'Ranko', de laatste der Mohikanen

Zijn toekomst lag in Servië. Rankovic zat op de tribune bij ADO Den Haag, in de eerste divisie nog wel, en zijn contract liep af. "Ik had eigenlijk al afscheid genomen van ADO Den Haag."

Toen de Serviër in de nacompetitie schitterde, ADO Den Haag prompt promoveerde en de nieuwe trainer André Wetzel vervolgens aan de lijn hing, liep alles anders. Rankovic tekende bij en werd zelfs aanvoerder in Den Haag.

Van de huidige selectie is Rankovic de langst spelende voetballer in Den Haag. Neem de opstelling tegen Sparta op de laatste speeldag van het seizoen 2005-2006. Drobný, Gibbs, El-Akchaoui, Jungschläger, De Graaf, Bodde, Stroeve, Mols en Kolkka, ze zijn allemaal weg. 'Ranko' is er nog. De laatste der Mohikanen.

Hij zou een boek kunnen schrijven over zijn periode sinds zijn entree in 2005. Bij deze alvast een voorproefje in vier hoofdstukken.



SEIZOEN 2005-2006

Aleksandar Rankovic: "Mijn eerste jaar in Den Haag was echt heel mooi. We hadden een geweldige groep met jongens als Van der Leegte, El-Akchaoui, Saeijs, Rzasa, Den Ouden, De Graaf, Saeijs en Grujic. We hadden zo'n goede groep, dat we misschien hoger hadden kunnen eindigen dan onze vijftiende plaats. Grujic was dé man in de groep, de grote papa voor iedereen. Ik herinner me de uit-wedstrijd bij FC Twente. Was de oude club van Spira Grujic. Hij was daar een halfgod. Toen Spira in de tweede helft warm ging lopen, kreeg hij een staande ovatie in het stadion. Frans Adelaar had nog een wissel over, maar hij liet hem helaas niet invallen."



SEIZOEN 2006-2007

"Eigenlijk kón het met deze groep niet slechter, maar ja, de club heeft de spelers uiteindelijk stuk voor stuk laten vertrekken -De Graaf, El-Akchaoui, Den Ouden, Grujic, noem maar op. Daarmee werd het graf gegraven, want nu kwamen er anderen en werd het nooit een team. Hoewel de spelers ook in dat jaar kwaliteit genoeg hadden, is er nooit sprake geweest van een collectief. Dat is de reden geweest dat we uiteindelijk zijn gedegradeerd."

"Ja, en toen stonden de supporters ineens op het veld. Bizar, ja, maar iedereen zag dat aankomen, ook het bestuur. Niemand deed iets. We hadden, geloof ik, negen keer achter elkaar verloren. Het bestuur had allang moeten ingrijpen. Frans Adelaar ging weg en Lex Schoenmaker nam het over. Een lieve man, maar daar had een type Vloet moeten staan."

"Schoenmaker riep mij trouwens na twee weken bij zich. Of ik niet wilde uitzien naar een andere club voor de tweede helft van het seizoen. Ik zei dat ik wilde knokken voor mijn plekje. Uiteindelijk kwam ik er toch weer in. Degradatie zat er wekenlang aan te komen, maar wat je voelt op het moment als het eenmaal zo is, is niet voor te stellen. Een absoluut dieptepunt. Na die bewuste wedstrijd tegen Roda JC zag ik spelers huilend het veld aflopen. Ik begreep dat wel, maar had ook gezegd dat iedereen dit zich vooraf had moeten realiseren. Misschien hadden sommigen hun emoties wat eerder moeten tonen."

