Bron van dit artikel


Datum plaatsing: 08-04-1929 16:41:00

komen er Kampioenswedstrijden in Den Haag

Gemakkelijke 5-0 zege van A.D.O. op U.V.V. Hard werken het voornaamste kenmerk der U.V.V.’ers.

Wim Tap mocht toekijken
De N.V.B. heeft als gevolg van Tap’s uitlating tegen den scheidsrechter in wedstrijd Sparta - A.D.O., hetgeen reeds tot zijn uit het veld sturen leidde, Wel een heel straffen maatregel genomen: Tap is n.l. voorloopig geschorst, "hangende het onderzoek". Tegen U.V.V. kon het aldus ontTapte A.D.O. het nog wel klaar spelen, maar tegen Stormvogels en vooral tegen V.U.C. zal zij haar crack wel noodig hebben.

De roodgroenen behoefden zich tegen de zwakke ploeg der Utrechtenaren niet doorloopend in te spannen; zij waren vooral voor doel véél gevaarlijker en konden zich zelfs de luxe van 't missen van haast kinderachtige kansen permitteeren. Zoo heel slecht was U.V.V. nu wel niet, maar er zat geen verband in de ploeg en er werden te veel fouten gemaakt die direct noodlottige gevolgen hadden.

Aan enthousiasme ontbrak het niet
Geestdriftig was de als altijd sympathieke U.V.V.-ploeg wel en zelfs bij grooten achterstand werd moedig doorgestreden. Wat baat het echter al om te zeggen dat het krachtsverschil in de cijfers te royaal uitgedrukt is? A.D.O. heeft 5 normale goals gemaakt en U.V.V. niet één, en dat zijn toch tenslotte de zuivere waardemeters voor de krachtsverhouding.

Als U.V.V. degradatie-wedstrijden moet spelen, zal dat het directe gevolg zijn van de noodzakelijke vernieuwing der ploeg aan 't begin van het seizoen. De flinke reserve-voorraad bevatte maar heel weinig werkelijk 1e klasse krachten en de enkele aanwinsten uit andere clubs brachten evenmin noemenswaardige versterking. De oude bekenden van het elftal kunnen het nog wel. Balt bijvoorbeeld is, de ietwat overbodige fantasie-franje daargelaten, een uitstekend doelman, die maar weinig goals doorlaat, waaraan hij direct schuld heeft. Aanvoerder Smelt, een sympathiek sjouwende spil, die zijn 150e wedstrijd U.V.V. speelde, is voorts nog altijd een goede kracht in de voorhoede. Werd verreweg het beste werk geleverd door den snellen rechtsbuiten Van Doorn, die goede voorzetten gaf, en den pittigen Van Reenen, wiens schot echter ditmaal zeer te wenschen overliet. De oude Bep v. Dillen, bekend uit het roemruchte binnentrio met Jan Vos en Wout Buitenweg (van vóór den oorlog) speelde als rechtshalf niet kwaad, maar hij was te langzaam en te stijf. De backs V.d. Pavert en Willekes verdedigden verder hardnekkig, maar zonder veel overleg, evenmin als linkshalf van Pagee, die evenals v. Dillen steeds te achterbleef. Bepaald zwak waren de linksbuiten Spoon, die alleen naar rechts trapte (en dat veel te hard deed) en de rechtsbinnen Schouten. En ten slotte was ook de lange Slingerland matig. Ze deden allemaal hun best, maar...alléén dat is niet voldoende.

De tegenpartij was er niet naar om A.D.O. tot haar beste spel te inspireeren. Er werd echter over het algemeen vlug en doortastend gespeeld en dat bleek ditmaal voldoende. De voorhoede b.v. speelde maar zelden mooi samen, maar toch was zij vaak gevaarlijk, omdat de spelers goed op den bal zaten. Dat de ziel in deze linie ontbrak, was wel heel duidelijk te zien; hoe hard Gerard Tap als midvoor ook werkte, geen oogenblik onderhield hij een goed verband, bovendien was hij voor doel een paar maal leelijk de kluts kwijt. De linkerwing was nu meer op zichzelf aangewezen dan anders en duidelijk leken nu de tekortkomingen van v. Eembergen en v. Soldt, die hun vaak aardig opgezette spel niet best kunnen afwerken. Hooger stond het spel van den rechtervleugel waar Van der Meer herhaaldelijk goed werk deed en goed gesteund -beter dan anders- door invaller v. Osch, ’n harde werker met weinig baltechniek maar voldoende snelheid en een behoorlijk schot. De middenlinie bleek het meest intelligente deel van het elftal. Breitner, zich ook nu geheel gevend, was de beste, maar de kalmere Ramakers en v. Maren, speelden toch verdienstelijk, zij het ook nog steeds wat houterig. In de solide achterhoede onderscheidde de tactische v. Es zich, maar doelman Quax en De Groot stonden hun mannetje eveneens volkomen.

Weinig twijfel aan het resultaat
Er heeft feitelijk geen moment twijfel aan den uitslag bestaan. Hoewel het spel aanvankelijk aardig gelijk op ging, was het eerste succes spoedig voor A.D.0., toen G. Tap, o.i. in buitenspelpositie, den bal toegespeeld kreeg en v. Eembergen ongehinderd scoorde (1-0). En eer er 10 minuten gespeeld was, maaide Balt grandioos over den gemakkelijken bal heen, waarna Gerard Tap rustig doelpuntte (2-0).

Geruimen tijd is toen U.V.V. sterker geweest, deels door zeer hard werken, deels doordat A.D.O. het kalm aan deed! Enkele voorzetten van v. Doorn bleven echter onbenut en de weinige schoten van U.V.V. waren meestal niet gevaarlijk. De A.D.0.-achterhoede was trouwens té sterk voor de onsamenhangende U.V.V.-voorhoede, waarin v. Reenen met z’n goede plaatsen geen succes had. En toen kort voor rust een voorzet van v. d. Meer den bal voor het doel van U.V.V. bracht, verhoogde v. Osch den voorsprong tot 3-0.

In de tweede helft werd de meerderheid van A.D.O. slechts af en toe, door met veel vuur ondernomen U.V.V.-aanvallen, onderbroken. Onhandig terugspelen van Willekes bracht Tap alleen voor Balt, doch zijnn schot faalde hopeloos. Daarop moesten paal en lat het weer ontgelden en met dat al waren er 24 minuten noodig om den stand op 4-0 te brengen, v. Osch deed het, weer na een voorzet van rechts. Even later maakte v. Eembergen er 5-0 van. Daarna is het spel weer wat verdeeld geweest, maar noch v. Reenen, die voor open doel ’n kans miste, noch Smelt, die in de voorhoede ging spelen, konden de begeerde tegengoal scoren. Zoo’n kans als G. Tap, die één meter voor doel nog naast schoot, kregen ze echter niet....

Enfin, het was genoeg, en het, als altijd bij A.D.0., talrijke publiek was tevreden met dezen uitslag, die de kans op kampioenswedstrijden in het Zuiderpark liet blijven bestaan. Als echter het onderzoek inzake Tap dan maar niet te lang „hangen” blijft...

De leiding van dhr. Israëls was alleszins voldoende, al mist hij o.i. de intuïtie om in dubieuze gevallen de juiste beslissing te geven. Maar bij het tegenwoordig zoo talrijke eersteklasse corps hoort hij zeer zeker thuis.