Bron van dit artikel


Datum plaatsing: 15-09-2012 12:19:00

Bodde 'Als het aan mij had gelegen was ik hier tot mijn 40e blijven spelen'

Zijn laatste wedstrijd voor ADO Den Haag was NEC uit 29 april 2007. Daarna verkaste Ferrie Bodde naar Wales om daar zijn voetbalcarriere bij Swansea City te vervolgen.

Nu 5 jaar later staat hij weer op het veld waar zijn professionele voetbalcarrière begon, en werkt hier aan zijn herstel.

Afgelopen vrijdag sprak ADOfans in een van de dug-outs in het Zuiderpark met de Delftenaar die zich toch een beetje Hagenees voelt.

“Het is wel een raar gezicht hoor. Als je hier in de dug-out van het Zuiderpark zit en dan naar Middennoord kijkt, zie je alleen nog de bomen en de flats aan de Moerweg staan, alles is zowat weg. Toch wel een beetje jammer dat het weg moet. Ik realiseer me opeens dat ik overigens maar weinig in deze dug-out heb gezeten. Onder Rinus en Lex speelde ik eigenlijk altijd. Over Rinus  gesproken, die heeft nog eens ongelooflijk zijn hoofd aan het dak van deze dug-out gestoten. Die was het ergens niet mee eens sprong op van de bank en was even vergeten hoe laag de dug-out was en toen knoerthard BANG. Die heeft een tijdje met een pleister op zijn hoofd rond gelopen!

Dat alles hier gesloopt wordt is natuurlijk het gevolg van het feit dat ADO naar het nieuwe stadion  is verhuisd. Als ik nu naar de club kijk is de club veel gezonder als toen ik hier wegging. Er wordt nu ook over profvoetbal gesproken en nagedacht. Het is niet meer zo amateuristisch als destijds. Dat laatste jaar van mijn carrière hier heb ik ongelooflijk lopen balen. Helemaal omdat ik gewoon een ADO-jongen ben.  Als het aan mij had gelegen was ik hier tot mijn 40ste blijven voetballen en was ik nooit weggegaan. Maar ik moest toen gewoon van mijzelf weg, ik was het niet eens met een aantal dingen die hier toen gebeurden. Ik moest iets nieuws, iets fris, hebben.

 

Het seizoen erop speelde ik bij Swansea City. Sommigen verklaarden mij voor gek dat ik daar naar toeging, Die mensen hebben niet het gevoel gehad wat ik daar heb gehad. Maar daar was het echt allemaal heel anders. Voetbal in Engeland is sowieso een andere beleving. 

 

De eerste competitiewedstrijd die ik daar speelde was thuis tegen Nottingham Forest. Er konden 22.000 man in het stadion en er zaten ook echt 22.000 man, en moet je begrijpen dat we toen in de League One speelde.  Dan denk je: oké het is de eerste wedstrijd van het seizoen, hoelang zullen ze dat volhouden? Maar tot de laatste wedstrijd van het seizoen was het telkens strak uitverkocht echt ongelofelijk! Dat jaar werden we kampioen en hebben we een toer door de stad gehad alsof we landskampioen waren geworden. Echt een waanzinnige belevenis.

Het jaar daarop speelden we in de Championship, daarin speelden we soms op maandag, donderdag én zaterdag een wedstrijd. Je hebt daar geen zeven dagen om je op een wedstrijd voor te bereiden. Het is herstellen van de ene en gelijk voorbereiden op de andere wedstrijd. Daar komt bij dat je veel moet reizen dus het is veel intensiever en het vraagt veel meer van je.  Je leeft in een soort roes, wel een mooie want je bent constant met voetbal bezig.

Voor het gezin is het ook goed leven daar. Mijn vriendin heeft het goed naar haar zin gehad maar op een gegeven moment moesten we voor ons zoontje en school kiezen. We zaten in een uithoek van Wales waar ook in de echte taal daar (Welsh)  les gegeven wordt, daar had mijn zoontje het  moeilijk mee en toen hebben we besloten dat zij naar Nederland terug gingen. We hebben het daarop toch nog een een jaartje geprobeerd met het hele gezin in Wales. Toen raakte ik geblesseerd en ben half in Nederland half in Wales bezig geweest te revalideren.

De eerste twee keer was de blessure aan mijn linkerknie. Er bleek toen iets zeg maar mechanisch niet goed te zijn aan mijn knie,  maar dat zit nu helemaal goed.  

De blessure van mijn rechterknie was wel lullig, ik speelde met het tweede van Swansea tegen het tweede van Arsenal. Ik had er vier wedstrijden in het tweede gespeeld en als ik die wedstrijd goed zou doorstaan zou ik  de week erop bij het eerste aansluiten om tegen West Bromwich te spelen.
Maar we waren nog geen minuut in de wedstrijd bezig of ik kreeg een beuk tegen mijn rechterknie, overigens niks opzettelijk hoor gewoon een ongelukkige botsing, en ik kon weer het veld af. Toen heb ik echt verschrikkelijk lopen balen.

Daarna was het revalideren en nog eens revalideren. Maar ik ben eigenlijk nooit meer fit geworden.   
Van de vijf jaar die ik daar heb gezeten heb, heb ik er twee en een half in de fysiotherapie gezeten. Mijn contract liep daar af en de club bood me wel een soort fitnesscontract aan. Begrijp me goed, ik heb het daar ongelooflijk naar mijn zin gehad hoor maar ik was toe aan iets nieuws.

Ik kwam toen bij ADO Den Haag terecht en heb met Jurgen, Edwin en Dino gesproken (Redactie ADOfans: Jurgen Seegers is de loop en hersteltrainer,  Edwin Coret de Fysiotherapeut en Dino Nunes de verzorger van ADO Den Haag) dat zijn alle drie echt toppers die zijn echt hartstikke goed op hun vakgebied. Niet te vergelijken hoe het hier jaren geleden was. En zij hebben de professionele instelling mij weer fit te maken.  En dat kunnen ze ook als geen ander.  Als je naar de selectie kijkt dan is dat een van de fitste elftallen van heel Nederland.  Ook daarom heb ik er ook voor gekozen hier aan mijn herstel te werken.

Doordeweeks doe ik volledig aan de trainingen mee maar net als vandaag (Redactie Adofans: vrijdag) dan werkt de selectie een voorbereiding voor de wedstrijd tegen Heerenveen af en dan train ik apart. Nadat iedereen al naar binnen was heb ik met Jurgen nog zo'n dikke drie kwartier extra getraind, want ik wil weer helemaal fit worden.  Zaterdag heb ik mezelf een vrije dag gegeven, maar zondag ga ik weer voor mezelf trainen en volgende week train ik weer met de groep mee.

Of ik straks als ik weer fit ben weer bij ADO Den Haag kom te spelen?  Dat hangt van diverse factoren af.  Als de club iemand zoekt met mijn kwaliteiten en op mijn positie, dan zullen ze me daarvoor hopelijk wel benaderen.  Het is misschien raar om te zeggen want ik ben pas 30 en voel me absoluut niet oud, maar ik kan wel stellen dat ik ervaring heb en die wil ik graag met deze club delen. En daarnaast weet ik waar het bij ADO om draait en wat er van je verwacht wordt.

Mocht het  niet lukken om bij ADO een contract te krijgen dan is het wat mij betreft nog geen einde carrière. Er zijn al wat clubs die geïnformeerd hebben, maar eerst wil ik kijken of ik hier een contract kan verdienen, want ondanks dat ik oorspronkelijk uit Delft kom voel ik me toch een beetje Hagenees en die willen voor  ADO spelen, toch?!