ADO-VOC 1-1 Een nieuwe beslissingswedstrijd noodzakelijk

Een strijd tusschen twee van begin tot eind enthousiast spelende ploegen, een kamp vol spanning, vol emotie! Voor dezen beslissingswedstrijd bestond geweldige belangstelling, niet alleen van Haarlemsehe maar ook en vooral van Rotterdamsche en Haagsche zijde. In dit verband was het goed gezien van de Nederlandsche Spoorwegen een extra-trein — zoowel heen als terug — te laten loopen. De drommen kijklustigen gingen te voet of niet de trams, welke bijna onder den zwaren last dreigden te bezwijken, in de richting van het terrein. De ter gelegenheid van de bloemententoonstelling feestelijk versierde Houtstraat kreeg zoodoende door de drukte een nog gezelliger aanzien. Tal van Hagenaars liepen zingend niet de groen-roode kleuren uitgedoste mutsen, horens en bellen door de straten. 

 

 

Op het terrein zelf heerschte een angstige spanning, verstomde het lawaai, bewust als men was van het belang van den komenden strijd. Toen echter de A.D.O.-spelers het veld betraden steeg een luid gejuich op, dat evenwel in het niet zonk bij het enorm applaus, waarmee de roodzwarte V.O.C.erg begroet werden. De Rotterdammers waren favoriet en zijn dit tot het einde van den strijd gebleven. 

 

 

De wedstrijd zelf heeft  -we meldden het reeds- een bijzonder-spannend verloop gehad met afwisselend beide partijen in den aanval. De eerste twintig minuten was V.O.C.sterk in de meerderheid opgestuwd door een keurig steunende middenlinie, waarm vooral de Haas toonde uit het goede hout gesneden te zijn. drongen de voorn-aartsen op en was speciaal de linkervleugel Groos-johan en v.d. Eb een doorloopend gevaar voor onze stadgenooten. In die periode was Groosjohan werkelijk nog eens in internationalen vorm, toonde hij zijn balmeesterschap, daalden zijn zuivere voorzetten voor den open doelmond neer. De jeugdige v. d. Eb loste enkele gevaarlijke schoten, welke evenwel in de oogen van den uitstekend op dreef zijnde Haagschen doelman geen genade vonden. Had in deze twintig minuten de rechtervleugel van de Rotterdammers maar eenigszins getoond met de regelen der kunst op de hoogte te zijn, het zou er voor A.D.O. treurig hebben uitgezien. Thans slaagde men er met inspanning van alle krachten in den druk te weerstaan. En al bleven de rood-zwarten in technisch opzicht sterk de meerderen van hun tegenstanders — vooral het verband tusschen de verschillende linies onderling was veel en veel beter dan bij A.D.O. — geraakten onze stadgenooten langzamerhand wat ingespeeld en gingen ook zij tot den aanval over. En al direct bleek, dat èn door beter schieten èn door vinniger op den bal zitten, de Haagsclie aanvallen, hoewel korter, veel gevaarlijker waren. Men moest dan ook alle zeilen bijzetten om Tap c.s. in bedwang te houden.

 

 

