Bron van dit artikel


Datum plaatsing: 13-04-2009 15:10:00

Buijs: 'geen zin in Veendam volgend jaar'

Danny Buijs: ‘Geen zin volgend seizoen naar Veendam of TOP Oss te gaan’

 

De wedstrijd was nog maar kort afgelopen, of ADO-middenvelder Danny Buijs stapte onder de douche en weer snel de kleedkamer uit. De van Feyenoord overgekomen speler had er ‘zwaar de ziekte over in’, dat hij had verloren.

Tekst: Rob Blankenstein

Danny, het feit dat je je heel snel omgekleed hebt, geeft dat ook je gemoedstoestand weer?

‘Ja, het is gewoon een schande dat als je je vandaag in principe veilig kunt spelen en wij krijgen dit voor elkaar tegen tien man. Dan is dat natuurlijk ongelooflijk.’

Was ADO na rust wel nadrukkelijk op zoek naar die tweede goal?

‘Ik vind dat wij de eerste tien minuten na rust een paar momenten hebben, omdat wij heel goed druk naar voren zetten, waarin wij toch kansen krijgen. Voor mijzelf en voor Powell en die kregen wij omdat wij druk naar voren zetten. Toen maakten zij fouten en ik vind eigenlijk vanaf het moment - zo rond de 55e minuut toen die dubbele wissel plaatsvond met Powel en Immers eruit en Hoogendorp en Verhoek erin - dat wij toen de totale grip op de wedstrijd kwijt waren.

’ Is dat een indirect verwijt richting je trainer?

‘Dat is geen indirect verwijt, want misschien waren ze geblesseerd, dat weet ik niet, maar het feit is alleen, dat na die dubbele wissel wij eigenlijk geen moment meer druk naar voren konden zetten en heb fouten konden laten maken en kansen konden afdwingen. Zij konden er steeds meer uitkomen.’

 

Een simpel rekensommetje leert, dat je toch een man over moet hebben op het veld!

‘Ja heel simpel. Je kunt gewoon voluit druk naar voren zetten en dan heb je achterin nog een man over, maar als je dat nalaat, dan krijg je de deksel keihard op je neus!’
Dan valt die 1-1 en voelde je het eigenlijk aankomen, dat Sparta nog wel eens een keer zou kunnen scoren! ‘
Wat ik al zei, je gaat zelf er niet goed mee om als je zelf een uur lang met een man meer speelt. In de eindfase van de tweede helft moet je ze gewoon onder druk houden en je geeft steeds meer ruimte weg, geeft ze de gelegenheid om eruit te komen. Dan krijgen ze bovendien nog wat vrije trappen mee en een Duplan die acties gaat maken en een Joshau John die ook acties in huis heeft. Je gaat zelf overtredingen maken en dan gaan zij die ballen erin pompen om met name Rose en Knol te zoeken en dan kun je erop wachten, dat je op een gegeven moment toch die deksel op je neus krijgt.

’ In de eerste helft - wat zeker geen geweldig voetbal opleverde - waren jullie duidelijk de meerdere over Sparta, dat geen moment in de wedstrijd heeft gezeten. Dan blijft het onbegrijpelijk dat je toch deze wedstrijd uit handen geeft! ‘

Ik denk dat zij er niet mee zitten, want zij hebben er drie punten bij en zijn in principe veilig, tenminste gezien het restant van hun programma, want zij kunnen het zelf afmaken. Of je nu goed of slecht speelt, het gaat maar om één ding en dat is die drie punten. Ik denk dat zeker in de tweede helft het besef te weinig bij ons er was, dat wij koste wat het kost, die 1-0 voorsprong over de streep moesten trekken.

Waar ligt het dan aan, dat dat besef er niet is?

‘Dat weet ik niet, dat moet je aan die elf jongens op het veld vragen, maar naar mijn idee gaan wij te ver achteruit spelen, waardoor zij steeds meer eruit kunnen komen, terwijl wij toch een mannetje meer op het veld hebben.’

 

 Hoe hard komt deze klap aan?

‘Ik kan je verzekeren heel hard, want ik ben echt in alle staten, want ik heb geen zin om volgend seizoen naar TOP Oss te gaan of naar Veendam!

’ Ga je daar dan al bij voorbaat van uit?

 

‘Nee, nee, maar ik bedoel het komt wel steeds dichterbij, want eerst was het bij Roda kunnen wij het beslissen en nu zeiden wij tegen Sparta thuis kun je het beslissen. Maar voorlopig beslissen wij nog helemaal niks en moet je gewoon naar onderen kijken, want die komen alleen maar dichterbij.’

Het is duidelijk, komende zondag in Tilburg staat er maar één ding te doen: die drie punten moeten gepakt worden!

‘Ja, maar dat roepen wij al zes weken. Wij moeten het gewoon doen en als je dat niet doet, dan pleur je er gewoon keihard uit!’