De pijn groeit achter de duinen

door Yorick Groeneweg

 

 

Zonder populaire boegbeelden als Lex Immers en Tom Beugelsdijk, maar met een handvol middel-matige spelers uit Engeland lijkt ADO recht op de eerste divisie af te koersen. En oh, oh, wat doet dat pijn in Den Haag, zo bleek na de 0-3 tegen PSV.

Alan Pardew ging misschien nog wat voorzichtig van start in Den Haag, inmiddels is de Engelse trainer drastisch aan het wisselen geslagen. Tegen PSV begon niet alleen aanvoerder Aaron Meijers op de bank, ook Lex Immers was zijn plek kwijt. De publiekslieveling eindigde enkele dagen eerder op Het Kasteel nog met de band om zijn arm, al hing die na de 4-2 afgang bij Sparta gevoelsmatig misschien eerder om zijn nek.

 

En dus probeerde Pardew nog maar eens wat anders. Na de nederlaag in Rotterdam-West werd de sfeer er in de stad achter de duinen toch al niet beter op. Waar de nummer 17 van de eredivisie na de competitiehervatting alleen van het nog zwakkere RKC won, heeft het in de strijd onderin de ene na de andere concurrent afstand zien nemen.

 

Overlopen

"We moeten naar onszelf kijken, maar stiekem kijk je toch met een schuin oog naar de anderen. Dat doet pijn", bekende Immers. Alsof zijn rol als reserve al niet pijn genoeg deed. Toch mocht de 33-jarige routinier zaterdag na iets meer dan een uur invallen voor de creatieve, maar aan alle kanten overlopen spelmaker Mark Duffy. Niet veel later stond het 0-2 en zakte bij ADO de moed in de schoenen.

 

 

Pardew had tegen PSV verse krachten nodig. Met acht nieuwe spelers heeft hij wat te kiezen, maar het valt te bezien of ADO er veel beter op is geworden. De supporters maken zich met de week meer zorgen.

 

 

Zo is het veelzeggend dat keeper Luuk Koopmans steeds de eenzame uitblinker is. Sommigen op de vroeg leeggestroomde tribunes leken het zaterdag al te hebben opgegeven na wéér een sportieve tegenslag. Zo werd er na de 0-3 van PSV al smadelijk gezongen over een terugkeer naar de eerste divisie. "Dat je van het publiek hoort: 'Wij gaan degraderen', doet ook pijn", vervolgde Immers.

 

 

Gemor

Het gemor, het gewissel; het doet het al broze vertrouwen van de ADO-spelers geen goed. Ondanks de druk van buitenaf, proberen ze zelf de moed erin te houden. Stuk voor stuk zeggen ze: 'Nog elf wedstrijden, zes keer winnen en we zijn veilig.' Misschien is het wel tegen beter weten in, om te voorkomen dat de boel echt implodeert.

 

Immers blijft strijdbaar. Ook als het om zijn eigen positie gaat, al kon hij enige zwartgalligheid niet onderdrukken. "Ik moet het accepteren en respecteren. Ik denk ook dat het op dit moment geen reet uitmaakt wie er speelt. Of ik nou speel, of Duffy, of Bakker, Goossens of Malone, het maakt niet uit. We moeten er met zijn allen voor vechten. Alleen wij kunnen zorgen dat het beter wordt."

 

De vraag is wat voor effect het passeren van een speler als Immers heeft. In de selectie, maar ook hoe dat bij de fanatieke achterban doorwerkt. Bij FC Twente werd de voorbije week pijnlijk duidelijk hoe het uit het elftal laten van een bij het publiek populair boegbeeld als Wout Brama ook helemaal verkeerd kan uitpakken.

 

 

Pardew heeft dat laatste mogelijk niet eens meegekregen. Hij is in Den Haag nog wel even op zoek naar zijn beste elftal. "Dat we dat na deze wedstrijd tegen PSV nog niet hebben, is duidelijk'', aldus Pardew. "Ik blijf wisselen tot we een winnende formatie hebben."