Bron van dit artikel


Datum plaatsing: 16-02-2014 20:40:00

Harry Heijnen: 'Geen seconde spijt gehad van mijn keuze voor ADO'

Op weg naar Kerkrade voor het bezoeken van de wedstrijd Roda JC – ADO Den Haag maakte de redactie van ADOfans een kleine omweg om 's middags de man te interviewen die zo'n verwoestend hard schot in zijn benen had dat hij het Kanon van ADO werd genoemd.

Die man is oud rechtsbuiten van ADO, Harry Heijnen:  die in de jaren '60 als Limburger zeven jaar in dienst was bij ADO en ontzettend populair was onder de Haagse aanhang. Zijn voetbalcarrière begon eind jaren '50 in het Stadion de Koel  in Venlo en nu, ruim 54 jaar later, woont hij op iets meer dan 100 meter van datzelfde stadion.

“Als er nu een wedstrijd van VVV is dan parkeren ze hier de auto's voor de flat en dan lopen ze zo, om de flat heen naar het stadion.” Vanuit zijn ziekbed dat in de woonkamer staat wijst de nu 73- jarige Heijnen op de parkeerplaats waar hij op uitkijkt: “Nee, zelf kom ik er niet meer. Ja, het is maar een kippeneindje hoor en ik zou ook wel graag willen, maar het lichaam laat het niet toe. Ik lig nu de hele dag in bed. Behalve gisteren!  Toen heeft mijn vrouw me meegenomen en heb ik nog even een conditietraining gedaan. Ben ik met haar hier de gang een paar keer op en neer gelopen.  Maar ik volg alles via de TV hoor! En uiteraard ook van ADO want dat blijft ook mijn club, daar heb ik zeven fantastische jaren gehad.

 

"Ze hebben onlangs voor de Koel een steen met mijn naam er op neer gelegd. Niet alleen van mij hoor, maar ook van een hoop andere oud VVV-spelers. (Red. ADOfans: zoals wij het bij ons stadion het Heldenplein hebben) Daar moet je straks maar even gaan kijken, de steen met mijn naam ligt vooraan.”

 

“Wanneer ik de laatste keer bij ADO ben geweest? Dat  weet ik niet precies meer. Maar dat was volgens mij die wedstrijd tegen Ajax (red. ADOfans 23 september 2012) die speelden we toen met 1-1 gelijk.” Met een glunderend gezicht voegt hij er aan toe: “We mochten toen voor de wedstrijd met allemaal oud spelers nog een keer een ereronde over het veld lopen en we kregen toen een staande ovatie van het publiek en werden toegezongen. Dat was geweldig om nog een keer mee te mogen maken! Kort daarna ben ik behandeld voor slokdarmkanker. Dat ging een tijdje goed, maar helaas is de ziekte nu teruggekeerd.”

 

 

 

Met een beetje plezier in zijn stem en ogen vertelt Heijnen over zijn eerste ontmoeting met ADO: “De eerste keer dat ik in het Zuiderpark kwam was niet zo leuk voor ADO, dat was de bekerfinale in 1959. Het seizoen er op zou ik in het eerste van VVV mogen spelen. En voor die wedstrijd mocht ik als 17-jarig broekie mee met de selectie. 'Dan kon ik vast wennen aan hoe het eraan toeging als we een uitwedstrijd speelden', vertelde de voorzitter mij. Ik zat die hele wedstrijd op de bank, en speelde geen minuut. Het was een geweldige sfeer in het Zuiderpark stadion. Helaas voor ADO won VVV die wedstrijd met 4-1 en dat was mijn eerste kennismaking met ADO en het Zuiderpark. Terug in Venlo was het een groot feest, het was midden in de zomer maar het leek wel carnaval.”  

"Twee jaar later ging het wat minder met VVV en toen mocht ik weg. Ik kon naar DOS, ADO en nog een andere club welke dat was weet ikniet meer. Ik koos toen voor ADO. Waarom ik die keuze heb gemaakt? dat weet ik eigenlijk niet meer, maar ik heb er geen seconde spijt  gehad van mijn keuze voor ADO. 

ADO moest VVV wel 80.000 gulden transfergeld  betalen en daar kreeg ik zelf ook 5% van. Man, Ik heb het daar heel erg naar mijn zin gehad én ik heb daar mijn vrouw leren kennen. In Den Haag werd ik heel goed opgevangen door de  andere jongens. Ze lieten me allerlei dingen zien waarvan ik als Limburgs manneke niet eens wist dat ze bestonden. Ze namen me ook een keer mee naar het strand en toen zat ik 's-avonds toch mooi in het ziekenhuis, was ik zwaar verbrand.”

