'Underground-speler'Dion Malone treedt uit de schaduw

Voor de buitenwereld is hij misschien geen opvallende verschijning, maar voor de technische staf is Malone een zekerheidje. Onder Henk Fräser zelfs een vaste waarde op het middenveld.

 

 

Daniël Dwarswaard

 

 

Hij noemde zichzelf eerder dit seizoen al eens een “underground-voetballer”. Een speler die voor het grote publiek nauwelijks opvalt. Elke week in de basis bij ADO Den Haag, maar landelijk gezien niet bepaald een opvallende verschijning. Iets waar hij zelf allerminst last van lijkt te hebben. Malone voelt zich goed, zo in de relatieve luwte.

 

 

Zaterdag stond hij ineens wél in de spotlights, na zijn winnende goal tegen FC Groningen. Een subtiel balletje van uitblinker Roland Alberg verlengde Malone keurig langs keeper Bizot. Eén moment, dat het verschil maakte tussen plek dertien of vijftien op de ranglijst. Malone besefte direct de impact van zijn doelpunt, zijn eerste voor ADO Den Haag nog wel. Met de armen gespreid genoot hij van het gejuich op de tribunes. "Ik scoor niet zo vaak, hè. Dan moet je er wel van genieten."

 

 

Het was inderdaad pas zijn derde doelpunt in zeven seizoenen als profvoetballer. ADO plukte hem  vorig jaar zomer weg uit de Jupiler League, waar hij bij FC Omniworld en opvolger Almere City speelde. Malone werd rechtsback, in eerste instantie. Achter de Nigeriaan Kenneth Omeruo toen nog. Langzaam, maar heel zeker werd hij bijna stiekem een vaste waarde.

 

 

Dat hij dit seizoen, na het vertrek van Omeruo, rugnummer 2 kreeg toebedeeld in de voorbereiding, paste precies in de planning die hij na zijn komst naar ADO maakte: vaste rechtsback worden. Maar als vleugelverdediger kwam Malone niet veel meer in actie. Henk Fräser ziet in de Amsterdammer een middenvelder. "Met kracht, de inhoud om heel het veld over te gaan, én voetballend vermogen",  legde Fräser vlak na zijn aanstelling uit waarom het hem veel waard is om Malone op het middenveld te laten spelen.

 

Toen Maurice Steijn nog hoofdtrainer was, maakte Malone incidenteel een uitstapje naar de middenlinie. Ook in de uitwedstrijd tegen FC Groningen maakte hij op die positie bijvoorbeeld een goede beurt. Nu Malone definitief het vertrouwen krijgt op die plek, valt hij meer en meer op. “Als rechtsback had ik ook de opdracht om op te komen. Aanvallen is toch mijn tweede natuur. Maar omdat we vaak de onderliggende partij waren, kwam ik als rechtsback nooit echt aan aanvallen toe. Wat dat betreft voel ik me nu beter op mijn plaats."

 

 

Toch nog even over dat fenomeen “underground-voetballer”. Hij bedacht die term dus zelf. Opvallen is niet zijn belangrijkste taak. "Natuurlijk, scoren is leuk. Interviews, aandacht op straat ook. Maar daar ben ik geen voetballer voor geworden. Ik speel echt in dienst van het team. Daar heb ik totaal geen problemen mee."

 

 

Maar voelt hij dat zijn status nu wellicht veranderd is door de afgelopen weken? Het feit dat Henk Fräser hem in één van zijn eerste werkdagen als hoofdtrainer expliciet noemde als belangrijke kracht, moet hem goed doen.  "Onder Steijn voelde ik ook veel vertrouwen. Wat dat betreft is er voor mij persoonlijk niet veel veranderd. Maar de situatie voor ons als team is natuurlijk wél heel anders. In een paar weken tijd zijn we van de achttiende naar de dertiende plaats gestegen. Dat doet mij echt het meest."

 

 

Juist nu duurt het wachten op de volgende wedstrijd lang, te lang. Zeker omdat Malone tegen Groningen zijn vijfde kaart van het jaar kreeg. Thuis tegen PEC Zwolle (30 maart) is hij er daardoor niet bij. Pas 2 april in Enschede tegen FC Twente mag hij weer. Op weg naar weer wat meer bekendheid.