Bron van dit artikel


Datum plaatsing: 19-12-2002 12:00:00

De onverwerkte angst van Rinus Israel

 

door Rene Dons
'Het leven is mij toch te dierbaar om daar nu al afscheid van te nemen'

Door René Dons

Rotterdam - Normaal verdwijnt het blaadje van het CBV, de beroepsorganisatie van coaches in het betaald voetbal, ongelezen in de prullenbak. Niet na de laatste vakantie in Spanje, waar Rinus Israel de verjaardag van zijn zwager had gevierd. De trainer van ADO Den Haag, die de Hagenaars in april van dit jaar naar de vierde periodetitel leidde, voelde zich bij terugkomst in Landsmeer kiplekker. Toch trok een artikeltje over een gratis medische keuring voor oefenmeesters in het bulletin zijn aandacht. Enkele dagen daarna, op 24 juni, zat IJzeren Rinus in Zeist op de fiets voor een medische test. Een maand later onderging hij een hartoperatie.
Hardheid en het cynisme, ze symboliseren de trainer Rinus Israel, maar achter dat masker gaat een gevoelig mens schuil. Een vader die houdt van zijn vrouw, zijn dochter en die gek is op zijn kleinkinderen. De oud-international zag heel even het leven aan zich voorbijgaan. De Europa Cup I met Feyenoord was in één klap niets meer waard. Rinus Israel, hoe onvoorstelbaar dat voor sommige voetballers ook zal klinken, was even bang. Inmiddels zijn er vijf maanden verstreken en is de operatie geslaagd en de revalidatie met succes voltooid.
Maar de angst is nog niet verdwenen. De komende weken wil Rinus Israel aan den lijve ondervinden of hij het trainersvak nog aan kan. Als dat het geval is wil hij nog een jaar doorgaan. Als de spanningen hem parten blijven spelen, dan stopt hij om van zijn vrouw, dochter en kleinkinderen te kunnen blijven genieten.

Bang
,,Ik ben inderdaad bang geweest,'' beaamt Rinus Israel in het trainerskamertje van ADO Den Haag. ,,Nou heb ik het nooit zo op ziekenhuizen en operaties gehad. Zeker niet als je onder narcose moet. Ik ben altijd weer blij als ik bijkom. Het leven is mij toch te dierbaar om daar nu al afscheid van te nemen. Ik heb echt een leuke familie, een aardige vrouw en dochter en schatten van kleinkinderen. Als je zo'n hartoperatie moet ondergaan, dan ben je toch even bang dat je dat allemaal kwijtraakt. Mijn vader overleed op zijn 62ste aan een hartkwaal.''
,,Dus, ik was echt bang. Mijn vrouw Greet was heel sterk, ze heeft mij veel moed ingesproken. Hetzelfde geldt voor elftalleider Didi Vathauer, die een paar jaren geleden ook zo'n operatie heeft ondergaan. Vathauer deed alsof ik even voor mijn voeten naar de pedicure moest. Maar op mij heeft die ingreep ontzettend veel indruk gemaakt. Ondanks dat de doktoren alle lichten op groen hebben gezet, dat ik weer mag hardlopen en de cardioloog mij weer toestemming heeft gegeven om aan de slag te gaan, blijf ik toch angstig.''

Terug naar de fietstest op 24 juni in het sportcentrum van de KNVB in Zeist. Het cardiogram liet een afwijking zien. De dokter van de KNVB nam enkele dagen later contact op met de 60-jarige Israel met de mededeling dat hij zich verder moest laten onderzoeken.
,,Voor mij was er toen nog niets aan de hand, want in de voorbereiding op het wereldkampioenschap in 1974 moest ik ook een test doen en toen was de uitslag ook niet goed. Toch was er uiteindelijk niets aan de hand. Vier jaar later tijdens de voorbereiding met PEC Zwolle op het nieuwe seizoen voelde ik me moe. Ik liet me in het ziekenhuis onderzoeken en voor ik het wist lag ik op de intensive care aan allerlei slangen. De doktoren dachten dat ik een hartinfarct had gehad. Maar ook toen was het loos alarm. Het werd nu pas verontrustend toen ik in het Bronovo-ziekenhuis werd onderzocht. Daar kreeg ik te horen dat een ader voor tachtig à negentig procent was dichtgeslibd. Eerst werd er nog gesproken over medicijnen of dotteren, maar al snel werd duidelijk dat ik geopereerd moest worden.''

Operatie
Israel moest twee weken wachten, voordat hij in het academisch ziekenhuis van Leiden geopereerd werd. Hij ging in de voorbereiding met ADO Den Haag nog gewoon mee naar het trainingskamp in Garderen. ,,Ik was alleen lijfelijk aanwezig, want mijn gedachten waren elders. Het voetbal kon mij gestolen worden,'' blikt hij terug.
,,Ik had op dat moment al mijn geld willen inleveren om niet geopereerd te hoeven worden. Die twee weken waren afschuwelijk. Je leeft toch in angst. Eigenlijk tel je de dagen af naar de operatie. Die verliep goed. Op maandag werd ik geopereerd, op dinsdag was ik bij, op woensdag mocht ik alleen naar het toilet, op donderdag moest ik trappenlopen en op vrijdag mocht ik naar huis. Maar daarna heb ik het toch nog een tijdje heel moeilijk gehad. Een paar dagen nadat ik thuis was gekomen, zat ik in een warm bad toen mijn hart op hol sloeg; 150 tot 160 slagen per minuut. Het angstzweet brak mij uit. Ik heb direct de dokter en het ziekenhuis gebeld. Toen kreeg ik medicijnen die de stoornissen moesten onderdrukken. Dat hielp even, maar niet erg lang. Toen ging mijn hart weer zo gek te keer. Later is mij uitgelegd, dat het een gevolg was van de operatie. Ik heb veel gehad aan de revalidatiearts en de andere patiënten. Je wisselt ervaringen met elkaar uit, daar leer je van. Ik ben nu fysiek weer honderd procent en psychisch zit ik op negentig procent. Als ik op 2002 terugkijk, dan vind ik het nog steeds geen leuk jaar. Die twee periodetitels met ADO Den Haag maken een hartoperatie niet goed. Ondanks dat ik een enorme sportliefhebber ben.''

Voorgrond
Rinus Israel keerde tijdens de thuiswedstrijd tegen Emmen (7-1) terug op de bank, maar pas na de winterstop wil Israel wil wat meer op de voorgrond treden. ,,De vraag is hoe ik met de spanning omga. Voor de operatie had ik tijdens de wedstrijden nooit last. Daarna had ik wel moeite om de slaap te vatten. Ik wil niet in het harnas sterven, maar volgens de dokter is er voor mij geen beletsel. Die zegt: als je het leuk vindt dan moet je ermee doorgaan. De komende weken wil ik onderzoeken of ik het nog aan kan. Ik leef nu wel bewuster. Ik was altijd gek op verse patat bij een kraam in Amsterdam. Ik kon speciaal voor een patatje met mayo naar de stad gaan, maar daar ben ik de afgelopen vijf maanden dus niet meer geweest.''