“We waren semiprofs zoals dat toen heette, dat hield in dat je 's-ochtends een kantoorbaan had en 's -middags trainde je dan. Herman Choufoer (red. ADOfans: oud-speler en oud-voorzitter van ADO) had een baantje voor me geregeld bij de PTT aan de Turfmarkt. Daar werkten ook de spelers Kees Aarts en Lambert Maassen. We moesten op kaarten intekenen waar de telefoonkabels lagen zodat als iemand ergens wilde gaan graven ze op onze kaartjes konden zien waar en hoe diep de kabels lagen, zodat ze die niet stuk staken. En dat was best hard aanpoten en je moest heel nauwkeurig werken. Op dat kantoor heb ik trouwens mijn vrouw leren kennen. En die is zo lief voor me. Nu ik zo ziek ben zorgt ze ook nog zelf voor me.” Vanuit het keukentje waar mevrouw Heijnen bezig is om voor de visite te zorgen klinkt in onvervalst Haags “Kijk dat kan ik nou niet vaak genoeg van je horen Harry! Wilt u suiker in de koffie, meneer?”
 

 

1967: Harry Heijnen in duel met Feijenoorder Cor Veldhoen

“Om twee uur waren we dan klaar met werken en gingen we rechtstreeks naar het Zuiderpark. Daar trainden we dan tot het donker werd want er was geen veldverlichting, anders waren we nog langer door gegaan.  Ernst Happel was toen onze trainer. Man, dat was een trainer! Echt de beste trainer die ik ooit gehad heb. Happel was toen al heel beroemd omdat hij Oostenrijks international was geweest en die man was dus onze trainer. Hij was overigens op dezelfde dag dat ik bij ADO kwam bij de club begonnen. En  hij kon zelf voetballen als de beste. Hij gaf je geen trainingsopdrachten zoals trainers nu doen. Nee, hij liet je zien wat hij van je verwachtte en dan moest jij dat maar nadoen, net zolang oefenen tot het goed ging. Een keer schopte hij vanuit allerlei posities 7 of 8 ballen precies op de lat en zei tegen ons “Und jetzt machst du das!” Nou ik kan je vertellen dat niemand van ons dat lukte. Dat was een wereldtrainer.”

 

 

 

Op dat moment gaat de deurbel van huize Heijnen en dient zich de volgende visite aan: Oud PSV'er en international René van der Kerkhof en zijn vrouw. “Ja die ken ik nog van wedstrijden met de oud internationals. Ik heb twee keer bij de selectie van Oranje gezeten. In '66 uit tegen Oostenrijk die verloren we met 4-1 en één uit tegen Albanië. Het visum voor Albanië had ik al binnen maar dat was bijna niet doorgegaan. Het weekend daarvoor speelden we namelijk tegen Go Ahead en één van die gasten schopte me tijdens de wedstrijd twee meter de lucht in. Toen heb ik de bal gepakt en knoerthard naar hem toegegooid. Dat mocht uiteraard niet en de scheidsrechter noteerde mijn naam in zijn boekje. En een notering betekende in die tijd steevast één wedstrijd schorsing. Later die week werd  ADO  gebeld vanuit Zeist: ze moesten me “nu” naar Zeist brengen. En toen ik daar was stuurden ze iemand naar het postkantoor om de brief met mijn schorsing voor de eerstkomende wedstrijd op de post te doen. En zo kon ik toch mee met Oranje naar Albanië.”

 

“En later kom je dan bij Oud Oranje en omdat ze bij oud PSV een keer spelers te kort kwamen belden ze me op of ik met hen mee wilde doen en dat is hier vlakbij dus dat heb ik ook vaak gedaan.”

 

 

Zich tot René van de Kerkhof richtend vraagt Harry Heijnen: “Hé René, weet je wie me net nog opbelde vanuit Duitsland? Hans van Breukelen! Wat die daar deed? Dat weet ik niet, maar ik vind het altijd leuk als die jongens me bellen. M'n  oud ploeggenoot van ADO, Rene Pas, belt me ook regelmatig op. Die had ik trouwens deze week nog aan de lijn. En ook met andere jongens uit die tijd heb ik regelmatig contact.”  

 

“Ik heb zo'n geweldige tijd bij ADO gehad, daar kan ik je verhalen van vertellen, en ik heb hier denk ik wel zes plakboeken vol met herinneringen aan die periode. De Europa cup wedstrijd tegen Graz en Koln, de gewonnen bekerfinale tegen Ajax en de wedstrijden in Amerika. De volgende keer dat jullie hier zijn, zal ik ze laten zien en  meer verhalen vertellen over wat ik bij ADO meegemaakt heb. Misschien als ADO in de nacompetitie tegen VVV speelt dan moet je gewoon weer langs komen. Maar ik denk dat ADO nacompetitie gaat ontlopen, want 'we' gaan vanavond gewoon van Roda winnen!”

Harry Heijnen met René van der Kerkhof

Daarop nemen we afscheid van een duidelijk vermoeide Harry Heijnen  met de toezegging dat we zo snel mogelijk weer een keer langs komen om over vroegah te praten.

Later die avond blijkt dat Harry gelijk heeft gehad, zijn ADO won de belangrijke uitwedstrijd van Roda JC met 0-1.

Hoewel hij veel bezoek krijgt vindt hij het ontvangen van kaartjes ook heel erg leuk!

 

 

Als je Harry Heijnen een kaartje wilt sturen om hem en zijn vrouw een hart onder de riem te steken,  hun adres is:
 

 

Harry Heijnen
Hertogin Isabellastraat 58
5915 XH Venlo

 

 

 

 

Kijk hier voor de ADOstats statistieken van Harry Heijnen