Bron van dit artikel


Datum plaatsing: 19-08-1927 15:31:00

ADO voor den N.V.B.-Beker naar Groningen.

Het grillige lot heeft voor de 3de ronde van de Holdert-beker-wedstrijden A.D.O. een ware Paaschverrassing gebracht. Er moest n.l. ten strijde worden getrokken naar de stad Groningen tegen de aldaar gezetelde 1e klasse vereeniging G.V.A.V.

Wat zeggen wil dat vice-versa 9 á 10 uur moest worden gereisd om even 1,1/2 uur wedstrijd te gaan spelen.

Begrijpen liet het zich dat bij de meeste 1e elftallers, temeer waar dit juist in de Paschen viel, daartoe niet veel animo bestond en die onderneming op verschillende zwarigheden stuitte. Ten slotte kon de Elftal-commissie het volgend elftal op de been brengen:

Valk (d.)
van Dam. Walter (a.)
Kloos, O. van Soldt, Voorthuizen (m.);
Elkerbout, Breitner, G. Tap, Vogel, J. v. Soldt (v.).
Reserve: A. Schurink.

Zoo men ziet waren slechts 4 spelers van het eerste van de partij. Een danig verzwakt team dus, waarvan velen wellicht verwacht zouden hebben dat het door G.V.A.V. wel met de kous op den kop naar huis zou worden gezonden. Edoch, het zou blijken dat dit elftal er heel anders over dacht en allerminst van plan was zich in Groningen de kaas van het brood te laten eten. Vol goeden moed aanvaardde het gezelschap, dat uit 15 personen bestond, de verre reis naar het hooge Noorden. Dank zij de goede zorgen van het bestuur werd 2e klasse gereisd, wat beegrijpelijker wijs bij verre reizen als deze voor de spelers wenschelijk is om hen voor den te spelen wedstrijd zoo fit mogelijk te doen zijn. De vertegenwoordiger der Elftal-Commissie, P. Roosendaal (een zeer geknipt afgevaardigde bij dergelijke evenementen), L. Nijhuis, Al Vogel en Joop Kloos vormden dra een pandoerclub, terwijl de overigen zich vermaakten met muziek, zang en gezelligen kout. Snel vlood z00 de tijd heen en met frisschen moed en in goede stemming kwam het gezelschap in de molleboonenstad aan.

 

Aan het station was het G.V.A.V.-bestuur aanwezig om zijn Haagsche gasten te verwelkomen en nadat dit was geschied werd aanstonds de reis ondernomen naar het grootsche Be-Quick-terrein, dat buiten Groningen ligt, in de gemeente Haren, en waarop de wedstrijd zou gespeeld worden. Te half drie nam de strijd, op een uitstekend bespeelbaar veld, een aanvang. De gastherren telden 2 invallers. Onmiddellijk komen de onzen overdonderend opzetten en het Groningsche doel wordt geruimen tijd belegerd. In de voorhoede ontbreekt echter het nodige combinatie-vermogen, waardoor het tot doelpunten niet komt. Successievelijk werken de Groningers zich los en weten gevaarlijke aanvallen op te zetten. Daarbij blijkt dat hun linksbuiten het meest in de gaten moet worden gehouden. Een handsbal in het straf-schopgebied wordt ons noodlottig en als even later Valk denkt dat de bal zal uitgaan rolt deze lustig in het doel en is de stand 2-0. Voor de onzen is dit echter nog geen reden zich verloren te wanen. Energiek wordt aangepakt en het gelukt G. Tap den achterstand te verkleinen. (2-1).
 

Na de thee wordt weer full speed begonnen en het is weer G. Tap die met een prachtschot weet gelijk te maken. (2-2). En niet lang daarna geeft J. v. Soldt A.D.O. zoowaar de leiding. 2-3. De Noordelingen komen nu fanatiek opzetten en onze verdediging krijgt zwaar werk. Ze kan niet voorkomen dat de gastheeren kort na elkaar tweemaal het Haagsche doel doorboren. (4-3). Toch denken de onzen nog aan geen opgeven en te meer waar het laatste kwartier met 10 man moet worden gespeeld, worden nog eens extra de tanden op elkaar gezet. Kort voor het einde een bijzondere gebeurtenis. Joop Kloos, de cap-tain, krijgt plotseling honger. Ja waarde lezers, honger. Niet de natuurlijke aandrift naar vulling van de maag (mogelijk dat ook wel), maar honger naar   doelpunten. Hij lost op eens een ver schot dat in het Groningsche doel verdwijnt en ware niet spoedig daarop het einde aangekondigd, Joop zou gewis nog veel meer doelpunten gemaakt hebben. Het was echter voldoende. Wel was het de gelijkmaker, doch die telde dit-maal voor twee en bracht A.D.O. derhalve in be-houden haven.

Hulde aan het kranige elftal dat dit resultaat wist te bevechten. De wedstrijd werd in de allerbeste verstand-houding gespeeld en de Groningers toonden zich faire sportbroeders.

Na afloop begaf het gezelschap zich naar het in Groningen welbekend Hotel „Frigge", teneinde ook voor het inwendige van den mensch te zorgen. De uitstekende tafel werd natuurlijk onder vroolijke stemming alle eer aangedaan, niet in het minst door Piet, die in dat opzicht als van ouds weer z'n beste beentje voorzette.

Zoo werd het weer spoedig tijd om de terugreis te aanvaarden. Hoewel de club in den trein 2 ledige compartimenten ter beschikking had, waren er minstens 5 in gebruik. Het meerendeel van het gezelschap verkeerde spoedig in zalige rust. Alleen de kaartclub wist van geen wijken en gaf het niet op vooraleer de trein weer het Haagje binnenrolde, wat geschiedde toen de klok juist het middernachtelijk uur aanwees.