Reconstructie bouw nieuw stadion ADO DH

 

Door Maarten Brakema en Marc Konijn

 

Het is 30 juni 2003. Dick van Dijk manoeuvreert zijn Jaguar in de parkeergarage aan het Spui, en neemt de lift naar de derde verdieping in het stadhuis. Het is een historische dag. Na drie jaar vol onzekerheid vindt vandaag de eerste vergadering plaats van de Stuurgroep, de club die de regie voert over de bouw van het nieuwe stadion.

 

Er is alle reden tot tevredenheid. De gemeentehraad heeft een maand eerder groen licht gegeven voor de bouw in het Forepark. Op 2 juni zijn de bouwcontracten getekend met Ballast Nedam. Op 6 juni heeft de gemeente bijna 34 miljoen (incl. BTW) gestort op de bankrekening van de Stichting Stadionontwikkeling, de feitelijke opdrachtgever voor de bouw van het stadion.

 

In stadhuis en Zuiderpark heerst euforie. Met dit nieuwe ‘huis’zal ADO Den Haag eindelijk weer eens meestrijden met de grote clubs in de eredivsie. Alleen in de vergaderzaal op de derde verdieping is van eufoie geen sprake, zo blijkt uit de notulen van de Stuurgroep die deze krant heeft ingezien. Uit de mond van Dick van Dijk, de voorzitter van de SSO, valt niet de juichtoon te beluisteren die zo vaak door raadsleden, wethouders en voetbalbestuurders wordt gebezigd.

 

Van Dijk heeft een ontnuchterende boodschap. Het ‘risicoprofiel’ van de stichting is ‘aanzienlijk toegenomen’,  zegt hij blijkens de notulen. ‘De positie van de SSO is uitgekleed.’En het is nog maar de vraag of deze genoeg ‘body’ heeft om voldoende kapitaal voor de loopplankfinanciering, een jaarlijkse miljoeneninjectie in de club om de eerstedivisionist ADO klaar te stomen voor de eredivisie.

 

Uit de jaarstukken van de SSO blijkt dat de discussies rond de eigendomsverhoudingen soms hoog opliepen. De SSO dreigde zelfs het bijltje erbij neer te gooien, maar ging na stevige onderhandelingen met de gemeente Den Haag toch akkoord met het plan.

 

Ook in de opeenvolgende jaren bleef het binnen de stuurgroep soms onrustig. De twee betrokken partijen – de gemeente en de SSO - hadden de nodige pijnpunten weg te werken. Een bijna berucht dossier betreft het zand. Ballast Nedam ontdekte dat de gemeente te weinig zand had gestort. De bouwer herstelt dat en stuurt de rekening naar het stadhuis. Het ontaardt in een discussie die met regelmaat terugkeert. Uiteindelijk doet de gemeente op 10 juli 2006 een aanbod waarmee Bllast Nedam akkoord gaat.

 

Op 13 december 2004 probeert Ballast Nedam met de gemeente op één lijn te komen. De bouwer wil een bijeenkomst met de gemeente met als streven ‘de gezamelijke doelen te benoemen en vast te houden, de spirit in het project te houden en discussies tussen de partijen bespreekbaar te maken’. De directeur sport van de gemeente Den Haag weigert resoluut. Hij ziet ‘weinig nut’in zo’n overleg. ‘Een gesprek zou valse verwachtingen kunnen wekken,’ stelt hij. Het gevolg: er worden over en weer juridische procedures aangekondigd. Die overigens nooit in actie worden omgezet.

 

De reclamemasten zijn een ander roemrucht onderwerp. Op 12 juli 2004 constateert de stuurgroep dat er een tekort dreigt. Daar wordt wat op gevonden. De SSO ‘krijgt’ drie reclamezuilen die in de Haagse regio komen te staan. De huuropbrengst van deze zuilen komt ten goede aan de club. In meer dan tien vergaderingen wordt erover gebakkeleid. De SSO en de gemeente verschillen op tal van punten. Drie masten worden twee, de opbrengst valt steeds meer tegen. Als ze het eindelijk eens worden, wordt het bedrijf dat de masten zou beheren, overgenomen. De masten staan er nog steeds niet.

 

De SSO krijgt te maken met nog een financiële tegenvaller. In de vergadering van 12 maart 2007 wordt gemeld dat ADO vergaande gesprekken voert met een sponsor voor de naam van het stadion. Een belangrijke inkomstenbron, want dat geld is gereserveerd voor de inrichting van het stadion. De deal mislukt. Het bedrijf trekt zich terug na de misdragingen van ADO-suporters in de wedstrijd tegen Vitesse (red. ADOfans: dit is vreemd, want de bewuste wedstrijd werd op 19 november 2006 gespeeld, dus 4 maanden voor de vergadering van 12 maart).

 

Uit de boekhouding van de SSO, die ook is ingezien door deze krant, én de notulen van de stuurgroep blijkt dat geld in toenemende mate een probleem wordt. De oorspronkelijke afspraak was dat de SSO aan het einde van de bouw, 6 miljoen euro zou lenen van een bank. Maar in de praktijk willen de banken niet meewerken, vanwege het imago van ADO. Eén bank wil wel, maar alleen als de gemeente garant staat. Het college van burgemeester en wethouders besluit dan zelf maar aan de club te lenen. De gemeenteraad stemt 24 mei 2007 in met deze constructie.

 

Maar dat is niet genoeg. In een brief van 22 mei van de SSO aan wethouder Sander Dekker (VVD, sport) staat dat de club kampt met extra tekorten door minder inkomsten uit tv-uitzendingen en wedstrijden zonder publiek. Daar staan meer uitgaven tegenover: de organisatie is uitgebreid, de directiewisselingen kosten geld en er zijn duurdere spelers aangetrokken om ADO in de Eredivisie te houden. Ook wordt duidelijk dat – hoewel er géén accuut probleem is – ADO nog eens 3,5 miljoen nodig heeft: 2,5 miljoen voor de inrichting, en één miljoen omdat er nog geen sponsor van het stadion is.

 

Het dagelijks bestuur van de voetbalclub, zo blijkt, heeft bij elkaar gezeten met als onderwerp ‘hoe nu verder’. De SSO wil nu geld lenen, bij de Bank Nederlandse Gemeenten (BNG). ‘Het wordt inderdaad dringend’, staat in de notulen. Hoe dringend, blijkt op 12 juli, als de stichting nog maar 400 euro op de bank heeft staan. In en brief van de SSO van twee weken later aan wethouder Dekker staat dat de stichting een ‘dringende’ behoefte aan geld heeft. Nog steeds hoopt de stichting op een lening bij een bank of een sponsor voor het stadion, maar als niet voor augustus een oplossing wordt gevonden, kan de club al voor het einde van die maand de financiële verplichtingen niet nakomen.

 

Ondanks een aanbevelingsbrief van toenmalig burgemeester Deetman aan de BNG, wordt in september duidelijk dat de bank geen geld wil lenen. Waarna de SSO voorstelt om het hoofdgebouw te verkopen om zo aan geld te komen. Een maand later wordt de gemeenteraad vertrouwelijk geïnformeerd dat er grote financiële problemen zijn. En dat het college eventueel bereid is mee te werken aan de verkoop van het hoofdgebouw en de aandelen in de club. In december wordt bekend dat de gemeente garant staat voor een lening van 800.000 euro door ‘redder’ Mark van de Kallen aan ADO. De club heeft dan een schuld van vijf miljoen en balanceert op de rand van de afgrond.