Bron van dit artikel


Datum plaatsing: 10-11-2009 11:40:00

De column die Roelof Luinge had kunnen schrijven: Spreuk voor Raymond

Toen ik aan het studeren was om belastingambtenaar te worden, vertelde een van mijn leermeesters me dat ik nooit, maar dan ook nóóit, mocht marchanderen. Dat is de doodzonde in ons vak. Die wijze les hangt nu boven bij ons op de afzuigkap, waardoor ik elke keer als ik aan het koken ben eraan herinnerd word. En dat is best vaak, want iedereen weet hoeveel een scheidsrechter thuis te vertellen heeft.

 

Op de stofzuiger heb ik een spreuk van mezelf geplakt. ‘Roelof is Roelof’, staat er te lezen. Vond ik wel mooi, eenvoudig maar meteen helder en duidelijk. Met die wijsheden – ik noem ze ‘Roelofs levensweg’ – houd ik me ook staande in het scheidsrechterswereldje. Zonder al te veel problemen, durf ik er best aan toe te voegen.

 

Soms zit ik thuis, zoals vanavond na zo’n wedstrijd in Den Haag, en hoop ik dat de voetbalwereld iets meer van mijn karakter had gehad. Dat gemekker over die rode kaarten van spelers die met gestrekt been inkomen en dan verbaasd zijn dat ze van mij het veld moeten verlaten... Het is haast niet goed te praten.

 

Maar wat ik nog erger vind is de reactie van die rare trainer van ADO, Raymond Atteveld. Die ontloopt zijn verantwoordelijkheid door allerlei vreemde uitspraken te doen. Als zijn spelers zich misdragen en het publiek pakt dat vervolgens op door mijn moeder constant voor ‘hoer’ uit te maken, moet zo’n man zich dat aantrekken. Dat is zíjn verantwoordelijkheid, zijn spelers hebben invloed op het publiek. Maar wat zegt-ie na afloop? ‘Als Luinge beweert dat dat zo is, komt dat voor zijn rekening. Natuurlijk kunnen spelers invloed hebben op datgene wat er op de tribunes gebeurt. Bijvoorbeeld wat het sussen betreft. Bij deze wedstrijd denk ik echter dat we de zaken los van elkaar moeten zien.’

 

Daar word ik dus zó verdrietig van dat ik vanavond - de afwas is net gedaan - een spreuk voor hem aan het verzinnen ben. Maar wat moet je tegen zo’n iemand zeggen? Iemand die alleen met zichzelf en met zijn baan bezig is? Iemand die het belangrijker vindt dat hij geen gezichtsverlies lijdt dan dat hij dit soort teksten uit het stadion probeert te verbannen?

 

Ik zal u vertellen dat ik net eerst nog de was heb gedaan en mijn vrouws blouse heb gestreken om mezelf wat tijd te gunnen om er echt goed over na te denken. Pas bij het laatste rondje met de hond kreeg ik mijn ingeving. Het wordt: ‘Beter laat leren dan nooit!’ Mooi hè? Ik ga het morgenvroeg op de bus doen. Na het eerste rondje met de hond.