Bron van dit artikel


Datum plaatsing: 02-03-2017 08:37:00

ADO-trainer Groenendijk zwaaide als speler af bij FC Utrecht

'Knap, hij kwam hier niet om uit te bollen'
Fons Groenendijk keert zondag met ADO terug in Galgenwaard, waar hij zijn spelerscarrière zestien jaar terug beëindigde en al als trainer begon te denken.

Door Tim Niemantsverdriet


Sommige voetballers sluiten hun carrière af met degradatie, anderen nemen stilletjes afscheid omdat het lichaam het niet meer trekt. ADO-trainer Fons Groenendijk ging in 2001 na zijn laatste wedstrijd op de schouders van Dirk Kuyt en sloot af met een rondvaart door de Utrechtse grachten. Tienduizenden, uitzinnige supporters stonden langs de kant. "Die waren er niet allemaal voor mij, hoor", klinkt het lachend. "We hadden voor het eerst in tien jaar Europees voetbal afgedwongen. Prachtig om te stoppen met zo'n onvoorstelbaar feest.

Zoveel had het overigens niet gescheeld, of ook Groenendijk was dat jaar met stille trom vertrokken. Een knieblessure, enkele maanden eerder opgelopen, leek roet in het eten te gooien. "Medisch gezien was het onverantwoord om die laatste wedstrijd te spelen", verklaart Groenendijk. Hij viel toch in, zo'n tien minuten voor tijd, in het thuisduel met FC Groningen (6-0). "Een geste van de trainer, Frans Adelaar. Daar ben ik hem heel dankbaar voor. Zo wil je afscheid nemen."


Waar ADO Groenendijks jeugdliefde is, geldt FC Utrecht - zondag de opponent in de Galgenwaard - toch op zijn minst als een oude, trouwe kameraad. De middenvelder was 34 jaar, toen hij van Sparta de overstap maakte naar de Domstad.

"Hij lag direct goed in de groep", zo weet huidig Excelsior-trainer Mitchell van der Gaag nog. "En wat ik heel knap vond: hij kwam niet om uit te bollen. Hij ging voorop bij trainingen. Had nog steeds het eergevoel om zich te bewijzen en belangrijk te zijn voor de groep."

Rol
Maar wat bij oud-ploegmakkers en -trainers vooral is blijven hangen, is zijn rol in de selectie. "De mentor van de groep en een verlengstuk
voor de technische staf in het veld", vertelt Foeke Booy, destijds assistent-trainer. "Na zestig, zeventig minuten was het pijpje in de wedstrijd wel leeg. Maar vanwege zijn tactisch inzicht en spelintelligentie nam je het op de koop toe dat hij dan vaak gewisseld moest worden.''

Speciaal was vooral zijn band met Kuyt, nog altijd een goede vriend. 's Ochtends pikte Groenendijk zijnjonge ploegmakker op bij het busstation van Leiden Centraal. Tijdens hun gezamenlijke ritjes naar en van Utrecht vuurde de leergierige aanvaller, inmiddels 104-voudig international, duizenden vragen af naar de routinier. "En na de training gingen we dan samen, of met enkele andere spelers, nog even verder", zegt Groenendijk."We hebben urenlang aan zijn aannames gewerkt. Ik schoot de ballen steeds harder naar hem toe, op allerlei hoogtes, en dan moest hij ze onder controle krijgen."

Kon je toen al zien dat hij een hoofdtrainer zou worden? Booy twijfelt: "Zijn interesse lag dieper. Hij was écht een liefhebber.Duidelijk was dat hij iets in het voetbal zou blijven doen." En zo geschiedde. Als trainer keert Groenendijk, niet voor het eerst overigens, zondag terug in stadion Galgenwaard. Een speciale wedstrijd. "Bij ADO ben ik begonnen als voetballer, bij Utrecht ben ik gestopt. Twee volksclubs met een mooie historie. Daarbij voel ik me duidelijk op mijn gemak."