Bron van dit artikel


Datum plaatsing: 27-03-2006 19:42:00

Lazovic hoopt op hereniging met Baan

Danko Lazovic was de duurste aankoop uit de historie van Feyenoord. Toch kon de Serviër de hoge verwachtingen in de Kuip nooit waarmaken. Hij werd dit seizoen verhuurd aan zijn oude club Partizan Belgrado.

Door WERNER BOSSMANN

Of hij volgend jaar terugkomt naar Nederland? De jongeling laat vanuit voormalig Joegoslavië weten dat hij graag een tweede kans wil. ‘Four more years’, roept een medewerker van Partizan als hij Danko Lazovic ziet. Lazovic lacht, in Belgrado voelt hij zich thuis. Aanpassingsproblemen heeft de Feyenoord-banneling niet gehad sinds hij in de winter terugkeerde naar zijn oude club. ,,Dit is mijn familie. Ik sterf voor Partizan als het moet.’’

Vanaf zijn twaalfde droeg Danko Lazovic het zwart-wit gestreepte shirt, tot hij in 2003 naar Rotterdam verhuisde. Maar na twee seizoenen, 41 wedstrijden en 9 doelpunten was er bij Feyenoord geen uitzicht meer voor de duurste aankoop uit de clubhistorie. Na enkele ongelukkige maanden op uitleenbasis bij Bayer Leverkusen werd Lazovic in januari doorverhuurd aan Partizan.

Voor altijd bij Partizan blijven is verleidelijk. Sinds zijn rentree in de competitie van Servië-Montenegro stond de 22-jarige aanvaller zes wedstrijden achtereen in de basis. Dat was in de tweeënenhalf jaar daarvoor niet gebeurd. ,,Als ik nu op zaterdag wakker word,’’ zegt Lazovic, ,,kan ik niet wachten tot de wedstrijd begint. Bij Feyenoord leefde ik de hele week in onzekerheid of ik wel zou spelen. Ik was vaak blij als het maandag was. In Rotterdam kreeg ik bijna een hekel aan het weekeinde.’’

Hij blijft tot het einde van het seizoen in Belgrado. ,,Ik krijg hier de kans om weer in topvorm te komen. Dat valt niet mee na zo’n

lange tijd op de bank, op mijn leeftijd moet je elke week spelen. Gelukkig heeft niemand tegen me gezegd: ‘Danko jij gaat voor ons de titel halen’. Ze weten dat dat zo niet werkt.’’ De komende weken of maanden wordt beslist waar hij volgend jaar speelt, maar zijn verblijf in Belgrado lijkt tijdelijk: hij is te duur geworden. ,,Laat me terug naar Nederland gaan,’’ zegt de voormalige aanvoerder van Servië-Montenegro onder de 21. ,,Ik wil bewijzen dat ik echt kan voetballen.’’

Feyenoord heeft zijn voorkeur, maar Lazovic overweegt andere opties. Hij zou graag herenigd willen worden met Rob Baan, de huidige technisch directeur van ADO Den Haag, die onlangs publiekelijk aangaf nog altijd een zwak voor de spits te hebben. Baan was technisch directeur bij Feyenoord toen Lazovic werd aangetrokken. Hij vindt dat de speler in de Kuip nooit goed is begeleid. Nadat Baan in december 2003 werd ontslagen bij Feyenoord, gaf hij twee dagen later Lazovic nog een privé-training in het Kralingse Bos. ,,Rob Baan zag het in mij zitten,’’ zegt Lazovic. ,,Hij liet me weten dat hij vertrouwen in mij had. Dat is belangrijk. Hij is een van de beste mensen die ik in Nederland heb ontmoet. Als scout en als mens heel, heel goed.’’

De opmerking van Baan dat Feyenoord geen plan had met de jonge speler, wil Lazovic wel beamen. ,,Clubs halen jonge voetballers uit het buitenland en verwachten dat ze meteen ‘Dutch guys’ zijn. Je moet nieuwkomers de tijd geven en geduld hebben. Niet meteen zeggen: ‘Wat moeten we met die gast, hij kan niks. Waarom hebben we die jongen gekocht?’ Het talent komt vanzelf terug.’’

Lazovic wil ook nog graag iets zeggen over zijn laatste wapenfeit bij Feyenoord. Het was nog onder trainer Ruud Gullit dat hij de spil werd in een conflict tussen twee groepen: de Nederlandse spelers en de buitenlanders. ,,Als ik de enige speler met problemen bij Feyenoord was, ben ik bereid te zeggen dat ik fouten heb gemaakt. Voor Nederlandse voetballers zijn er veel minder problemen dan voor jongens als Ono en Galy. Er vertrekken teveel goede spelers bij die club. Iemand als Hossam Ghaly kwam net als ik met 20 jaar naar Feyenoord. Ook hij heeft nooit het échte vertrouwen gevoeld en gekregen. Robin van Persie zou een moeilijke jongen zijn, maar bij Arsenal lukt het allemaal wel.’’

Lazovic had een rustiger club uit kunnen zoeken om weer in vorm te raken dan Partizan Belgrado. De voormalige club van het Joegoslavische leger maakt een dramatisch seizoen door. De kampioen van het seizoen 2004/2005 wordt door zijn eigen fans geboycot. De grafdelvers, die regeren op de Zuid-tribune, willen dat het bestuur van de club opstapt. In de week voor het thuisduel met Rode Ster hingen overal in Belgrado posters die fans opriepen pas weer naar het stadion te komen als het huidige ‘mafia-bestuur’ zijn biezen heeft gepakt. Directe aanleiding was een wedstrijd in de UEFA-cup, afgelopen herfst. Partizan hoefde tegen Maccabi Petach Tikva alleen een 2-0 uitoverwinning te verdedigen, maar verloor in eigen stadion met 5-2. Verkocht, zeggen de fans.

Lazovic scoorde in de eerste wedstrijd tegen Habitfarm (6-0) twee keer, maar sindsdien weten zijn medespelers hem moeilijk te vinden. Hij maakte recent nog slechts twee doelpunten. Na een aantal gelijke spelen ging de derby op zaterdag 1 april alleen nog om de eer. Het chaotische duel tussen Partizan en Rode Ster eindigde in 0-0. Toen het laatste fluitsignaal klonk waren de tribunes bijna leeg. Die lege tribunes hebben Partizan punten gekost, denkt Lazovic. ,,We zijn emotioneler dan Nederlanders. Dat de fans er niet zijn doet de spelers pijn. De boycot is gericht tegen een of twee mensen in het bestuur, maar de hele club lijdt eronder.’’

Rode Ster Belgrado in inmiddels kampioen. Het verschil tussen beide rivalen bedraagt negen punten. Lazovic doet zijn best zich op het volgende seizoen te concentreren, al weet hij nog niet bij welke club hij zal spelen. Voorlopig keert hij in juli terug bij Feyenoord. ,,Ik ben nu gelukkig omdat ik me weer voetballer voel. Ik kreeg pijn aan mijn gat van het bankzitten. Ik wil bij een club vanaf het begin van het seizoen iets opbouwen, binnen een elftal.’’

Als oud-aanvoerder van de jonge ‘Plavi’ had hij deze zomer bij de selectie voor het WK in Duitsland moeten zitten. ,,Daar denk ik niet aan. Ik heb me nog niet kunnen bewijzen, maar mijn generatie komt eraan. Als we winnen juich ik, maar als Nederland wint ben ik ook blij.’’