COMPETITIESTAND

			w	g	v	p
1	WII	34	22	7	5	73
2	RJC	35	20	11	4	71
3	GRO	34	20	7	7	67
4	DOR	35	18	12	5	66
5	GRA	35	18	5	12	59
6	ADO	34	16	10	8	58
7	NAC	35	14	9	12	51
8	MVV	34	14	7	13	49
9	JAZ	34	14	7	13	49
10	EMM	35	14	6	15	48
11	HEL	35	13	8	14	47
12	CAM	34	13	6	15	45
13	VVV	34	12	9	13	45
14	JAJ	35	10	9	16	39
15	EIN	34	8	14	12	38
16	TEL	35	9	6	20	33
17	TOP	35	10	2	23	32
18	JPS	34	8	7	19	31
19	DBO	35	7	9	19	30
20	JUT	34	5	9	20	24

Prediction League

Bron van dit artikel

Datum plaatsing: 17-03-2007 23:15:00

't hoekie van Loekie: Groen geel hart

Als je, zoals de meeste van jullie wel weten, ruim zestien jaar lief en leed met Ado Den Haag hebt gedeeld, dan zou je verwachten dat op het moment dat je noodgedwongen met je werk moet stoppen, er ook wel iets van verwijdering zou ontstaan.

Ik dacht eigenlijk zelf ook wel dat niet meer wekelijks naar het stadion zou gaan betekent dat je afstand neemt van de club. Ik ging er per slot van rekening ook voor mijn werk naar toe. Dat ik in die zestien jaar af en toe met gierende zenuwen op de tribune zat, weten maar weinig mensen.

Na afloop van wedstrijden was het vaak cynisme dat hoogtij vierde. Tjonge, wat was het weer slecht. Vaak hebben we als verslaggevers en journalisten tegen elkaar gezegd dat het maar goed was dat we betaald werden voor onze aanwezigheid. We hadden bijna medelijden met mensen die een kaartje hadden gekocht en een waardeloze partij te zien kregen.

Maar nu voel ik iets anders.

Nu voel ik boosheid, maar vooral machteloosheid. Ik kan hier allemaal niets aan doen. Ik heb er geen grip op, ik kan het niet beïnvloeden. Ik voel ook dat mijn boosheid voor een deel niet terecht is, maar als ik lees over de bijeenkomst tussen de club en de supporters over het nieuwe stadion en ik merk dat de algemeen direkteur niet aanwezig is dan denk ik hallo, je had daar moeten zijn.

Als de supporters weer overal om moeten smeken dan denk ik hallo, wees nou maar blij dat ze er nog zijn. Als we een wedstrijd zonder publiek moeten spelen dan gaat de club alle kieren en doorkijkjes dichtplakken zodat er nergens een glimp van een speler ontdekt kan worden. Tjonge, knap hoor!

Is dit mijn club nog wel? Een eerste elftal met allemaal spelers die Ado Den Haag zien als een club waar je bijna moet gaan voetballen. Niet omdat je dat zo leuk vindt, maar omdat je nergens anders terecht kunt. Een direkteur die zich op een belangrijke bijeenkomst niet laat zien, een voorzitter die het ook allemaal niet meer weet, spelers die bij elkaar op visite moeten gaan om ervoor te zorgen dat er weer een speler mee wil doen. Is dit mijn club nog wel?

Straks naar dat nieuwe stadion, waar de naam nog niet van bekend is, terwijl als je een beetje eerbied in je donder hebt er maar een naam voor in aanmerking kan komen. Is dit mijn club nog wel? Het samen ergens voor knokken, tot het gaatje gaan, gele en rode kaarten pakken omdat het moest. Bloed aan de paal. Kortom, Haags. Ik heb het dit seizoen amper gezien. Is dit mijn club nog wel?

Ja, verdomme dit is nog steeds mijn club. En als er dan toch gedegradeerd moet worden is het ook meteen tijd voor de grote schoonmaak. Iedereen zonder groen/geel hart eruit. Wegwezen! Dan maar in de eerste divisie! Maar laat mij dan maar weer eens trots op mijn club worden. Want nu, met al die vreemde lui die het niet waard zijn om dat prachtige shirt aan te hebben, nu vind ik er geen reet meer aan.

Loek Venker