Bron van dit artikel


Datum plaatsing: 02-12-2010 18:05:00

'Als trainer en mens: ik laat mezelf zien'

Trainer ADO Den Haag: “Na de winst op Ajax vlogen supporters me huilend om de nek” John van den Brom gaat met zijn spelers om zoals met zijn kinderen. “Ik ben een open persoonlijkheid die dingen op gevoel doet” Niet bang om zijn kwetsbaarheid te tonen: “Ik ben geen standaardtrainer”

John van den Brom: “Ik ben overtuigd van mijn aanpak, van dit elftal, van de spelers, van onze speelwijze. Als we er rond Kerst nog steeds zo goed voorstaan, ben ik de eerste die roept dat ADO voor Europees voetbal gaat.”

Het ADO Den Haag van trainer John van den Brom is de sensatie van het voetbalseizoen.

Jij tekent bij ADO een contract voor het leven?
Clubeigenaar Mark van der Kallen schijnt gezegd te hebben dat ik zo’n contract kan tekenen. Ik zie het als waardering voor m’n werk. Verder neem ik het met een korreltje zout.

Eerder deze maand won je met ADO bij Ajax…
We werden in Den Haag onthaald alsof we bij wijze van spreken de Champions League hadden gewonnen. Een deel van de snelweg was afgesloten. Verschillende supporters, volwassen mensen, vlogen me huilend om de nek.

ADO staat bekend als een lastige club. Heb je getwijfeld voordat je er afgelopen zomer aan de slag ging?
Geen seconde. Ik was blij dat ik de kans kreeg om in de eredivisie te werken, ik wilde dat zo graag. En ik zag perspectief in de spelersgroep. Toen ik bij Den Haag tekende, kreeg ik van veel vrienden sms-jes met felicitaties. Maar in die felicitaties zaten vaak woorden als ‘succes’ en ‘sterkte’. Ik dacht: er is toch niemand overleden?

In 2006 werd Frans Adelaar als trainer van ADO bedreigd door hooligans die het veld opkwamen. Heb je daar geen moment aan gedacht?
Nee. Als je gevoel niet goed is, bijvoorbeeld door dit soort zaken, moet je niet eens het gesprek aangaan. Het voelde op dat moment goed. Bovendien ben ik positief ingesteld.

Een spelersopstand leidde vorig seizoen het vertrek in van jouw voorganger, Raymond Atteveld. Hoe heb je de boel op de rit gekregen?
 Ik heb aan het begin van het seizoen tegen mijn spelers en assistenten gezegd: ik wil niet weten wat er is gebeurd. Ik wilde met een schone lei beginnen. Wat ik voortdurend doe, is communiceren met mijn spelers. Pas als ik niet meer met een speler communiceer, heeft hij een probleem, en kan hij beter vertrekken. Boetes geef ik nooit.

Waarom niet?
Ik ben geen standaardtrainer, joh. Ik kan Ricky van den Bergh (hij stuurde Van den Bergh vorige week van de training, red.) wel een boete van 1000 euro geven, maar wat lost het op? Ik heb kort met Ricky gepraat.

Ik wilde laatst in een wedstrijd drie verdedigers opstellen, maar het werden er uiteindelijk vier, omdat de spelers me daarvan wisten te overtuigen. Je moet je kwetsbaarheid durven tonen. Mijn eerste vraag in de rust van een wedstrijd is altijd: wat vinden we er zelf van? Zoals ik met m’n spelers omga, zo doe ik dat ook met m’n kinderen. Mijn twee dochters, Kiona (18) en Camilla (15), krijgen een vrije opvoeding. Ze moeten aangeven wat ze willen. Als ze zelf ergens voor kiezen, bijvoorbeeld voor een opleiding, is de kans groot dat ze er ook echt voor gaan.

Tot 07.00 uur ‘s ochtends stappen is geen probleem?
Mijn oudste dochter is veel op stap, ja. Ik heb liever dat ik weet waar ze zit, en dat ik haar om 07.00 uur ’s ochtends ophaal, dan dat ik haar aan haar lot overlaat.

In de wedstrijd tegen NEC veroorzaakte je een opstootje…
Ik leef mee, en soms ben ik weer even die voetballer. De bal lag in onze dug-out en ik zag NEC-speler Björn Vleminckx wild op me afrennen. Ik dacht: die Vleminckx kan ver ingooien, straks bereikt hij nog een NEC-speler voor onze goal! Het gebeurde in een split second: ik hield de bal vast onder mijn voet. Achteraf dacht ik: shit, niet zo slim. Dat kreeg ik thuis ook van m’n dochters te horen.

Tegen FC Twente werd je naar de tribune gestuurd na een theatraal applaus richting scheidsrechter…
Ik kan moeilijk tegen onrecht. Tegen mijn assistenten heb ik laatst gezegd: houd me een beetje in toom. Voor je het weet, vlieg ik weer op. Dat is niet goed. Aan de andere kant zegt het iets over mijn bevlogenheid. Zoals ik als trainer ben, zo ben ik ook als mens: een open persoonlijkheid die dingen op gevoel doet. Ik laat mezelf zien.