Toch hielden de Haagsche toeschouwers zich over liet geheel kalm, hadden zij geen oogenblik reden tot juichen, daar de A.D.O.'ers weinig goeds verrichtten. Eerst toen v. d. Drift, die wel te veel van zijn lichaamskracht gebruik maakte, buiten het strafschopgebied een vrijen schop veroorzaakte, deed zich van de overdekte tribune een zwak belgerinkel liooren . . . Er zal ongeveer een half uur gespeeld zijn, toen het onverwachtte en het onverdiende kwam. W. Tap liep in op een door Quaxs ver uitgetrapten bal, passeerde in snellen ren de rood-zwarte verdedigers. Bikkers liep uit zijn doel en het eerste doelpunt was er. En lioe V.O.C.zich ook inspande, voor doel gekomen scheen men het hoofd kwijt te zijn, liet de afwerking der meerendeels goed opgezette aanvallen alles te wenschen over. Na de hervatting kreeg de strijd gedeeltelijk een ander aanzien. Over de verschillende linies trok A.D.O. beter van leer dan vóór de rust, alhoewel V.O.C.toch, na 5 minuten spelens, door Herwaarden schitterend gelijk maakte. Toen steeg de spanning ten top; zelden hebben we iets dergelijks meegemaakt. Van alle kanten klonken de aanmoedigingskreten, zweej/te men zijn favorieten op ten strijd. In die periode deed zich —over hoeveel bijzondere capaciteiten hij ook beschikt — het ontactische spel van W. Tap gelden. J>eze mid-voor liep dan rechts, dan weer links, rende nu eens op de rechtsbuiten-plaats om een oogenblik later met den bal op de linksbuitenplaats te zijn. We zagen hem zelfs enkele malen den bal, die uitgegaan was, ingooien 1 Daarbij kwam nog, dat hij het telkenmale langs denzelfden weg zocht — inloopen op through-passes —, daarbij nooit uitkeek waar hij zich bevond en dan ook onophoudelijk buitenspel stond, waarvoor scheidsrechter Mutters even zoovele keeren zijn fluitsignaal deed weerklinken. Veel van het goede werk van v. Boheemen ging hierdoor dan ook verloren. En zoo kwam het, dat V. O. G. meerdere kansen kreeg, welke evenwel, doordat Weidema en r. d. Eb te zelfzuchtig waren, niet werden aanvaard. Het einde kwam met 1—1, dies moest er verlengd worden. Noch in de èerste. noch in de tweede 2x7½ minuut werd door een der partijen gedoelpunt en dus zal een nieuwe beslissingswedstrijd noodzakelijk zijn. Het was een fors'che, soms te forsche wedstrijd. We stellen onmiddellijk voorop, dat V.O.C.niet geheel vrij uit ging — vooral v. d. Drift maakte zich aan ougeoorloofd spel schuldig, terwijl ook Bevers een waarschuwing kreeg —, maar toch spande A.D.O. in dezen de kroon. Het aantal aan V.O.C.toegekende vrije schoppen was dan ook legio. Een volgende maal wat bezadigder, heereu van A.D.O.! Scheidsrechter Mutters leidde kalm, maar hield, toch de teugels niet strak genoeg. Van een internationaal arbiter hadden we werkelijk meer verwacht. En hoewel hij in het begin van den wedstrijdreen duidelijk geval van hands in liet A. 1). O.-straf.schopgebied over het hoofd zag, scheen hij ons toch in zijn beslissingen enigermate len gunste van V.O.C. over te hellen.

 

De wedstrijd. De wedstrijd zelf had het volgende verloop: Te ruim 2 uur stelden zich, nadat A.D.O. den toss had gewonnen, de volgende ploegen tegen elkaar op: 

 

A.D.O. Quaxs, de Jong, v. d. Burg, v. Leersum. Kloos, Philipsen, Cools, v. Boheemen, W. Tap, G. Tap, v. d. Graaff. 

 

 

V.O.C. Bikkers. Beyers, Weher, v. d. Drift, de Haas, , Weidema, v. Everdingen, Herwaarden, Bakker,  Groosjohan, v. d. Eb

Scheidsrechter Mutters. 

 

Hoewel een ieder vermoedde, dat onze stadgenooten, profiteerend van het windvoordeel, de overhand zouden nemen, werd die verwachting niet bewaarheid. V.O.C.nam het spel in handen, viel herhaalde malen langs den linkervleugel uit, en dwong reeds na enkele minuten den eerste oorner af. Een hoogen voorzet van Groosjohan kon Quaxs nog juist bijtijds wegstompen; een oogenblik later suisde een schot van Herwaarden, die overigens niet veel presteerde, langs den verkeerden kant van den paal. Plotseling richtte v. d. Eb, fraai omhalend, een keurig schot op het doel, doch ook nu weer stoud Quaxs op de goede plaats. A.D.O. kon geen voet van den grond krijgen en elk oogenblik was dan ook een doelpunt der Rotterdammers te verwachten. We noteerden reeds 0-1, toen binnen het beruchte gebied de bal met de hand werd gespeeld, doch Mutters liet doorspelen. Slecht of niet schieten van do rood-zwarte voorhoede en krachtig ingrijpen van de Jong en Kloos, behoedde onzo stadgenooten voor erger. Eerst na. 20 minuten spelens kon rood-groen een behoorlijkeh aanvat op touw zetten en reeds aanstonds bleek, dat deze uitvallen veel gevaarlijker waren. Vooral W. Tap toonde zijn groote bailmeesterschap, alhoewel hij het teveel alleen wilde doen. Jammer was ook, dat het voeden der A.D.O.-middeniinie te wenschen overliet; herhaaldelijk werd de*bal verkeerd geplaatst of werd uitgetrapt. Het spel verplaatste zich uiterst vlug. Nadat Kloos van verre eeu hard schot had ingezonden, dat Bikkers naar behooren verwerkte, was vlak daarop V.O.C.weer aan net woord. Doelman Quaxs liep gevaarlijk ver uit en het was maar gelukkig, dat v. d. Eb te gejaagd en te zenuwjachtig was. Nu ging het schot, terwij] het doel onbeschermd was, ver naast. Een ieder had dus zijn aandacht grootendeels op de speelhelft van A.D.O. geconcentreerd, toen plotseling het bovenvermelde onverwachte gebeurde. Het was 1-0. Dit spoorde de A.D.O.ers blijkbaar tot krachtiger aanpakken aan en ternauwernood wist Beyers door uittrappen een tweede doelpunt te voorkomen. Daarop verwisselden Herwaarden en v. Everdingen van plaats, doch ook dit had voor V.O.C. niet het gewensehte resultaat. Met 1-0 voor de groen-rooden ging dan ook de rust in. 

