stellen of hij zich inbeeldde dat hij de adelaar `Hertog' was die elke wedstrijd hetzelfde bij Vitesse doet of gewoon hoopte dat hij op z'n Eddy Treytel's uit de lucht zou worden geknald. Ook eender als altijd de opmerkingen die je hoort bij het toiletbezoek tijdens de rust. Zoals de onsterfelijke oneliner: "Wat een stelletje zeikerds hier."

 

 

Loempia

Verschillen? Waren er ook. Zo hingen in de hoeken van het stadion ineens twee schermen waarop herhalingen van doelpunten, interviews én het aftellen van het Haags Kwartiertje te zien waren. Ook anders: trainer Henk Fraser en de technische staf plus reserves hadden plots plaatsgenomen in de andere dug-out dan de vorig jaren. Nog een - wel heel belangrijk - verschil: naast de klassieke snacks als het broodje warme worst en de vorig seizoen zo verrassend sterk In het assortiment gedebuteerde `Mexicano', waren er ineens loempia's en broodjes bapao. Die dan weer alleen konden worden afgerekend met (nog een primeur) groen-gele horecamunten. Oh ja, en vorig seizoen stond er voorin een lange spits en nu een korte. Maar dat waren verschillen die verder niets met de speeldag te maken hadden.

 

Wat dat wel had: de bevlogen sfeer zowel op de tribune als op het veld. Naast `zondagsrijder' en `blauwe maandag' is er sinds gisteren dan ook een nieuwe uitdrukking bij: “dinsdagavonddoelpunt”. Iedereen die er in persoon getuige van was wist meteen: zo’n wonderschone 2-2 gelijkmaker van je keeper tegen landskampioen PSV in de 95ste minuut is iets dat je normaal alleen in films ziet. En op dinsdagavond.

 

Blijkbaar typisch zo'n avondje waarop het je alsnog lukt over een ware teleurstelling van drie dagen eerder heen te stappen. Naast veel fans in zomerse dresscode, inclusief vervelde neus waren er heel wat bezoekers die gezien hun werkkleding rechtstreeks van hun baas waren gekomen.

 

In de onophoudelijk van de tribunes rollende spreekkoren waren er amper verwijzingen naar de staking van de sterke arm van de wet en het volgende uitstel. Het was zelfs pas in de 82ste minuut dat de groen-gele evergreen “Zorrug dat je erbij komt, bij de politie, bij de poliiiiiiitie” ten gehore werd gebracht. Het zal er iets mee te maken hebben gehad dat het duel meeslepend begon, groots eindigde en tussendoor in een stortvloed aan geslaagde combinaties en voorzetten voorzag.

 

 

Buscombi

Terwijl er na afloop in de vakken werd gedanst alsof de Marathon nog steeds open is, vertelde de stadionomroeper over het volgende duel, uit tegen FC Twente: “Er is zaterdag een verplichte buscombi of autocombi”. Hij was nog niet uitgesproken of halverwege de trap klonk al: “Zaterdag, zaterdag? Kan dat niet gewoon op dinsdag dan?"