support Casper
 
COMPETITIESTAND
      w g v p
1 WII 31 20 6 5 66
2 RJC 31 17 10 4 61
3 GRO 30 17 6 7 57
4 ADO 31 15 10 6 55
5 DOR 31 14 12 5 54
6 GRA 31 16 4 11 52
7 NAC 31 14 7 10 49
8 JAZ 31 13 7 11 46
9 EMM 30 12 6 12 42
10 CAM 31 12 6 13 42
11 VVV 31 11 9 11 42
12 HEL 31 11 8 12 41
13 MVV 31 11 7 13 40
14 EIN 31 8 14 9 38
15 JAJ 31 9 9 13 36
16 TOP 31 9 2 20 29
17 JPS 31 7 7 17 28
18 TEL 31 7 6 18 27
19 DBO 31 5 8 18 23
20 JUT 31 5 8 18 23
Prediction League
predictionleague
Bron van dit artikel
AD Haagsche Courant

Datum plaatsing: 19-12-2014 11:24:00

Tom Beugelsdijk: Sloper met een glimlach


Haagse cultheld Tom Beugelsdijk voelt zich thuis bij FSV Frankfurt in de Tweede Bundesliga.


Hij had een contract voor het leven moeten tekenen bij ADO Den Haag, vonden veel supporters. Maar Tom Beugelsdijk (24), die in een mum van tijd een Haagse cultheld werd, vertrok afgelopen zomer. Transfervrij. Naar FSV Frankfurt in de Tweede Bundesliga. Een reportage vanuit Frankfurt am Main. Over broederliefde, Bratwursten en talenknobbels.
 
 
Door Daniël Dwarswaard
 
 
Zijn moeder belt. “Hallo liebe Mutti! Wie geht’s?” (Bulderende lach vanwege zijn overdreven Duitse uitspraak). 
"Dit was een belangrijke hoor. Als we hadden verloren, was hier aardig de pleuris uitgebroken. Maar de overwinning was verdiend. Ja, het ging wel lekker. Ik gaf bijna nog een assist. We staan nu dertiende. Die gele kaart? Ja, ik móest wel. Het stond nog maar 1-0 en die gozer was anders zo doorgelopen.”
Elke dag belt Tom Beugelsdijk even met moeder Astrid. Althans, bijna elke dag. Soms kort, dan weer uitgebreider. Hoe dan ook is er na elke wedstrijd even contact. Niet om de eindstand door te nemen, want die weet moeders al lang. Thuis in Den Haag volgt ze, een tikkeltje nerveus, het scoreverloop. Scrollend door de livestanden op haar mobiele telefoon. Beugelsdijk: "Ze ververst elke minuut."
 
 
De band met zijn moeder is hecht. Tijdens de opvoeding van Tom en zijn zeven jaar oudere broer Michel staat ze er na de scheiding alleen voor. "We hadden het niet breed thuis. Maar ik ben nooit iets tekort gekomen. Nooit," zegt Beugelsdijk die als klein mannetje al in de jeugdopleiding van ADO Den Haag speelt. "Nu zal ik op mijn beurt zorgen dat ze lekker kan leven."
 
 
Het is dinsdagavond. Beugelsdijk heeft met zijn club FSV Frankfurt net met 2-0 van FC Heidenheim gewonnen in de Tweede Bundesliga. Een belangrijk potje dus. Broer Michel heeft het vanaf zijn vaste plekje in het Frankfurter Volksbank Stadion gezien. 
Wanneer Tom het veld op komt, kijkt hij altijd even die kant op. Een knipoog is genoeg. Michel, in het dagelijks leven goochelaar (soms clown) en standaard aangesproken als ‘broer', is zijn beste vriend. Wedstrijden mist hij nauwelijks.
 
 
Dat was al zo toen Tom bij FC Dordrecht speelde. Uit tegen Veendam was Michel er dan ‘gewoon' bij. En nu is het niet anders. Vanmiddag is hij vanuit Den Haag (4,5 uur rijden) vertrokken. Na de wedstrijd rijdt hij vrolijk weer terug. Morgen weer goochelen, vandaar. Ook uit tegen Nűrnberg, in Zuid-Duitsland, was hij erbij. "Wij hebben het altijd heel goed kunnen vinden. Dat is een gevoel," legt Tom even later uit. "Nee, ik denk niet dat het komt omdat wij zonder vader zijn opgegroeid. Die broederliefde zat er gewoon altijd al in. Mijn broer is altijd welkom. Ook als ik ooit een vriendin krijg, zal dat zo blijven. Als ze dat niet accepteert, mag ze zwaaien met haar handje."
 
 
Dat zit namelijk zo. Ongeveer de helft van de maand wonen de broers samen in een appartement in Frankfurt. Op vijf minuten van de club en vijf minuten van het centrum. Michel plant zijn optredens zo dat hij vaak genoeg in Duitsland kan zijn. Het nieuwe stulpje is schoon ('schoenen uit, zo heb ik dat thuis geleerd'). Aan de muur hangt een met verf bewerkte foto van zijn vriendengroep. Die eeuwige lach op de blonde boevenkop als stralend middelpunt. De elektrische kookplaat glimt. Alsof er net een liter glassex overheen is gegaan. De waarheid is anders. "Ik kook nooit joh. Gewoon lekker elke dag buiten de deur hapje eten. Pastaatje of bij de Thai. Ik begin steeds meer restaurantjes te ontdekken. Ik zorg dat ik mijn groenten binnen krijg hoor."
 
