ADOfans visit : Merceyside Everton FC - Swansea en Anfield

Op zaterdag had ik het geluk dat Everton een thuiswedstrijd speelde tegen Swansea City. Mijn vriend en Everton seizoenskaarthouder Bren Shaw had een plaatsje voor me weten te regelen met het beste zicht van het stadion. Bovenste ring van de hoofdtribune op de eerste rij ter hoogte van de middenlijn. 

 

Als een Liverpoolfan in hart en nieren, deed ik iets wat ik nooit gedacht had dat ik ooit zou doen; een wedstrijd van Everton bekijken. Maar door ADO's relatie met Swansea City was het toch bijna acceptabel. 

 

In het stadcentrum liepen kleine groepjes met Swanseafans rond. In een pub net buiten het stadion hing een fantastische sfeer. Fans van beide teams liepen door elkaar heen met bier in hun handen, keken tv en genoten ervan dat stadsrivaal Liverpool met 1-0 uit bij Newcastle de wedstrijd verloor. 

 

Het is 20 jaar geleden dat ik voor het laatst bij een Premier League wedstrijd ben geweest. Het geroezemoes buiten het stadion was geweldig. Het mooie van Evertons thuishaven Goodison Park is dat het verstopt ligt tussen de rijen met woonhuizen. Me in de rijen supporters die naar het stadion liepen voegend, was duidelijk de geur van hamburgers, schraal bier en urine te ruiken. Het was heerlijk om een keer terug te zijn bij een typisch ouderwetse Engels voetbalstadion. Het is zoveel beter dan al die moderne stadions. 

 

De Swansea-fans waren gedurende de wedstrijd het meest verbaal aanwezig. De Evertonfans waren over het algemeen redelijk stil, maar als ze hun mond open deden, dan zong het hele stadion mee en niet alleen het vak achter de goal.Het geluid deed het stadion letterlijk deinen, geweldig!

 

De eindscore werd 0-0 en de scheidsrechter verpestte de wedstrijd volledig met enkele vreemde en dubieuze beslissingen.

 

Zondag ging ik terug naar mijn voetbal'home'. Anfield de thuishaven van Liverpool FC. Ik was er sinds 1994 niet meer geweest. Tussen 1980 en 1992 was ik daar fantastische jaren seizoenskaarthouder op de KOPtribune. Het bezoek bracht een hoop herinneringen bij me terug. Helaas moet ik zeggen dat een groot gedeelte van de ooit geweldige atmosfeer verdwenen. Het is nu schoon, netjes en het straalt alles uit van zo'n typisch modern stadion. Het heeft geen hart meer en de ziel is er weg. 

 

Ik ben rond het stadion gelopen naar het mooie gedenkteken voor degenen die in 1989 hun leven verloren bij de  Hillsborough ramp. Een Swansea echtpaar was daar en legde een bos bloemen bij het gedenkteken, waar ik een brok van in mijn keel kreeg. Erg emotioneel om daar weer te zijn. 

 

Daarna ging ik naar de Shanklypoort en natuurlijk naar het. Paisley's hek met het wereldberoemde You'll never walk alone. En daarna ging ik naar het standbeeld van Bill Shankly, de oudtrainer van Liverpool die 15 jaar trainer is geweest van Liverpool FC.

 

Daarna nam ik een rondleiding door het stadion en het was zo anders dan de laatste keer dat ik die rondleiding volgde in het stadion in 1984. Toendertijd kreeg ik een rondleiding van toenmalig Liverpoolspeler Mark Lawrenson. Het was triest te zien dat er zoveel dingen van het oude Anfield zoals ik het me herinner veranderd waren.

 

Hoogtepunt was de wandeling voor de Spionkop langs, terwijl over de luidspeakers een opname van de fans die You'll never are alone zongen, klonk. Daarnaar luisterend keek ik naar de plek waar ik zelf ooit stond en de rillingen liepen over mijn rug. Een geweldige ervaring! 

 

Na Anfield liep door Stanley Park terug naar Goodison Park, gewoon om daar ook even rond te kijken. Het is vreemd om te zeggen maar het is zelfs als het leeg is, zoals in Anfield, was er toch een bepaald iets in de straten rondom het stadion. En dat miste ik nu bij Anfield. 

 

Je kunt merken dat Everton de club voor de 'locals' is, net zoals City in Manchester is. Liverpool en ManUnited zijn wereldmerken en trekken veel buitenstaanders aan. 

 

Ik bezocht ook nog even de Memorial Wall bij het stadion waar de overleden Everton fans worden herdacht. Tegeltjes met berichten om ze te herdenken bedekken het grootste gedeelte van die muur. 

 

Daarna ging ik terug naar dat waarvoor ik gekomen was, het concert van Orchestral Manoeuvres in the Dark. Al met al een gedenkwaardig Merseyside weekend!

 

Neal, ADO for Expats