 

 

De tweede helft. Precies drie uur werd de strijd hervat. Het bleek al aanstonds, dat A.D.O. uit een ander vaatje ging tappen. Ook invaller  v. d. Burg-paste zich beter in zijn omgeving aan, terwijl Kloos zijn voorhoede ten aanval opstuwde. Vooral nu v. d. Drift het tempo niet meer bleek te kunnen volhouden, er dientengevolge voortdurende gapingen tusschen de rood-zwarte middenlinie en voorhoede ontstonden, bovendien Groosjolan's spel afzakte, stegen A.D.O.'s papieren aanmerkelijk. Toch ondernamen de Rotterdammers de eerste aanvallen. Uit één daarvan schoot na 6 minuten spelen Weidema hard tegen de bovenlat, Herwaarden ving het leder ineens op zijn schoen en onder enorm gejuich suisde de bal onhoudbaar in het net. De stand was gelijk. Daarop ontspon zich een geweldige strijd om de leiding. Aanvankelijk hield de druk op het Haagsche doel aan, doch door grooter uithoudingsvermogen kwamen de A.D.O.'ers meer in het, offensief. Elke opgezette aanval werd hier echter door buitenspelstand van W. Tap onderbroken. Op een gegeven oogenblik stond hij echter niet buitenspel en drong hij op. Het leder kwam tenslotte op de rechtsbuitenplaats, een voorzet volgde, een schot. . . Bikkers miste, doch Weber — die zich trouwens den geheelen wedstrijd door fraai kopwerk en groote trapvastheid onderscheidde — kopte den bal uit het verlaten doel. Nadat A.D.O. nog een buitenspeidoelpunt had gemaakt, wrong Weidema zich door de vijandelijke verdediging heen, doch op het beslissende moment schoot v. Everdingen hard over.

 

 

De strijd was inmiddels vinnig, te vinnig zelfs, geworden, tengevolge waarvan scheidsrechter Mutters met milde hand vrije schoppen uitdeelde, veel en goed werk van Cools en Boheemen leverde intusschen door voortdurende buitenspelpositie van W. Tap geen succes op. Zoo werd V.O.C. gevaarlijker, schoten van v. d. Eb en Weidema werden evenwel van te verren afstand ingezonden om voor Quaxs gevaar op te leveren. Ook enkele kansen van dichtbij werden door Wiedema "in grootschen stijl" gemist. De korte vinnige aanvallen van A.D.O. hieven gevaarlijk ; een kopbal van W. Tap grabbelde Bikkers nog juist uit den hoek. Tegen het einde zette V.O.C.nog eens alle zeilen bij, ging Groosjohan rechtsbinnen en v, Everdingen linksbuiten spelen, doch dit bleek eerder een verslechtering dan een verbetering. Eén minuut vóór het einde rende W Tap nog eens op het V .O. C.-doel af doch door opzij zetten werd een doelpunt voorkomen. Toen Mutters einde floot was het nog 1—1.

 

 

De verlenging. 

Doodsche stilte heerschte om het speelveld, toen het eindsignaal werd aangekondigd. Nadat opnieuw was getosst werd vol moed aan de 2 x 7½ minuut verlenging begonnen. In de eerste helft werd W. Tap door v. d. Drift ongeoorloofd opzij gezet, doch de vrije schop leverde niets op. In de tweede helft was V.O.C. iets meer aanvallend — Herwaarden loste een schot, dat nog juist tot corifer kon worden verwerkt — doch duidelijk was merkbaar, vooral bij de oudjes, dat zij uitgeput raakten. Zondei doelpunten gingen ook deze minuten voorbij en opnieuw werd 2x7½ minuut verlengd. Toen ook daarin geen doelpunten werden gemaakt, blies Mutters voor goed inrukken. Een nieuwe beslissingswedstrijd zal nu liet lot van beide vereenigingen moeten uitmaken. Het resultaat. Wij meenen dat beide partijen met het behaalde resultaat tevreden kunnen zijn. 

 

Ongetwijfeld stak V.O.C. ,wat techniek en tactiek betreft, met hoofd en schouders boven haar tegenstanders uit. Niemand kan nu al eischen, dat A.D.O., uit de tweede klas komend, reeds eerste-klassespel weet te ontwikkelen. In dit verband kan deze wedstrijd voor A.D.O. als een uitnemende oefening beschouwd worden voor den komenden kamp van a.s. Zondag En het zou ons geenszins verwonderen als de Hagenaars daarbij zullen zegevieren.