SEIZOEN 2007-2008

"Eerste divisie. Dieper konden we niet zinken. We moesten enorm wennen aan het voetbal in de eerste divisie. Daar was geen logica in te ontdekken. Het was rennen en vliegen. Daarbij waren wij torenhoog favoriet voor de titel en gingen alle tegenstanders tegen ons tot het gaatje. De resultaten waren niet best en daar kwam de financiële ellende nog eens overheen. Hoewel Wiljan Vloet ons probeerde af te schermen voor de boze buitenwereld, kregen we genoeg mee. Het woordje 'failliet' viel regelmatig. In het begin speelde ik vrijwel alles, maar na de winterstop veranderde dat en kwam ik regelmatig op de bank. Wiljan Vloet vond mij een eredivisiespeler. Daar kun je verschillend over denken. We hebben daar altijd eerlijke gesprekken over gehad, maar tien wedstrijden voor het einde heb ik tegen Vloet gezegd: je kunt beter jonge spelers op de bank zetten die alvast kunnen wennen aan het niveau, ook wat betreft de toekomst. Wat heeft het voor zin om mij twee minuten te laten invallen? Mijn contract liep af, ik zou toch te duur zijn voor nog een jaar."

"Vloet vroeg of hij een beroep op me kon doen in de nacompetitie. Dat gebeurde. Kort voor de tweede wedstrijd tegen RKC Waalwijk overleed mijn vader plotseling. Ik had een telefoontje gekregen dat het niet goed met hem ging en stond op het vliegveld van Belgrado toen hij stierf. Op de dag van de begrafenis speelde ADO de return tegen RKC. Toen bekend werd dat er een derde wedstrijd zou komen, stond mijn besluit vast: ik zou terugkeren naar Nederland, voor mijn vader en voor mezelf. Op het moment dat we tegen RKC het veld opkwamen, wist ik: deze wedstrijd gaan we niet verliezen. Als ik aan die promotiewedstrijd terugdenk, komen er zoveel gevoelens naar boven. Van het moment nadat Yuri Cornelisse die penalty had gemaakt, krijg ik kippenvel. Hij omhelsde me en zei: deze goal is voor jouw vader."


"Ik mis mijn vader nog elke dag. Hij was een grote voetballiefhebber, we belden vaak. Doe ik nu met mijn broer in Belgrado, soms wel drie keer per dag. Ja, ik heb een hoge telefoonrekening. Met mijn moeder gaat het ietsje beter. Ze heeft een paar maanden geleden ook haar vader verloren. 2008 was een donker jaar."

SEIZOEN 2008-2009

"Voor de nacompetitie had ik al afscheid genomen van ADO Den Haag. Ik zou terug gaan naar Belgrado om bij Rode Ster een contract te tekenen. Daar is Goran Bunjevcevic technisch directeur geworden. Na de promotie belde André Wetzel. Hij wilde me graag houden. We waren er zo uit."

"In Wales kreeg ik de aanvoerdersband. De trainer heeft daar niet zo heel veel tegen mij over gezegd. Waarom hij bij mij uitkwam? Ik denk omdat ik een bepaalde rust uitstraal, en vertrouwen. Ik geef alles in het veld, praat best veel en doe geen gekke dingen. Ik ben er wel trots op. Het is weer leuk bij ADO Den Haag. De tribunes zitten vol, dat is een fantastisch gezicht. We hebben een trainer die de rust bewaart. Ook toen we zeven keer op rij verloren, raakte niemand in paniek. De wisselvalligheid in de prestaties is normaal. We hebben een groep met oudere spelers, maar ook jongeren die nooit eredivisie hebben gespeeld. Het is een hechte groep zonder bijdehandjes. Je merkt dat de jongens niet voor zichzelf bezig zijn, maar voor elkaar. De laatste twee wedstrijden zie je dat er echt uitkomen. Als we zo doorgaan, moet handhaving geen probleem zijn.''

"Dat ik mijn contract met twee jaar heb verlengd, zie ik als een prijsje. Als de kers op de taart. Ik heb gevoel bij deze club en zal hier niet zomaar vertrekken. Als de club het wil, blijf ik na mijn actieve loopbaan bij ADO Den Haag, misschien wel als trainer. Nee, terugkeren naar Belgrado is op dit moment niet aan de orde. De kans is groot dat ik na mijn carrière in Nederland blijf."