Bron van dit artikel


Datum plaatsing: 28-12-2016 10:30:00

Wilfried Kanon: Op jacht naar de Afrika Cup

In thuisland Ivoorkust kan hij niet gewoon over straat. Met de Afrika Cup in aantocht neemt die gekte alleen maar toe. Geen probleem voor Wilfried Kanon. “Ik vind het leuk om mensen te helpen.”

Tekst: Sander Berends
 

Het reisschema kent de 23-jarige verdediger van ADO Den Haag uit zijn hoofd. Na de competitiewedstrijd tegen Sparta Rotterdam vliegt hij naar Abidjan, de hoofdstad van Ivoorkust. “Daar ga ik enkele dagen vakantie vieren met mijn moeder en drie broers. Op 2 januari verzamelen we met de nationale ploeg in Parijs en dan reizen we in een privévliegtuig naar Abu Dhabi om ons voor te bereiden op de Afrika Cup.” Tien dagen later volgt de vlucht naar Gabon, het gastland van de continentale titelstrijd.

 

Als titelverdediger trapt Ivoorkust op 16 januari af tegen Togo. Congo-Kinshasa en Marokko zijn de andere tegenstanders in de poulefase. Dat kon zwaarder. “Vind je dat? Marokko heeft een sterk team, maar onderschat ook die twee andere landen niet.” De verwachtingen zijn torenhoog, weet Kanon. “Dat is logisch. Onze supporters verlangen dat we minstens de halve finale halen. Of eigenlijk gewoon winnen. Een nadeel? Nee, we weten wat we kunnen. Met druk omgaan zijn we gewend.”

 

Op een ruime zitbank in het Kyocera Stadion doet Kanon met ploeggenoot Edouard Duplan als tolk zijn verhaal. Regelmatig onderbroken door een lach, een stoot in de zij van Duplan, het versturen van een appje of het lezen van een reactie op zijn Instagram-account. Het ijskoude Den Haag ruilt hij straks in voor het warme Gabon, waar de temperatuur de dertig graden aantikt. Kanon heeft er geen problemen mee. “De omstandigheden zijn daar goed. De velden, de stadions, beelden op YouTube. Het ziet er mooi uit. Het woord is nu aan ons.”

 

Handtekeningen
Waar de Ivoriaan bij ADO Den Haag regelmatig op de backpositie opereert, is hij in de nationale ploeg centrale verdediger. “We spelen 3-5-2. Als we switchen naar 4-4-2, vorm ik met Eric Bailly van Manchester United het centrum. Ik lig ook altijd bij hem op de kamer. Mooie kerel. Waar ik op straat al telkens moet stoppen voor foto’s of handtekeningen, geldt dat voor Eric nog een tikkeltje extremer.”

Kanon moet na de winterstop vier duels van ADO Den Haag missen. Net zoals twee jaar geleden. Toen keerde hij met een gouden medaille terug. “Die hangt nu ingelijst bij een oom in België. Mijn shirt en schoenen van de finale heb ik wel thuis. De festiviteiten zal ik nooit vergeten. We werden uitgenodigd bij de president en ontvingen een ridderorde. Dat het een gekkenhuis was, kun je op YouTube zien. Tik maar eens in. Ik bekijk die beelden nog regelmatig. Dan word ik direct erg vrolijk.”

 

Hij woont in Den Haag. Alleen. Zijn vrouw, met wie hij in februari 2015 in het huwelijk trad, verblijft in Abidjan. “Ze wil graag komen. Alleen is dat niet gemakkelijk met alle documenten.” Hij kent het. In september 2013 tekende Kanon een contract in Den Haag, maar werd door het papierenwerk pas vier maanden later speelgerechtigd verklaard. “Ik werd in Roemenië bekeken door Lex Schoenmaker junior (scout, red.). Ook was er belangstelling uit België. In Nederland wordt echt voetbal gespeeld. Dat zag ik zelf via beelden op YouTube en hoorde ik van Salomon Kalou. Ik belde hem om te informeren over het leven in Nederland. Hij waarschuwde voor de kou, maar raadde me de stap aan.” Het systeem was wennen. Druk handgebarend probeert hij dat verklaren. “We moesten van Maurice Steijn (toenmalig trainer, red.) het veld breed houden, zodat de verdedigers altijd aanspeelbaar waren. Een bal moest ook altijd vooruit. Heel anders dan in Roemenië, waar het voetbal niet goed was. Op Boekarest na is het land ook niet mooi. Maar ik was blij dat een Europese club me wilde aantrekken. Veel opties waren er niet.”


Eindexamen

Ondanks dat hij tussen zijn 15e en 19e al voor het Italiaanse Empoli uitkwam. “Ik kwam niet verder dan het tweede team. De technisch directeur van Empoli bekijkt veel duels van Ivoorkust onder 16 en 17. Na één van die wedstrijden kwam hij naar me toe of ik wilde komen. In het begin ging dat goed, maar ik kon die laatste stap niet zetten.” Zijn moeder was er fel op tegen dat hij naar Europa vertrok. “Ze wilde dat ik tot mijn achttiende naar school ging en mijn eindexamen zou halen. Daarna mocht ik pas voor het voetbal kiezen. Ik heb net zo lang zitten zeuren tot het mocht. Ik moest wel mijn opleiding blijven volgen. Op mijn achttiende ben ik keurig geslaagd voor mijn eindexamen.”

Kanon droomt er van om net zo goed te worden als Didier Drogba. “Hij is veruit de grootste speler die Ivoorkust kende. Ik zal mijn eerste kennismaking nooit meer vergeten”, terwijl hij door zijn knieën zakt en aanbiddende bewegingen maakt. “Ik keek zo tegen hem op. Nog steeds. Ik beschouw het als een grote eer om met hem samen te hebben gespeeld. Door Drogba ben ik fan van Chelsea geworden. Hij heeft mijn ambitie, om in de Premier League te spelen, aangewakkerd.” In juli 2015 viel een transfer naar het Franse Lille in duigen, omdat er twijfels ontstonden rond zijn fysieke gesteldheid. Onderzoeken in Nederland wezen op niets verkeerds. “Dat heb ik voor mezelf afgesloten. Ik ga in ieder geval nooit meer naar Lille toe.” Zijn contract in Den Haag loopt af. “Van de club heb ik nog niets gehoord. Ik wacht maar af. Nu richt ik me eerst op de Afrika Cup.”