 
"Een lekkere vette Bratwurst? Soms, tuurlijk. Dat vindt iedereen lekker toch, een Bratwurstje? Je moet je wel een beetje aanpassen hè. Trouwens, met die trainingsmethoden hier mag dat best."Want ja, conditioneel zijn alle spelers beresterk. "Man, wat heb ik gelopen in de voorbereiding. Maar het is wel lekker hoor. En iedereen gaat tot het gaatje hè." 
Ook tijdens de gewonnen wedstrijd tegen Heidenheim. Het voetbal is heel behoorlijk. Beugelsdijk heeft weinig moeite met de spits. Je ziet hem genieten van een hard luchtduel of een forse tackle. Het werd zijn handelsmerk na die twee jaar bij ADO. "In Nederland heb ik het heel mijn leven gehoord. Ik kon er zogenaamd geen kloten van. Ik weet heus wel dat ik een beperkte voetballer ben. Elk jaar was er de twijfel in de jeugdopleiding. Maar ik heb het wel gered. En daar ben ik trots op. Hier in Duitsland heb ik nog niemand gehoord over mijn beperkingen. Hier moet je gewoon de spits slopen. Klaar. Heerlijk."
 
 
Slopersbedrijf Beugelsdijk, zijn eigen bv. Het maakt hem geliefd hier. Vraag naar ‘Tommie’ in de Bierstube bij het stadionnetje en je krijgt een glimlach. ‘Der Kannibale', klinkt het. Zijn reputatie als kaartenpakker blijft in Duitsland, tot zijn spijt, overeind. Acht heeft hij er al. Ook tegen Heidenheim moest hij ingrijpen. Wel na een fout van een ploegmaat. De vloek, een combinatie van Haags en Duits, is legendarisch. Het hoofd rood van opwinding.
 
 
Hoe zit het eigenlijk met zijn Duits? "De voetbaltermen beheers je natuurlijk zo. Elke week heb ik les. Ik versta het allemaal goed. Maar spreken is nog wel lastig. Ik dacht: ik doe een tv-interview een keer in het Duits. Haha, dat werd een drama. Laat ik het zo zeggen: ik heb geen last van een talenknobbel..."
 
 
Beugelsdijk geniet van zijn nieuwe leven in Duitsland. Zeker als er gewonnen wordt. In de sponsorruimte drinkt hij een overwinningsbiertje. Zo'n beetje iedereen die langs loopt, klopt op zijn schouder. Ze vinden het wel mooi hier, zo'n vrolijke Nederlander die in het veld zo woest kijkt.. FSV Frankfurt, het kleine broertje van Eintracht, is niet heel populair. Gemiddeld komen er achtduizend mensen naar het stadion, vanavond zijn er vijfduizend. Wel speelt hij tegen traditieclubs als FC Nűrnberg, FC Kaiserslautern en St. Pauli. In grote, uitverkochte stadions.
 
 
Sommige vrienden dachten: waar ga jij nou heen? Zeker omdat hij ook gesprekken voerde met Blackpool en Birmingham City in Engeland. "Maar ik had hier meteen het beste gevoel. Ook de meeste kans op speeltijd. In Engeland moet je maar afwachten welke rol je krijgt. Hier kon ik bij wijze van spreken mijn eigen rugnummer kiezen. Dat ik elk moment in de auto naar Den Haag kan rijden, speelde ook een rol. Maar zeker niet de belangrijkste. Het was mooi meegenomen. Ik zit elke week anderhalve dag in Den Haag. Daar kom ik graag, het is mijn stad. Maar het leven bevalt mij hier prima."
 
 
Ongestoord beweegt hij door de stad. In de sportbar op de hoek kijkt hij Duits voetbal. Als speler van FSV kan dat in de relatieve anonimiteit. Hoe anders was dat in zijn ADO-tijd. "In Den Haag word je continu aangesproken. Positief, maar ook vaak negatief. Zeker toen we vorig seizoen achttiende stonden."
 
 
Inmiddels heeft hij ook in het team zijn plek gevonden. Op één wedstrijd schorsing na, speelde Beugelsdijk alles. Trainer Benno Möhlmann, oud-prof van onder meer Werder Bremen, mag hem wel. Al moest Beugelsdijk wel echt zijn plek in de groep veroveren. "Kijk, toen Wilfried Kanon bij ADO binnen kwam, probeerde ik hem een beetje op zijn gemak te stellen. Af en toe een geintje maken, weet je wel. Zo'n jongen een beetje helpen. Hier ben je in het begin toch op jezelf aangewezen."
 
 
Beugelsdijk gaf voor zijn eerste training iedereen een hand. Eén speler negeerde hem, keek hem nauwelijks aan. „Achteraf, was dat goed. Ik heb die brogum, die bijdehante gozer, meteen een stevig keekie gegeven. Sindsdien gaat het prima."